ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lungtan]

   น่าเศร้าใจ คนไทย ใจเป็นทาส
เมาอำนาจ กิเลส เสพตัญหา
บ้านเมืองเรา บาดหมาง น่าระอา
ในไม่ช้า คงหมด อธิประไตย   

   ชาวต่างชาติ เย้ยหยัน จนย่อยยับ
จัดอันดับ เกรดต่ำ ช้ำแค่ใหน
แต่คนไทย ยังไม่ ซึ้งแก่ใจ
จะเอาหน้า อวดใคร ให้เศร้าจริง 

 

[เพลงผ้า]

ถูกเขาหมิ่นถิ่นไทยให้ชํ้าชอก
กี่ละลอกเขาวัดความบัดซบ
คนทําลายขายชาติยังไม่จบ
ด้วยเชิงรบหนุนหลังไม่ยั้งมือ

พวกฝรั่งมังค่าพาหัวร่อ
มันเสียดสีด่าทอเลิกนับถือ
ทั้งเจ็บใจเศร้าใจไทยลุกฮือ
เพราะคนดื้อสันดานถ่อยไม่ปล่อยวาง

[มั่น แซลี้]

มันเป็นเพียงสถานการ์ณหนึ่ง
อย่ารำพึงเศร้าใจให้ปวดร้าว
เรื่องดีๆมีมากมายเหลือจะกล่าว
อย่าได้ไปฟังชาวต่างชาติจับประเด็น

มันเป็นเพียงเรื่องของคนไม่กี่กลุ่ม
อย่ามั่วกลุ้มเรานั้นรู้สิ่งที่เห็น
คำฝรั่งอย่ามาฟังอย่ามาเน้น
สิ่งที่เป็นไทยอีกมากยังสุขดี

พวกฝรั่งนั้นมันก็มีดีแต่ปาก
พวกรู้มากแต่ใจนั้นกลับบัดสี
ไร้วัฒนธรรมจิริยธรรมที่ต้องมี
คำพูดของพวกนี้จะไปใส่ใจทำไม

[abb jid]

   จะสีเหลืองสีแดงหรือสีขาว
   จะต่างด้าวจะคนไทยในภาคไหน
   จะพุทธ ซิกส์ อิสลาม ก็ตามใจ
   จะแบ่งแยกกันทำไม  ไทยด้วยกัน
   
    มีความรู้ มีความคิดกันทุกผู้
    ก็พูดอยู่กันทุกวัน... สมานฉันท์
    บอกรู้รักสามัคคี..แต่ตีกัน..
    สมานฉันท์กันตรงไหน..ไม่เห็นมี

     บ่นว่าทุกข์บ่นว่าเหนื่อยบ่นว่าแย่
     ใครกันแน่ที่ต้องแย่เพราะการณ์นี้
     รัก พ่อหลวง ...แข่งพูดกัน...ออกทีวี
     รักแบบนี้เป็นแบบไหน.....ใครตอบที

[lungtan]

   ที่เศร้าใจ ส่วนใหญ่ ไม่รักชาติ
ปราศจาก ความอาย ขายหน้าเขา
ทรพี ต่อแผ่นดิน ถิ่นชาติเรา
ช่างโง่เขลา ดั่งเช่น เป็นเศษคน
   จะสีแดง สีเหลือง เหมือนสิ้นคิด
ชาติวิกฤต ยังสร้าง ความสับสน
วัฒธรรมไทย เขาเชยชม
ต้องขื่นขม พวกมาร มาผลาญเมือง

 

[lungtan]

