...รักเขาข้างเดียว...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
13 พฤศจิกายน 2024, 06:29:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ...รักเขาข้างเดียว...  (อ่าน 19494 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 10 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
09 พฤศจิกายน 2008, 08:27:AM
pimyda
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #20 เมื่อ: 09 พฤศจิกายน 2008, 08:27:AM »
ชุมชนชุมชน


จะรักเขา ข้างเดียว ทำไมเล่า
ในเมื่อเขา ใครนั้น ก็ฝันถึง
อยากจะได้ แนบชิด จิตคำนึง
อยากเป็นหนึ่ง ข้างใน หัวใจเธอ

สมมุติไป ทำไม ให้เพ้อฝัน
เพียงจำนรรจ์ คำรัก ทักทายเขา
เขาจะยก หัวใจ ไปเป็นเรา
เคียงแนบเคล้า เธออยู่ มิรู้คลาย

ฝากสายลม เหมันต์ ผันผ่านเธอ
คำละเมอ ใฝ่ฝัน ใจมั่นหมาย
คำว่ารัก ปักแน่น แก่นใจกาย
กระซิบพราย ใจเธอ เพ้อรำพัน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน




ได้ฟังเสียงบางใครในห้องกลอน
มาเว้าวอนวาจาน่าสงสัย
อยู่ตั้งนานไม่เห็นมาเอาใจ
อยู่ที่ไหนกันเล่าเศร้าแล้วมา

 น้อยใจแล้วด้วย





เสียงสะท้อน อ่อนไหว ที่ได้ยิน
เป็นดั่งกลิ่น เหมันต์ ผันผ่านไหว
ไปกระทบ ดวงจิต สนิทใจ
ร้าวระบม ขมใจ หายระทม

กลายเป็นเข็ม ทิ่มแทง ที่รอยแผล
แทงแน่วแน่ ในหัวใจ ที่ไหวขม
ใช้ใยรัก ถักเกลียว เหนี่ยวเป็นปม
แล้วเย็บบ่ม ขมรัก หักใจปอง

ใช้น้ำใจ ไมตรี ฤดีจิต
แนบสนิท แผลรัก ที่กลัดหนอง
ให้ฟื้นหาย คลายเจ็บ  เหน็บเนืองนอง
กลับเรืองรอง ผ่องใส ไร้ราคี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน


เหมือนน้ำทิพย์ร่วงโรยโปรยจากฟ้า
เดือนดาราทอแสงแห่งความหวัง
เอาคำปลอบมามอบไว้ให้พลัง
ใจที่พังเริ่มคลายปวดรวดร้าวใจ

เมื่อลมหนาวพัดผ่าวร้าวใจเหน็บ
จะขอเก็บรอยแผลช้ำจะได้ไหม
จะพินิจพิจารณาคำห่วงใย
ตราบแต่นี้คงไม่ตรมขมฤทัย
 ซึ้งจัง

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
09 พฤศจิกายน 2008, 08:34:AM
pimyda
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #21 เมื่อ: 09 พฤศจิกายน 2008, 08:34:AM »
ชุมชนชุมชน

..อยากอิงแอบ..แนบจิต..เเละชิดใกล้
..เมื่อหัวใจ..พร่ำเพ้อ..ละเมอหา
..หวังเลื่อนลอย..คอยเฝ้า..เจ้าขวัญตา
..หวั่นชีวา..เจ้ามีคู่..อยู่ครอบครอง.

..........................................................
[/color]



ที่คุณเห็นอาจไม่เป็นอย่างคุณคิด
เพื่อนสนิทของฉันเท่านั้นหนอ
ณ.วันนี้ไม่มีคู่มาเคลียคลอ
เพื่อนมันล้อ..ว่าขึ้นคาน..นานเกินไป

อิอิ...... เอ้อ..จริงว่ะ


ที่คุณเห็น...อาจไม่เป็น...อย่างคุณคิด
เพื่อนสนิท...ของฉัน...เท่านั้นหนอ
ณ.วันนี้...ไม่มีคู่...มาเคลียคลอ
เพื่อนมันล้อ...ว่าขึ้นคาน...นานเกินไป


อยู่บนคาน...นานมา...ช่างน่าเบื่อ
ใจมันเฝือ...เบื่อจน...เกินทนไหว
คุณผู้ชาย...ในวันนี้...มีไหมใคร
หาบันได...ให้สักอัน...ฉันจะลง....


แต่พี่ว่าต้องใช้ลิฟท์แล้วละจ้าน้อง พิมจัง อิอิ....
.. รักเขาข้างเดียว..



