กว่าจะรักเท่าวันนี้...กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใช้เวลา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
13 พฤศจิกายน 2024, 05:22:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: กว่าจะรักเท่าวันนี้...กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใช้เวลา  (อ่าน 3105 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
16 มกราคม 2009, 11:04:PM
เปลวเทียนเปลี่ยนสี
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 64
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 545


เทียนน้อยด้อยแสง


« เมื่อ: 16 มกราคม 2009, 11:04:PM »
ชุมชนชุมชน

เริ่มกำเนิด...ก่อเกิด...ประเสริฐแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว...แว่วยินมา...คลาเจ้าตื่น
จากนาที...เป็นเดือนปี...ที่ชีพฟื้น
วันผันผ่าน...กาลวันคืน...คลื่นชีวา

ใจสัมผัส...ความรัก...สมัครแรก
รับรักแจก...จากบิดาแลมารดา
รักจริงแท้...ไม่ซ่อนเร้น...เช่นเวลา ขอจีบ...ได้ป่ะ
คือความรัก...จักได้มา...ค่าหัวใจ

ผละจากรัก..ประจักษ์แรก...แลแตกต่าง
เป็นเด็กน้อยที่เคว้างห่าง...ทางเส้นใหม่
รับความรัก...รู้จักเพื่อน...เสมือนใจ
รักครั้งใหม่...เด็กเยาว์วัย...ไซร้ตื่นตา

พ้นเด็กน้อย...เจ้ากลอยใจ...ไปมีรัก
ใคร่สมัคร...ภูมิภักดิ์ใจ...ในเวหา
รักแรกพบ...ได้ประสบ...พบจากตา ยิ้มให้จ้ะ
รักแรกแย้ม...แต้มชีวา...เช่นวารี

กว่าจะรัก...กว่ารู้จัก...รักหลายหลาก
ยากลำบาก...มากนัก...ในรักนี้
กว่าจะรัก...เจอมาหนัก...ตระหนักดี
กว่าจะมีคนดีๆ..ที่เข้าใจ...ใช้เวลา

กว่าจะรักเท่าวันนี้...กว่าจะมีเท่านี้ได้
ใจแลกใจ...ใช้หัวใจ...ในห่วงหา
สะสมรัก...เฝ้าฝูมฟัก...รักจึงมา
มิใช่เพียงปรารถนา....แลหามัน

กว่าจะมีคนรัก....ต้องรักก่อน ยิ้มแก้มแดง
ต้องรู้จักขั้นตอน...ก่อนยึดมั่น
รักแท้จริง....มีแอบอิง...ทุกสิ่งอัน
เพียงหัวใจ...ไม่ไหวหวั่น...พลันร้างลา
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

วันเวลาที่เลยผ่าน............กับความหวานที่ยังคงอยู่
ในความรู้สึกที่ยังรับรู้........ยังคงบันทึกอยู่ในความทรงจำ
17 มกราคม 2009, 10:24:PM
เปลวเทียนเปลี่ยนสี
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 64
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 545


เทียนน้อยด้อยแสง


« ตอบ #1 เมื่อ: 17 มกราคม 2009, 10:24:PM »
ชุมชนชุมชน

กว่าจะรัก...เท่าวันนี้....ไมตรีเพื่อน
มิเคยร้าง...จางลางเลือน...เพื่อนคงอยู่
แม้ห่างไกล...เพียงใด...ใจรับรู้
ยังถามไถ่...ใจเล่าสู่....มิรู้เลือน

เพื่อนแสนรัก...สมัครสมาน...กาลนานแล้ว
ไม่เคยแผ่ว...ยังเจื้อยแจ้ว...แว่วๆเหมือน
ห่างแสนไกล...ห่างเพียงใด...ไม่ลบเลือน
ยังมั่นคง...คำว่าเพื่อน...มิเคลื่อนใจ

หลายปีก่อน...ยังละอ่อน...ยังเดียงสา
ผูกพันมา...เพียงมองหา...มาเคียงใกล้
ร่วมทุกข์สุข...พันผูก...ปลูกดวงใจ
มาวันนี้...หลายปีไกล...ในทิศทาง

โอ้เพื่อนเกลอ....คิดถึงเธอ...เสมอมั่น
มิมีวัน...ที่ลืมกัน....มั่นมิห่าง
นานกว่านี้....สักร้อยปี....มิมีจาง
ต่างเพียงทาง...ที่เว้นว่าง...หาต่างใจ

กว่าจะมี...ฤดี...ไมตรีแน่น
จากวันแก่น...จนแน่นแฟ้น....คลอนแคลนไม่
กว่าจะรักเท่าวันนี้...ล้วนผ่านวัน...ผันผ่านใจ
แต่สุดท้าย...ยังหมายใจ..ยังเคียงใกล้...ไม่จากตา
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

วันเวลาที่เลยผ่าน............กับความหวานที่ยังคงอยู่
ในความรู้สึกที่ยังรับรู้........ยังคงบันทึกอยู่ในความทรงจำ
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s