แพ้ชนะ กันไป ก็เท่านั้น

ต่างต่อสู้ แข่งขัน เพื่อสิ่งไหน

เพื่อรางวัล เสียงชื่อ ระบือไกล

หนึ่งดีใจ หนึ่งผิดหวัง ทางกีฬา



เกียรติยศ ศักดิ์ศรี อยู่ที่ไหน

ที่น้ำใจ ให้กัน ปันคุณค่า

รู้อภัย รู้พ่ายแพ้ รู้ชนะ

รู้วาระ เวลา ถูกท้าชิง



เพราะกีฬา ใช่สงคราม ต้องห้ำหั่น

ใช่ฆ่าฟัน รบรา พร่าทุกสิ่ง

แม้นักรบ ที่เขารบ กันจริงๆ

ยังไม่ยิง ผู้ทิ้งวาง ว่างอาวุธ



กติกา กำหนด กฎการเล่น

เป็นหลักเกณฑ์ นำพา อย่ายื้อยุด

ต้องเคารพ ความจริง สิ่งสูงสุด

เปรียบประดุจ กฎหมาย ใช้เชื่อฟัง



แพ้ชนะ กันไป ก็เท่านั้น

ใช่แข่งขัน เพื่อสู้รบ พบทางร้าง

การกีฬา สามัคคี นี้สื่อสร้าง

สู่หนทาง มิตรภาพ อาบโลกา

[lungtan]

.....เกิดเป็นคน ลืมตน คนใจมืด
ลืมกำพืด ของตน คนไฉน
ลืมบุญคุณ ของท่าน คนอะไร
เกิดทำไม คนถ่อย ถอยสกุล
.......เลี้ยงไก่ไว้ มันยังขัน กันตอนเช้า
มาเลี้ยงหมา  มันยังเห่า เฝ้าใต้ถุน
เลี้ยงคน  อกตัญญู ไม่รู้คุณ
ป่าวยการขุน คนอุบาทว์ ชาติชั่วเอย

 

[กวีพเนจร]

ก่อนก็เคยคิด...ว่าจะดี
ทุกวันนี้คำว่าดี...อยู่ที่ไหน
ก่อนมีสุขทุกวัน...ตลอดไป
แต่วันนี้ที่เหลือไว้เพียง...ความทรงจำ

แล้วนี่คืออะไร...ในวันนี้
สุขเคยมีอยู่ไหน...ทุกเช้าค่ำ
มีความทุกข์ทุกที่...ที่กระทำ
ให้ชอกช้ำโศกเศร้า...น่าเศร้าใจ

[เพลงผ้า]

พันธ์โคถึกนึกรู้อยู่เมื่อไร
ทําแสร้งใบ้หูหนวกพวกบัดสี
ขุนเข้าไปไม่พอทรพี
อัปยศสิ้นดีเนรคุณ

ไม่รู้จักข้าวแดงอีกแกงร้อน
ลืมหัวนอนปลายเท้าเฝ้าเคืองขุ่น
คนบาปหนาสามานย์ไม่ผ่านบุญ
พวกไร้ทุนความดีที่จิตใจ

(ไม่เก่วกะใครนะคะตามกลอนเค้า แต่คน อกตัญญูพ่อแม่ หรือประเทศชาติ เต็มๆค่ะอิอิ)

[lungtan]

    วันเวลา ผันเปลี่ยน เวียนหมุน
มีเรื่องวุ่น มากมาย หลากหลายสิ่ง
ทั้งเรื่องงาน ที่เรา ต้องประวิง
ไม่อยู่นิ่ง วิ่งไป ตามเวลา

    บ้างสำเร็จ บางอย่าง ที่หวังคิด
บ้างก็ผิด สับสน ทนปัญหา
บ้างครั้งสุข สนุก ในบางครา
บ้างก็ทุกข์ ถามหา ไม่ว่ากัน

    ก็คงเป็น เช่นนี้ ที่เวียนสับ
วันนี้นั้น ทำดี และสร้างสรร
หากพลั้งผิด พรุ่งนี้ ค่อยว่ากัน
วันนี้นั้น เพื่อพรุ่งนี้ ที่ดีงาม

 
 

[lungtan]

ใกล้ปีใหม่ อวยชัย ให้พ้องเพื่อน
ที่เสมือน ญาติชิด สนิทสนม
ทั้งหญิงชาย ทั่วหล้า ในสกล
ให้ทุกคน สมหวัง ดั่งที่ปอง

ใครมีทุกข์ ทิ้งไป ในปีเก่า
เรื่องที่เศร้า มลาย หายมัวหมอง
สิริสวัสดิ์ รับขวัญ ในปีทอง
ให้ปีน้อง ทุกคน จงเจริญ