ฉันยังอยู่เคียงข้างไม่ร้างฝัน
ยังสมมุติว่ารักกันอยู่เสมอ
แม้จะร้างห่างไกลใฝ่ละเมอ
ขอสิทธิ์คิดถึงเธออยู่ข้างเดียว

สมมุติว่ารักกันนั้นได้ไหม
ขอเกาะรั้วหัวใจให้แลเหลียว
โปรดสงสารคนแอบรักน้อยใจเชียว
มาแปบเดียวน้องจะลาถ้าพี่เมิน

ขอควงแขนเป็นแค่แฟนในฝันพอ
อยากจะขอมากกว่าฝันพลันห่างเหิน
คนใจเหงาก็เป็นได้แค่ส่วนเกิน
อย่าเพิ่งเชิญด้วยแววตาพาเศร้าใจ

ขอแอบรักกับความเจ็บที่เหน็บหนาว
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวสาวสั่นไหว
แอบรักคนมีเจ้าของซ่อนความใน
ยากสานใยศีลธรรมค้ำคำนึง

ความเป็นจริงช่างไกลห่างทางรักขม
ดั่งสายลมพัดผ่านมาพาคิดถึง
จะไขว่คว้าหาจับได้พ่ายรำพึง
รักดั่งหนึ่งลมพัดมาพารักคืน

      ซึ้งจัง




ฉันยังอยู่เคียงข้างไม่ร้างฝัน
ยังสมมุติว่ารักกันอยู่เสมอ
แม้จะร้างห่างไกลใฝ่ละเมอ
ขอสิทธิ์คิดถึงเธออยู่ข้างเดียว

สมมุติว่ารักกันนั้นได้ไหม
ขอเกาะรั้วหัวใจให้แลเหลียว
โปรดสงสารคนแอบรักน้อยใจเชียว
มาแปบเดียวน้องจะลาถ้าพี่เมิน

ขอควงแขนเป็นแค่แฟนในฝันพอ
อยากจะขอมากกว่าฝันพลันห่างเหิน
คนใจเหงาก็เป็นได้แค่ส่วนเกิน
อย่าเพิ่งเชิญด้วยแววตาพาเศร้าใจ

ขอแอบรักกับความเจ็บที่เหน็บหนาว
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวสาวสั่นไหว
แอบรักคนมีเจ้าของซ่อนความใน
ยากสานใยศีลธรรมค้ำคำนึง

ความเป็นจริงช่างไกลห่างทางรักขม
ดั่งสายลมพัดผ่านมาพาคิดถึง
จะไขว่คว้าหาจับได้พ่ายรำพึง
รักดั่งหนึ่งลมพัดมาพารักคืน

รักของฉัน...ในวันนี้...ที่มอบให้
โปรดรู้ไว้...ไม่มีวัน...ผันเป็นอื่น
รักทั้งรู้...อยู่กับช้ำ...สู้กล้ำกลืน
เพราะยากขืน...ฝืนใจตน...ต้องทนเอา

แอบระรื่น...ชื่นชู้...อยู่อย่างนั้น
เก็บภาพเธอ...ทุกวัน...ยามฉันเหงา
ยามเดียวดาย...ใช้มัน...ช่วยบรรเทา
อยู่ในเงา...เศร้าสลัว...ของหัวใจ

แม้รู้ว่า...เป็นได้...เพียงในฝัน
ที่ใกล้กัน...เท่านั้น...ก็หวั่นไหว
รู้เสมอ...ว่าฉัน...นั้นเป็นใคร
ที่เธอไม่...ใส่ใจ...ไม่หันมอง

แต่ไม่อาจ...ห้ามใจ...ไม่ให้รัก
แม้ประจักษ์...ว่าคนดี...มีเจ้าของ
ก็ยังฝัน...เรื่อยไป...ใจจับจอง
เผื่อเธอมอง...กลับมา...ว่าพบกัน

เผื่อจะมี...สักครา...ฟ้าสงสาร
เผื่อจะมี...ปาฏิหาริย์...ดั่งเช่นฝัน
มีสองเรา...ชิดใกล้...ในทุกวัน
และเป็นฉัน...เท่านั้น...ที่ใกล้เธอ

แม้ตื่นมา...ทุกอย่าง...จะจางหาย
และกลับกลาย...เป็นร้าง...ห่างเสมอ
เหมือนวันเก่า...ที่เรา...เฝ้าละเมอ
เพียงใกล้เธอ...สักครั้ง...ก็ยังดี

ยอมทุกอย่าง...ทั้งชีวิต...แม้ผิดหวัง
ยอมกระทั่ง...ความเหงา...เคยเฝ้าหนี
ยอมจะแพ้...ความจริง...ที่เคยมี
ให้ซ้ำเติม...กว่าที่...เคยเป็นมา

แลกกับฝัน...ดีๆ...ที่คอยเฝ้า
แลกกับเหงา...แบบเก่า...เฝ้าตามหา
เป็นคนรัก...ของเธอ...เพียงสักครา
ชีวิตฉัน...ก็คุ้มค่า...ที่แลกมัน


emo_100เก่งจังง่ะพี่ชาย..
แหมๆๆหากพิมต้องลิทฟ์..พี่ต้องซ่อมบ่อยอะมานก็จะยังค้างอยู่น๊า
อิอิ....

