25 กันยายน 2008, 03:25:PM |
v.nefertali
|
|
« เมื่อ: 25 กันยายน 2008, 03:25:PM » |
ชุมชน
|
ถักถอความฝันอุ่นหวาน เรียงร้อยเป็นนิทานความรัก -`๏’- + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = -`๏’-
เ พ ร า ะ โ ล ก ห มุ น ด้ ว ย ค ว า ม รั ก วันนี้จึงทำให้ฉันรู้จัก ความงดงามของดอกหญ้า รักอ่อนหวานและขื่นขม จึงทำให้ชื่นชมการจากลา แท้จริงแล้วไม่ได้นำพา เพียงความเจ็บร้าวทรมา อย่างที่เข้าใจ
-`๏’- + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = -`๏’-
ข อ บ คุ ณ ค ว า ม เ ห ง า .... ....ที่ทำให้รู้ถึงความเหน็บหนาวของรัตติกาล
ข อ บ คุ ณ ส า ย ล ม พั ด ผ่ า น .... ....ที่ทำให้รู้ถึงความอ่อนหวาน ของใบไม้ไหว
ข อ บ คุ ณ ด ว ง ด า ว .... ....ที่ทำให้รู้ว่าคืนนี้ยาวนานเพียงใด
สุดท้าย...อยากบอกคนที่กำลังนำพา ความรักมาให้หัวใจ ว่า "ขอบคุณ"
♥. ♥... ♥.... ♥..... ♥.... ♥... ♥
+*- - - -*+*- - - -*+*- - - -*+*- - - -*+*- - - -*+
|
|
|
|
25 กันยายน 2008, 07:53:PM |
นักเดินทาง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 33
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 252
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 กันยายน 2008, 07:53:PM » |
ชุมชน
|
ระยะทางของถนนแห่งชีวิตเส้นนี้ ฉันพบ และ ผ่านเรื่องราวมากมี ระหว่างนั้น ฉันเคยเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า สารพัน ฉันก้าวผ่าน วันเหล่านั้น กระทั่งวันนี้
ชีวิตฉันยังคงก้าวเดินต่อไป แม้ฉันจะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน ล้าใจเหลือที่ บนเส้นทาง ที่ต่างผู้คนมากล้น อย่างนี้ ฉันยังรู้สึก ชีวิตที่มี ไม่อุ่นดี เลยใจ
เธอล่ะ ผู้เดินทางมาพบกัน เธอรู้สึกอย่างฉัน บ้างหรือไม่ รู้สึกว่าถนน ที่กำลังย่างก้าว เดินอยู่ไง เหมือนว่างเปล่า ใช่ไหม หรือใครใครเคียงข้าง
หากว่าถนนเส้นนี้ที่เธอกำลังก้าวเดิน ยังรู้สึกขาดขาดเขินๆ อยากมีใครเดินไม่ห่าง หากว่าเส้นทางของสองเรา ที่ย่ำก้าวสู่ปลายทาง คือถนนเส้นไม่ต่าง ร่วมก้าวย่าง ไปด้วยกันจะดีไหม...
|
อาจหนทางยาวไกล แต่หากทุกวินาทีเราเดินไป สักวันคงถึงเส้นชัยนั้น
|
|
|
26 กันยายน 2008, 11:30:PM |
nineten
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 26 กันยายน 2008, 11:30:PM » |
ชุมชน
|
เจ้าหญิงเม็ดทรายยังร้องไห้.. ร่ำหาเจ้าชายพระจันทร์..ที่ปลายฟ้า ค่ำคืนสีเทา..เหน็บหนาวอุรา พระจันทร์ที่ปลายฟ้า..ไม่ส่องแสงมาสักที
ค่ำคืนนี้..ช่างเงียบเหงา พระจันทร์เจ้า..อยู่ไหนนะ..ตอนนี้ รู้หรือเปล่าเม็ดทรายสีขาว... ...ยังรอพระจันทร์ที่แสนดี ส่องแสงมาสักที... ...อย่าให้เม็ดทรายสึขาวนี้เดียวดาย
|
|
|
|
26 กันยายน 2008, 11:55:PM |
กวีพเนจร
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 119
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,481
ปิดบัง...ซ่อนเร้น...ตัวตน
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 26 กันยายน 2008, 11:55:PM » |
ชุมชน
|
เจ้าหญิงน้อย คอยแสง แห่งจันทร์ส่อง ทรงนั่งมอง เจ้าชาย จันทรานี้ เมื่อไหร่หนา เจ้าชาย จะมาสักที หรือว่ามี ธุระ เลยไม่มา
