ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีบ่องตื่น]

แล้วมีอยู่วันนึงน้องเค้านัดผมไปเจอกันที่ The Mall บางกะปิ
ผมก็ไปหาน้องเค้า ผมก็รู้ตัวว่าผมไม่ใช่คนหน้าตาดี ผมก็คิดเหมือนกันนะ
ว่าถ้าน้องเค้าเจอผมน้องเค้าอาจ เปลี่ยนใจก็ได้ ความรู้สึกดีๆที่น้องเค้ามีมันอาจเปลี่ยนไปก็ได้ ถ้าน้องเค้าเจอผม
น้องเค้ารอผมที่ร้าน Kitty ชั้นล่างของ The Mall ผมเห็นแล้วว่าน้องเค้ายืนรออยู่
ผมเขินครับ ตอนแรกผมจะหนีกลับบ้านอยู่ กลัวครับ กลัวจริงๆ กลัวมันเป็นไปอย่างที่ผมคิด
แต่ผมก็ตัดสินใจเอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ผมก็เดินไปหาน้องเค้าเลย
แล้วผมก็เรียกน้องเค้า น้องเค้าก็หันมามองผม แล้วผมก็มองแปลกๆ
เหมือนว่าไอนี่หรอที่เค้าคุยด้วยทุกวัน คุยด้วยมากกว่าแฟนเค้าอีก
ทำไมมันหน้าตาทุเรศยังงี้ว่ะ หน้ายังกะโจร ผมคิดไปเองนะ
ตอนนั้นผมทำตัวไม่ถูก คิดไปต่างๆ นาๆ แล้วเราก็เดินเที่ยว เดินซื้อของ
น้องเค้าเป็นคนชอบ Kitty อะไรที่เกี่ยวกับ Kitty น้องเค้าชอบหมด
ผมก็นึกในใจว่าผมจะซื้อนาฬิกา Kitty ให้เค้า แต่ผมไปดูราคา
ทำไมมันแพงจังว่ะมีแต่เรื่อน1000+ ของแท้นะ แต่ก็เอาว่ะ
แต่ยังไม่ซื้อนะแค่มีความคิด แล้วผมก็กลับบ้านพร้อมน้องเค้า
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเค้าเลย โทรไปก็ไม่ติด
หรือไม่ก็ไม่มีคนรับ ผมคิดว่าน้องเค้าคงไม่ชอบผมจริงๆ อย่างที่ผมคิด
รู้งี้ผมไม่มาเจอน้องดีกว่า ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ครับช่วงนั้นผมเซ็งมาก
เบื่อสุดๆ ได้แต่เที่ยวเตร่ ไปวันๆ ผมไม่ได้คุยกับน้องเค้าเกือบจะ1อาทิตย์แล้ว
ผมเริ่มที่จะตัดใจแล้ว แต่วันนั้นผมคิดถึงน้องเค้ามากจริงๆ ผมจึงลองโทรไปหาน้องเค้า
สรุปก็เหมือนเดิมครับ โทรไปหาน้องเค้า2-3รอบ น้องเค้าไม่รับเลย
ครับผมแท้จะบ้าตายเซ็งมากหยิบกีต้ามานั่งเล่น แล้วซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา
ยิงมาครับ ผมคิดในใจว่า ใครว่ะไอเหรี้ยไม่ลงทุนเลยยิงมาจัง
พอผมกดเบอร์ดูครับเป็นน้องเค้าครับ ผมแทบจะโยนกีต้าทิ้งไปเลย
รีบโทรกลับหาน้องเค้าแล้วก็คุยกับน้องเค้า แต่ผมมีความรู้สึกว่า
มันไม่เหมือนเดิม หรือเป็นเพราะผมคิดมากไปเอง แต่มันก็มีความรู้สึกจริงๆนะ ว่ามันไม่เหมือนเดิมจริงๆ
แต่ผมก็พยายามไม่คิดไรมาก แล้วเริ่มปลงลงมานิดๆ ว่าอย่าไปคิดอะไรกับเค้า
เมไม่ชอบคนอย่างคุณหรอก ผมคิดในใจด่าตัวเอง ไม่ให้คิดอะไรมากกับเม
ตอนนี้ทุกๆ อย่างมันเหมือนเริ่มเลวร้ายขึ้น ทั้งปัญหาหัวใจของผม
ทั้งปัญหาชีวิต ต่างๆ นาๆ ก็มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมเริ่มเที่ยว เริ่มกินบ่อยขึ้น
วันนั้นผมไปเที่ยว Pub แห่งหนึ่งแถวๆ ย่าน เกษตร-นวมินทร์
วันนั้นไปกับเพื่อนหลายคนอยู่ ก็กินไปเต้นไป เริ่มเมาครับทีนี้
ไม่เชิงเมามากมายหรอก ออกมึนๆ มากกว่า ผมก็ไปสดุดตากับเธอคนนี้เค้า
ผมก็เข้าไปเต้นใกล้ๆ และขอเธอชนแก้ว เธอยิ่มน่ารักมากครับ ทำให้ผมยิ่งชอบเธอขึ้นมาอีก
แล้วถึงเวลาเธอจะกลับบ้าน ผมก็เลยคิดว่ายังไงก็ต้องขอเบอร์ให้ได้ว่ะ
ผมไม่เคยขอเบอร์ผู้หญิงใน Pub มาก่อนเลยนะ นี่จะเป็นครั้งแรก
แล้วผมก็ทำมันจริงๆ ผมเดินปรี่เข้าไปที่รถของเพื่อนเธอ ผมเปิดประตูออก (ด้านคนขับนะ) มันเป็นรถกะบะ ผมเห็นเธอนั่งเบาะหลัง
ตอนที่ผมเปิดประตูอะ ทุกคนดูเหมือนตกใจ อะไรประมาณนี้ คงนึกว่าผมมาหาเรื่อง
แล้วผมถามเธอเป็นชุดๆ

