กลอนดอกสร้อยรำพึง ชุด คนกรุงสัญจร
รถเอ๋ย รถเมล์ อย่าลังเล ขึ้นไวไว รีบไปหนอ
มัวโอเอ้ คนขับเหล่ ไม่รั้งรอ เดี๋ยว..คุณพ่อ ข.ส.ม.ก. จะเอ็ดเรา
ขึ้นแล้วเดิน ชิดใน ให้ด้วยพี่ คุณกระปี๋ ขอร้อง ต้องตามเขา
คนก็แน่น ที่ก็น้อย ต้องทนเอา แต่ไม่เหงา เพื่อนร่วมทาง มากมายเอย
รถเอ๋ย รถติด ช่างหงุดหงิด หัวใจ เสียจริงหนอ
จะไปไหน แต่ละครั้ง ตั้งตารอ รอแล้วรอ หลับแล้วตื่น ไม่ถึงซักที
?รถไฟฟ้า หลายสาย จะสร้างแล้ว? นักการเมือง เจื้อยแจ้ว เชื่อไหมนี่?
คน กทม. ทำใจ มาหลายปี กะชาตินี้ จะได้ใช้ ไหม? เล่าเอย
มอ..เอ๋ย มอเตอร์ไซด์ รับจ้างไป ทั้งไกล-ไกล้ ไม่เกี่ยงหนอ
พาหนะหนึ่ง ที่พึ่งคน กทม. ตะบึงห้อ เร่งรีบไป ให้ทันการ
วอนคุณพี่ คนขับ ระวังหน่อย ซิ่งน้อยน้อย หมั่นคอยดู ผู้โดยสาร
เคารพกฎ ความปลอดภัย ไม่เสียงาน ให้บริการ ไว้วางใจ ผู้ใช้เอย
แท็ก..เอ๋ย แท็กซี่ รถหลากสี ชมพู-ฟ้า แดง-เขียวเหลือง
แต้มสีสัน ท้องถนน ทั่วทั้งเมือง ที่รุ่งเรือง เนืองแน่น ด้วยผู้คน
ตระเวนรับ ผู้โดยสาร ไปทุกที่ หากแต่มี บางครั้ง พี่ไม่สน
?ไปส่งรถ ไม่ทัน ? จำต้องทน ไม่ต้องบ่น เรียกคันใหม่ ต่อไปเอย
เรือเอ๋ย เรือโดยสาร ใช้บริการ ที่หน้า ท่าวัดศรีฯ *
ทุกเช้า-เย็น เป็นประจำ จรลี เป็นวิถี คนบ้านไกล ไปทำงาน
นั่งเรือล่อง ในคลองดำ น้ำเน่าเหม็น อาจกระเซ็น เปรอะเสื้อ เมื่อเรือผ่าน
คลองแสนแสบ แสบเพียงใด ก็ไม่ปาน รถติดนาน แสบแสนบ้า ยิ่งกว่าเอย
รถเอ๋ย รถตุ๊ก..ตุ๊ก เสียงตุ๊กตุ๊ก สามล้อไทย หาใครเหมือน
แม้แต่ คนต่างชาติ เมื่อมาเยือน ไม่ลืมเลือน ใช้บริการ ประทับใจ
เป็นพาหนะ อยู่คู่คน ชนทุกชั้น ตั้งแต่ฉัน ยังเด็ก จนเติบใหญ่
ถึงไม่มี มิเตอร์ ไม่เป็นไร ต่อรองได้ ไกล้หรือไกล ไปกันเอย
บาทเอ๋ย บาทวิถี เดินดีดี อย่ามองเหม่อ อย่าเผลอไผล
ก.ท.ม. ขุดท่อแล้ว (มึ..)จะทำไม? ไม่สนใจ เดินตกท่อ อย่าว่ากัน
เดินไปหน่อย เจอแผงลอย ตั้งขวางหน้า คุณแม่ค้า กวักมือเรียก ซื้อของฉัน
เดินหลบขวา เจอขอทาน ขอตะบัน สารพัน.. เจอจนชิน ริมทางเอย
(* วัดศรีบุญเรือง เขตบางกะปิ กทม. ต้นทางท่าเรือด่วน วิ่งไปท่าประตูน้ำ และท่าสะพานผ่านฟ้า)