องค์เจ้าหญิง เม็ดทราย พระทัยเหงา ดวงตาเศร้า เจ้าชาย ไม่มาหา แม้แต่แสง แห่งดวงเนตร ไม่ส่องมา ในอุรา องค์หญิงทราย ร้าวระบม
ถึงเจ้าชาย จันทรา ที่ข้ารัก พระองค์จัก ทำข้า ให้ขื่นขม หรือพระองค์ จะทนเห็น หม่อมฉันตรอมตรม ต้องนอนซม ด้วยพิษรัก จากเจ้าชาย
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
|
|
|
|
27 กันยายน 2008, 03:33:PM |
|
|
28 กันยายน 2008, 02:01:AM |
nineten
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 28 กันยายน 2008, 02:01:AM » |
ชุมชน
|
จะโอบกอดเธอ ...ด้วยแสงจันทร์..อันอบอุ่น แม้รุ่งอรุณ..เธอจะพบแสงของตะวันจ้า ..ความรักของเรา..พบกันแค่ช่วงเวลา จะเก็บเกี่ยวทุกวินาที..ที่มีค่าไว้ในใจ
จะจุมพิตเธอ เบาๆในฝัน... แม้กลางวัน..จะโหดร้ายสักแค่ไหน "เม็ดทรายสีขาว"เธอยังเป็นเจ้าหญิงของหัวใจ รักที่มอบให้...จะโอบกอดเม็ดทรายไว้ ..ด้วยแสงของพระจันทร์
|
|
|
|
29 กันยายน 2008, 11:45:AM |
|
|
29 กันยายน 2008, 09:13:PM |
lookgaow
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 110
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 637
" เ พี ย ง มิ ต ร ภ า พ ที่ ดี . . . ร ะหว่างกัน "
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 29 กันยายน 2008, 09:13:PM » |
ชุมชน
|
ความรัก ของเรา ในวันนี้ อาจไม่มี ความหมาย ดูไร้ค่า เม็ดทราย ห่างไกล ดวงจันทรา แต่เราก้อยัง เห็นกันได้ ในทุกวัน
มีเรื่องเล่า ให้ฟัง เรื่องหนึ่ง ดวงดาว ซึ้งคิดถึง ซึ่งดวงจันทร์ คอยส่ง ความรักให้ ทุกคืนวัน พอเช้าพลัน ดาราหาย สลายไป เชื่อไหม ดวงดาว ยังคงอยู่ แต่ไม่อาจดู ให้เห็น เช่นคืนได้ ดวงดารา ไม่เคยห่าง ร้างไปไกล เพียงแดดใส จากตะวัน ท่านบังตา
เช่นเดียวกัน กับความ คิดถึง ไม่อาจซึ้ง สัมผัสได้ ในคุณค่า แต่เชื่อไหม อยู่รอบตัวเรา ตลอดเวลา เพียงแค่ว่า เราปิดดวงตา แล้วเปิดหัวใจ
|
|
|
|
|
|
08 ตุลาคม 2008, 03:37:PM |
นักเดินทาง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 33
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 252
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 08 ตุลาคม 2008, 03:37:PM » |
ชุมชน
|
สัจ- จะธรรมของการพบคือลาจาก จะ นานหรือช้า ต้องพราก ใช่ไหม ธรรม ชาติ มิอาจแปรเปลี่ยนไป การ พบเพื่อจบไง ระหว่างเรา พบ กันใหม่ หากยังมีโอกาส คือ สัญญาที่มิอาจ ให้เจ้า ลา วันนี้ อาจนานทีกว่า พบเจอเรา จาก เพียงกาย ใจนี้คงเหงา ทรมาน
|
อาจหนทางยาวไกล แต่หากทุกวินาทีเราเดินไป สักวันคงถึงเส้นชัยนั้น
|
|
|
08 ตุลาคม 2008, 04:03:PM |
lookgaow
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 110
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 637
" เ พี ย ง มิ ต ร ภ า พ ที่ ดี . . . ร ะหว่างกัน "
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 08 ตุลาคม 2008, 04:03:PM » |
ชุมชน
|
เคยรู้ไหมว่าทำไมเม็ดทรายถึงเล็กนัก เพราะความรักที่ต้องแตกแยกห่างหาย เจ้าหญิงร้องไห้ครวญคร่ำมิวางวาย น้ำตากลายเป็นเม็ดทราย...ไว้ย้ำเตือน