*************************

แอบรักคนมีเจ้าของต้องหมองเศร้า
แอบรักเงาคนมีคู่ดูร้างฝัน
แอบรักของของเขาเศร้าใจพลัน
แอบรักนั้นไม่ดีเลยเฉยเถิดใจ

หุหุ.... ไม่รู้ไม่ชี้
ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
10 พฤศจิกายน 2008, 11:56:PM
tna
Special Class LV3.9
นักกลอนหาทางกลับบ้าน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 141
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 788



« ตอบ #22 เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2008, 11:56:PM »
ชุมชนชุมชน


จะรักเขา ข้างเดียว ทำไมเล่า
ในเมื่อเขา ใครนั้น ก็ฝันถึง
อยากจะได้ แนบชิด จิตคำนึง
อยากเป็นหนึ่ง ข้างใน หัวใจเธอ

สมมุติไป ทำไม ให้เพ้อฝัน
เพียงจำนรรจ์ คำรัก ทักทายเขา
เขาจะยก หัวใจ ไปเป็นเรา
เคียงแนบเคล้า เธออยู่ มิรู้คลาย

ฝากสายลม เหมันต์ ผันผ่านเธอ
คำละเมอ ใฝ่ฝัน ใจมั่นหมาย
คำว่ารัก ปักแน่น แก่นใจกาย
กระซิบพราย ใจเธอ เพ้อรำพัน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน




ได้ฟังเสียงบางใครในห้องกลอน
มาเว้าวอนวาจาน่าสงสัย
อยู่ตั้งนานไม่เห็นมาเอาใจ
อยู่ที่ไหนกันเล่าเศร้าแล้วมา

 น้อยใจแล้วด้วย





เสียงสะท้อน อ่อนไหว ที่ได้ยิน
เป็นดั่งกลิ่น เหมันต์ ผันผ่านไหว
ไปกระทบ ดวงจิต สนิทใจ
ร้าวระบม ขมใจ หายระทม

กลายเป็นเข็ม ทิ่มแทง ที่รอยแผล
แทงแน่วแน่ ในหัวใจ ที่ไหวขม
ใช้ใยรัก ถักเกลียว เหนี่ยวเป็นปม
แล้วเย็บบ่ม ขมรัก หักใจปอง

ใช้น้ำใจ ไมตรี ฤดีจิต
แนบสนิท แผลรัก ที่กลัดหนอง
ให้ฟื้นหาย คลายเจ็บ  เหน็บเนืองนอง
กลับเรืองรอง ผ่องใส ไร้ราคี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน


เหมือนน้ำทิพย์ร่วงโรยโปรยจากฟ้า
เดือนดาราทอแสงแห่งความหวัง
เอาคำปลอบมามอบไว้ให้พลัง
ใจที่พังเริ่มคลายปวดรวดร้าวใจ

เมื่อลมหนาวพัดผ่าวร้าวใจเหน็บ
จะขอเก็บรอยแผลช้ำจะได้ไหม
จะพินิจพิจารณาคำห่วงใย
ตราบแต่นี้คงไม่ตรมขมฤทัย
 ซึ้งจัง



จะเก็บไว้ ทำไม ใยรักขม
ที่ตรอมตรม ขมเศร้า เหงาเยี่ยงนี้
สลัดไป ไสห่าง ร้างชีวี
แล้วบินลี้ จากไป ดั่งใจปอง

บินไปสู่ เวหา นภากาศ
เหินวิลาศ เริงนภา หาสิงขร
ที่นั่นมี ไพรพฤก ให้นึกจอง
เรือนรังครอง ปองหมาย วายละทม

ลืมอดีต ร้าวราน ผลาญดวงจิต
ปิดสนิท รวงรัง ขังใจขม
เหินเวหา เทียบฟ้า ท้าเริงลม
แล้วชื่นชม สมรัก ปักชีวี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เวลา..คลาไคล้  วารี...รี่ไหล   ชีวี..เวียนว่าย  รำพัน...ฝันไป  อาลัย....เวลา
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s