ผม : เธอชื่อไรอะครับ มีแฟนยังอะ ขอเบอร์หน่อยดิ
เธอ : นิ่ง ได้แต่นั่งยิ้ม เหมือนจะเขิน

สรุปเพื่อนเธอของเธอเป็นคนตอบ เธอให้มาแค่เบอร์โทร ชื่อก็ไม่ได้ให้
สรุปผมกลับบ้านแล้วก็ไปนอน แล้วก็ไม่คิดที่จะโทรไปด้วย

เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้นมามึนๆ หัว เหมือนมันจะแฮงค์
แล้วสรุปมันแฮงค์จริง จะอ้วกให้ได้ แต่มันไม่อ้วก ผมต้องมานั่งล้วงคอให้มันอ้วก
แมร้งเป็นอะไรที่ทรมานสัดๆ กว่าจะฟื้นก็ราวๆบ่าย 2 บ่าย3
วันนั้นผมก็นอนอยู่บ้านคนเดียวทั้งวัน จนวันต่อมาผมไม่มีอะไรทำ
อยากจะโทรไปหาเมเหลือเกินแต่ก็กลัวเมจะไม่คุยด้วย ก็เลยนอนดิ้นไปดิ้นมา
แล้วก็นึกได้ว่ามะวานซืนขอเบอร์หญิงมานี่หว่า โทรไปหาหน่อย
ผมก็นึกเบอร์ที่เธอให้มา พอดีผมเป็นคนความจำดีอะเลยไม่ลืม
ก็เลยลองโทรไป

ตู๊ด...ตู๊ด.... " ฮัลโหล "
ผม : ฮัลโหล จำผมได้ป่าวครับคนที่ขอเบอร์เธอไปที่ Pub อะ
เธอ : คนไหนอะ จำไม่ได้
ผม : แป่วกำ เริ่มคิดและว่ากุโทรมาถูกเบอร์ป่าวว่ะ
ผม : แล้วเธอเคยเที่ยว Pub ไหมนี่
เธอ : ก็เคยเพิ่งไปมานี่เอง
ผม : ผมเริ่มอุ่นใจขึ้นนิดและ ว่าน่าจะใช่
ผม : แล้วตกลงจำผมได้ยังเมื่อวานซืนอะ ที่ผมเข้าไปขอเบอร์เธอที่รถไง
เธอ : อ๋อนี่เธอเองหรอ นึกว่าจะไม่โทรมาซะแล้ว แล้วชื่ออะไรอะ
ผม : นำได้แล้วหรอ เราชื่อ นุ แล้วเธอหล่ะ
เธอ : ชื่อเล็ก

หลังจากนั้นผมกับเล็กก็คุยกันมาเรื่อยๆ เล็กเค้าบอกว่าผมนิสัยดี
คุยสนุกไม่น่าเบื่อเลยอยากทำให้เล็กเค้าคุยด้วย

[มั่น แซลี้]

ร้ายน่ะเรา มีหลายเชียวน่ะ
แหม...แล้วบอกว่าหน้าตาไม่ดี
ออกจะหล่อน่ะ หล่อเหมือนจักรยานอ่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หล่อน่าถีบอ่ะ (ล้อเล่น) น่ะ