ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[pleiades]

ใครเคยบอกไว้ถ้าดาวตก
ให้หลับตาแล้วยกมืออธิษฐาน
จะสมหวังดั่งใจคิดทุกประการ
ฉันเฝ้ามองมาแสนนานยังไม่มี

ดวงดาวก็ยังทอแสงอยู่บนฟ้า
ส่องประกายลงมา ณ ตรงนี้
แต่ใจฉันนั้นยังเหงาอยู่ดี
ได้แต่รอเมื่อไหร่ที่จะมีใคร

 

[ดวงไฟ]

แม้ดาวจะอยู่บนฟากฟ้า
ไม่อาจตกลงมาให้เธออธิษฐาน
การรอคอยของเธออาจนานเท่านาน
จนเธอมองข้ามผ่านคนห่วงใย

เวลาที่เธอคอยดาวตก
ก็มีคนส่งรักไปคอยป้องปกห้วใจอ่อนไหว
เธออาจมองไม่เห็นไม่เป็นไร
ฉันจะช่วยอธิษฐานอีกแรงให้...รักตกลงมากลางหัวใจเธอโดยเร็ว

[หลานเจ๊กโรงสุรา]

นั่งเหม่อมอง ภาพดาว บนฟากฟ้า
ทอประกาย แสงลงมา โลกสว่าง
ทำให้คน มืดมิด มองเห็นทาง
ได้ก้าวย่าง ไปสู่โลก แห่งความจริง

ขณะที่ ได้ทิ้ง ความว่างเปล่า
และความเหงา อันยืนยาว มานานนัก
คนหนึ่งที่ ยังคงเศร้า ได้ประจักษ์
กับความรัก ที่ทำลาย ความมืดมน

ทำให้คน ตาบอด อย่างตัวฉัน
เห็นแสงส่อง ชีวัน ได้เดินต่อ
จบเสียที กับการ ต้องเฝ้ารอ
รักแท้จริง ที่ถักทอ ความห่วงใย

จึงได้กลับ สู่โลก แห่งความจริง
สายน้ำนิ่ง เริ่มพลิ้วไหว ไหลรินหลั่ง
กับสายลม พัดเย็น เป็นเช่นดัง
ทุกสิ่งยัง คงหมุนเวียน เปลี่ยนตามกาลเวลา...

[เฮีย9 เหงาใจ]

วันเวลาเลบผ่านไปไม่กลับ
ไปแล้วลับความสุขที่มีอยู่
เหลือไว้แต่ความเหงาที่เคียงคู่
เรายังอยู่กลับความเหงาเพียงผู้เดียว

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เหน็ดเหนื่อย..เมื่อยล้า

..ตื่นมา..ตอนสาย

..ทอดถอน..ใจกาย

..เบื่อหน่าย..ผู้คน

..ต่างคน..ต่างวุ่น

..ชุลมุน..พลุกพล่าน

..แก่งแย่ง..แบ่งงาน

..ขับขาน..การชีวิต.

.......................................

[น้ำมนต์]

ความเหงาครอบงำ
ประจำใจฉัน
ทุกคืนทุกวัน
ความฝันนั้นจาง

ความเหงาเป็นเพื่อน
มาเยือนยามสาง
หมอกเมฆเบาบาง
สายฝนสร่างซา

เหงาเอยเหงาจิต
ฝังติดตรึงตรา
วันนี้ขอลา
หลับตาก่อนเอย

[สุภาพบุรุษทรชน]

..ความเหงานั้นเหมือนลมที่พัดผ่าน

..เย็นซาบซ่านแสบทรวงสู่ห้วงไหน

..ไร้จุดหมายปลายทางก้าวย่างไป

..เมื่อคนไกลไปลับ...กลับไม่เจอ.

. .....................................

[จ้อง เจรียงคำ]

ไหวไหวโบกโยกไวใบไม้จ๋า
ลมหนาวมาท้าทายเจ้าหนาวเพียงไหน
ใช่ยอดเจ้าเท่านั้นที่สั่นไกว
แม้ยอดใจยังสะท้านต้านแรงลม

หวนคำนึงถึงลมหนาวเมื่อคราวหลัง
คนเคียงข้างกลายเป็นอื่นช่างขื่นขม
ลมหนาวลาพาผิวกายหายระบม
กลับระทมผิวใจไปเสียนาน

ถึงลมหนาวคราวนี้ที่โหมหนัก
ใช่ว่าจักรวดร้าวใจให้อาสัญ
เพียงดวงแดแค่สั่นไหวอีกไม่นาน
ด้วยว่ามันตายด้านเพราะกร้านลม

[แค่คนคนนึง]

กาลเวลาเปลี่ยนไปทุกทุกวัน
ความรู้สึกนั้นนั้นย่อมเลือนหาย
มนุษย์เรามีความรู้สึกมากมาย
ย่อมกลับกลายเปลี่ยนไปได้ตามกาล

แต่ถึงแม้กาลเวลาจะเปลี่ยนผัน
แม้คืนวันแปรเปลี่ยนให้แสนหวาน
แต่ความเหงายังคงอยู่คู่อีกนาน
คงอยู่ไปชั่วกาลคู่กับใจ