ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ป้ากันนา]

อันคำคนก่นด่าว่าเสียดสี
เพราะบางทีไม่ถูกใจให้ฉุนเฉียว
ใช้คารมบาดลึกดังคมเคียว
พาห่อเหี่ยวท้อใจในวิญญา

ด้วยภาษาวาจาประกาศิต
หากจะคิดสร้างสรรค์ใช่ปัญหา
เราไม่ดีแก้ไขได้นี่นา
เป็นบทเรียนล้ำค่าน่าขอบคุณ

ธรรมดาเขาอยากให้เราดี
เด่นเกินที่พาใจใครว้าวุ่น
ถ่อมตนไว้ลดค่าตัวต้นทุน
นั่นคือบุญรักษาพาให้ดี

หากมั่นใจไม่เป็นเช่นเขากล่าว
คงถึงคราวอดใจใช่หมองศรี
คงสักวันพิสูจน์ตนพ้นย่ำยี
คงจะมีวันนั้นอย่าหวั่นใจ

คำพูดคนปากกาคืออาวุธ
หากสะดุดคมวาจาพาอ่อนไหว
ใครจะด่าจะว่าก้าวต่อไป
คนยิ่งใหญ่คือคนยอมพร้อมอดทน

อันคำคนว่าร้ายชอบป้ายสี
หากหวังดีติติงยิ่งฝึกฝน
แยกให้ดีเถิดหนาวาจาคน
จะพร่ำบ่นท้อใจทำไมกัน

[นายขี้เหร่ดำปืด]

บางคารมคมคายทำใจสั่น        บางครั้งนั้นใจก็หวั่น..ถูกเสียดสี
เจ็บล้ำลึกสุดปวดใจไม่มีอะไรดี    คารมของคนนี้ช่างน่ากลัว
                                     

[pimyda]

emo_75จุฟฟฟป้าจ๋าอ่านกลอนป้าจ๋าแย้วไม่ท้อคะสู้ๆๆๆๆ

[tna]

อันคารม คมไหว ดั่งปลายหอก
แทงย้อนยอก ซอกใจ ไฉนนี่
ช่างเฉือนเชือด เลือดริน ถิ่นกวี
ถ้อยพาที ผุดผาด สาดแทงใจ

ร้อยเรียงถ้อย  ปอยฝัน หวั่นสวาท
งามวิลาศ วาดฟ้า น่าหวั่นไหว
จะทำให้ คนดี หรือเลวไป
อยู่ที่ใจ วาจา พาจำนรรจ์

กางกรงเล็บ แวววาว พราวอินทรีย์
ปลายปากกา ขีดนี้ ช่างเสกสรร
ดั่งลูกไก่ ในกรงเล็บ เหน็บชีวัน
ขีดเขียนฝัน ให้ร้างหาย วายชีวา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[อัลิปรียา]

เคยโดนบ่อยค่ะ ดูถูกหนะ น้องถูกหมิ่นกลอน ที่ทำการแข่งขันแล้วมีการสะดุดคือไม่โปร่งใส
แต่ก็ไม่เป็นไร ความจริงมันเป็นยังไงใครๆเค้าก็รู้กัน ก็มีประชดเหน็บแนมนิดหนึ่ง คือให้กำลังใจตัวเองค่ะ

วันเคยรุ่งรุจสุดโชติช่วง
วันลอยคล้อยหน่วงร่วงจากฟ้า
วันที่ชื่อเสียงประจักษ์ตา
วันที่ไร้ค่าถูกหมิ่นคำ
ล้วนต่างประสบพบสิ้น
ถูกหมิ่นดั่งหนามยอกให้ชอกช้ำ
ล้มลุกคลุกคลานความระกำ
กระหน่ำโถมให้ฤทัยชา
ถึงห่างไกลใช่นิราศวรรณศิลป์
พลอยแผ่นดินที่รอคนสืบค่า
หวงแหนกลอนกานท์โอ้กานดา
สู้พิทักษ์จวบชีวาจะวายปราณ
สุริยาเคยรุ่งอยู่ฉันใด
เข้าวันหน้าฟ้าใหม่คงสุขศานต์
เคยรุ๋งเรืองจรัสชัชวาล
ทิวากาลเจ้าคงคืนสู่นภา
แม้นราตรีจะมีจันทร์ขึ้นแทนเจ้า
อย่าหมองเศร้าเจ้าจะแกร่งแลแข็งกล้า
เมื่อถึงกาลแห่งรวิศศิลา
ชนจะได้ประจักษ์ค่าแก่ตาเอย

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เฝ้ามอง..หาสิ่งใด...
..ทุกสิ่งไร้..ให้ถอดถอน
..เจ็บปวด..รวดร้าว..อาวรณ์
..บั่นทอนหวัง..กำลังใจ.

..ถ้าความหวัง..ทำให้เรา..มีชีวิตอยู่
..ก็ยังสู้..เพราะอยู่..ได้ด้วยหวัง
..หวังเสียจน..เกินตน..พ้นกำลัง
..อยู่เพื่อหวัง..เกือบจะตาย..ก็หลายคราว

..ยังคิดถึง..ความดี..ทั้งที่ท้อ
..ครั้งจะก่อ..ถูกผิดยั้ง..ตั้งคำถาม
..เกิดมาเพียง..เพื่ออยู่..ชั่วครู่ยาม
..ไม่เคยถาม..ถึงสิ่งใด..มอบให้มา.

..........................................................