ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่ออักษราลี]

๑. หอมหยาดแก้วแผ่วหล้าร่วงมาหอม
ระรินล้อมภูมิโลกโศลกเถลิง
ระบายเมฆเสกฟ้ามาดำเกิง
ต้น-สำเริงก่อดอกน้อยสร้อยสุมาลย์

๒. ลาเทวีจันทรา..อุษาสาง
เพชรน้ำค้างในรอยดาวพราววิศาล
พระอาทิตย์ชักรถคคนานต์
แผ่รัศมิ์ผ่านปลายฟ้ามารำไร

๓. วรรษวัสสานฤดูพรูพื้นหล้า
ก่อกำเนิดทิพย์ธาราอุดมใส
เป็นภักษาสุธารสหยดตฤณไพร
ปลุกชีพให้ปวงสัตว์ชัฏเงยงาม

๔. เหลืองอร่ามนาทองมองละลิบ
หอมข้าวทิพย์สุธาสินีศรีสยาม
จรุงค่าชาวนาไทยในนิยาม
ศรัทธาไทยศรัทธางามตามความคิด 
               
๕. จุดประทีปโคมดวงห้วงนที
แม่วารีไสวไหลสฤต
ลอยบูชาวารีมิ่งชีวิต
งามวิจิตรกระทงไทยไหวอุบล

๖. จินตภาพอาบความคิดนิมิตศรี
งามชีวีดื่มด่ำท่ามสับสน
วรรษวัสสานร่วงพรูกรูมายล
เติมค่าคนให้งามตามคิดฤๅ?
 

[คนรักษ์ถิ่น]

   วสันต์ผ่าน เหมันต์มา ในครานี้
หมอก ก็คลี่ปกคลุม กลุ่มพฤกษา
หนาวน้ำค้าง กลางในไพรพนา
งามไม้ป่า ดอกเคล้า เย้ายวน ลม
   หอมประหนึ่ง ตรึงจิต ไม่คิดจาก
แม้ลำบาก หนทาง อยากสู่สม
หนาวอย่างนี้ กลีบดอกคลี่ ให้เชยชม
แม้หนาว ลม  จงห่มรัก ..จากข้าที
 

[ช่ออักษราลี]

สิ้นแล้วสุริย์ฉาย
โสมก็พรายประกายแสง
ทอฟ้าให้แสดง
รัศมีรังสีจันทร์

อ่าโสม..เลิศวิไล
เงินไศลไล้สวรรค์
ช่อทองต้องไกวัล
ระยับฟ้าพาดินครวญ

เพชรพราวดาวผกาย
ระยับหมายเทียบแสงนวล
หิ่งห้อยคอยกำสรวล
มิเทียบโสมโคมวิไล

นวลส่องต้องสายน้ำ
สาดแสงงามสว่างใส
สองเพ็ญเด่นนวลใย
ฟากฟ้านั่นฟากน้ำนี่

คืนใดหากไร้โสม
มาไล้โลมอวลฤดี
ทอรักให้รุจี
ใจเลื่อนลอยคอยคำนึง

[ช่ออักษราลี]

สิ้นแสงสูรย์ส่องภพพระลบฉาย
ทะเลดาวพราวพรายร่ายสวรรค์
โสมส่องแสงสาดสีรัศมีจันทร์
ไยเรานั้นโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา

ใกล้เหมือนไกล ไกลเหมือนใกล้ อย่างไรหนอ
รักลออรอบกายแต่คล้ายพร่า
สุขสดใสในห้วงศรียามลีลา
เทวษท้นทรมายามคลาไคล

อย่าเป็นดั่งสุริยาอำลาแสง
บ้างแอบแฝงเมฆเทาเฝ้าสงสัย
จักอาดูรพูนล้นท้นฤทัย
ฟากหัวใจคะนึงหาทุกนาที

รออาทิตย์แห่งหทัยไสวสว่าง
รักขจ่างธรณินมิสิ้นศรี
ราวฝนโปรยผ่านแล้งแห่งฤดี
ชุบชีวีอีกคราวันที่สัญจร