กาลเวลา...เดินไปพร้อม...กับคำถาม
ฤดูกาล...จึงแปลเปลี่ยน...ให้มาถึง
ได้แต่นั่ง...ฟังเพลงเศร้า...หวนคำนึง
ระลึกถึง...วันเก่าเก่า...ที่ผ่านมา
เพียงแผลใจ...ที่เคย....ได้ชอกช้ำ
และเป็นวัน...รันทด...ใจหนักหนา
ถ้าย้อนได้...ขอย้อน...กาลเวลา
จะไม่ขอ...คบคนซาม...มาคู่กัน
ได้แต่คิด...คิดถึง...ในวันนั้น
จะขอถาม...ให้ชัดคำ...ทำไม่นั่น
ผิดอะไร...ที่ต้องมา...หลอกลวงกัน
เพียงแค่คำ...สั้นสั้น...ฆ่าเวลา
อยากจะรู้...ทำกรรม...อะไรนัก
ถึงหยุดพัก...เจอคนนี้...มาเข้าหา
เพียงแค่พูด...ลมปาก...เปล่งออกมา
ก็เชื่อคำ...ยิ่งมารดา...สั่งสอนมา
ต่อไปนี้...คงไม่...มีอีกแล้ว
ขอกินแห้ว...ยังดี...อร่อยกว่า
ไม่ขอเชื่อ...ลมปาก...มากมายา
อนิจจา...ชายมากใจ...ไร้รักจริง