ความรักจากเจ้าชายพระจันทร์ น้ำตากลั่นเป็นเม็ดฝนหยาดหยดเลื่อน ความคิดถึงตกลงใจไปเยี่ยมเยือน คอยย้ำเตือนว่ายังภักดิ์...รักเหมือนเดิม
ความคิดถึงแห้งหายกับสายน้ำ เจ้าหญิงช้ำ...มหาสมุทรไม่ส่งเสริม พรากทะเลกับเม็ดทรายคล้ายซ้ำเติม ขอรอเจ้าชายอยู่ที่เดิม...เติมเต็มใจ
|
|
|
|
12 ตุลาคม 2008, 12:53:PM |
lookgaow
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 110
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 637
" เ พี ย ง มิ ต ร ภ า พ ที่ ดี . . . ร ะหว่างกัน "
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2008, 12:53:PM » |
ชุมชน
|
มีคำถาม...บางอย่าง...ที่คิดได้ เจ้าหญิงหรือเจ้าชาย...ที่ยังคงมั่น...ในวันนี้ ใครกันนะ...ที่ยังคิดถึงกันอยู่...ทุกนาที หรือเพียงนิทานปาหี่...ไม่มีความรู้สึกดี-ดี...ต่อกัน
ฝนไม่ได้ตก...ในทุกฤดู เม็ดทราย...ก้อไม่ได้อยู่...ทั่วเขตแดนกั้น ฝนไม่ได้...ก่อตัว...มาทุกวัน ความคิดถึง...จากดวงจันทร์...ไม่มั่นคง
เม็ดทราย...ไม่ได้อยู่...ทั่วทุกที ความคิดถึงอาจมีบ้าง...ไม่มีบ้าง...อ้างลืมหลง แล้วใครกันล่ะ...เจ้าหญิงหรือเจ้าชาย...ที่มั่นคง คำตอบยังเป็นเส้นตรง...ไม่รู้จะจบลง...วันใด
หรือเพียงแค่...ตำนานอ้าง มิอยากให้มีใคร...อ้างว้าง...เหงาร้องไห้ คิดถึงก้อมองฟ้า...จ้องจันทรา...ดวงใหญ่ นั่งนับเม็ดทราย...สื่อความนัย...เราคิดถึงกัน
|
|
|
|
12 ตุลาคม 2008, 04:12:PM |
ดวงไฟ
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 137
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 578
Nonglek
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2008, 04:12:PM » |
ชุมชน
|
ชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยาย ยิ่งกว่าละครตอนสุดท้ายของช่องเจ็ดสี ยิ่งกว่านางเอก พระเอกบนเวที ยิ่งกว่านางร้ายตัวดีในนิทาน
จุดจบเป็นไปได้ทุกแบบ นางร้ายตัวแสบอาจเจอเจ้าชายแสนหวาน นางเอกแสนดีต้องอยู่กับความรู้สึกนี้ ... ทรมาน แต่ทุกเส้นทางที่ก้าวผ่านก็ได้ข้อคิดจากนิทาน สอนใจ
สอนให้เราอดทน ไม่ว่าความเจ็บจะผ่านพ้นไปวันไหน ไม่ว่าเจ้าชายจะอยู่ข้างกายหรือเดินจากไป ตัวเอกของนิทานชีวิตยิ่งใหญ่ต้องก้าวเดิน
|
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ เหลือก็แต่เงื่อน "ผูกพัน"
|
|
|
19 ตุลาคม 2008, 09:13:PM |
nineten
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 19 ตุลาคม 2008, 09:13:PM » |
ชุมชน
|
จับมือฉันไว้... ฉันจะพาเธอไปท่องดินแดนของความฝัน นั่งรถม้าซานตาครอส..จอดดื่มน้ำผึ้งที่พระจันทร์ ต่อจากนั้นเราจะไปกัน..ดินแดนแห่งเทพนิยาย
ดูนั่นสิ..เห็นหรือเปล่า เรื่องที่เขาเล่า..แจ๊คปีนต้นไม้ แล้วนั่นพระอาทิตย์แกล้งเจ้าหญิงเม็ดทราย นี่ก็..โรมิโอต่อสู้ให้ได้จูเลียตมา
เป็นอะไรหรือคนดี ทำไมน้ำตาล้นปรี่..เต็มใบหน้า อ๋อ..กำลังซึ้งกับความรักของ..ดาวกับจันทรา เขยิบมา..ซบไหล่ฉันนะ..ฉันจะเช็ดน้ำตาไม่ให้เหงาใจ
ยิ้มได้หรือยังคนดี จับมือ..ซบไหล่ฉันคนนี้..รู้สึกดีไหม หากเธอเหนื่อยล้า..ก็พักผ่อนให้สบาย คืนนี้..เราจะนอนที่ทุ่งหญ้าแห่งเทพนิยาย..แล้วกัน
|
|
|
|
|