ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

หมดอารมณ์ หมดแรง จะเขียนต่อ
ใจมันท้อ อันหล้า มากเพียงไหน
มันเหนื่อยล้า ท้อแท้ ซะแล้วใจ
หวังเพียงใคร คนหนึ่ง ก้าวเข้ามา

ความหมดหวัง เกาะกุม ในหัวใจ
เหมือนหมดไฟ หมดสิ้น แรงไขว่คว้า
เหนื่อยอ่อนลง ทุกที แล้วกายา
ยากจะหา ใครรักษา ให้มีไฟ

เหนื่อยเหลือเกิน นักกลอน ผู้บอบช้ำ
ใจระกำ กับอารมณ์ ที่หมอดไหม้
ไฟครั้งก่อน เคยแรง อาจดับไป
คงไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ จะฟื้นมา

อยากจะหา มุมสงบ หลบสักพัก
หาแหล่งปัก ลงที่ ไกลๆหนา
หมดแล้วแรง หมดอารมณ์ อักษรา
แล้วนี่ข้า จะเขียนกลอน ต่ออย่างไร

อยากระบาย มันออก ให้ออกมา
เป็นวาจา แต่ไม่เอ่ย บอกใครได้
เก็บเอาไว้ ดีกว่า พูดออกไป
เก็บในใจ คนแต่งกลอน หมดอารมณ์

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ผีโป่งโหงพราย]

หมดอารมณ์หมดแรงหรือพี่จ๋า
มาพักผ่อนกับน้องยาจะเอาไหม
มีตั๋วสำหรับคนหมดกำลังใจ
ตั๋วอีกใบสำหรับคนไร้อารมณ์

แต่ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกหนา
ตั๋วที่ว่ามีแล้วจะสุขสม
แค่ให้เราเหล่าพี่น้องปลอบประโลม
เท่านี้โฉมพ่อจักกลับคืนดี

[Alpha]

ไร้อารมณ์...แล้วไง ไม่ต้องเขียน
ไร้อารมณ์...จะเพียร ทำไมหนอ
ไร้อารมณ์...เอาสิ ฉันจะรอ
ไร้อารมณ์...อย่าท้อ ก็แล้วกัน

คนแต่งกลอน...จะฝืน ก็ไม่ได้
คนแต่งกลอน...ด้วยใจ ใช้ความฝัน
คนแต่งกลอน...พักก่อน เพียงสักวัน
คนแต่งกลอน...ค่อยหัน คืนกลับมา

ไร้อารมณ์...แต่งไป ก็เท่านั้น
คนแต่งกลอน...เช่นฉัน เข้าใจหนา
ไร้อารมณ์...ก็เรื่อง ธรรมดา
คนแต่งกลอน...ใช่ว่า ล้าไม่เป็น
*****************************

[กวีพเนจร]

คนแต่งกลอน คนนี้ กลับมาแล้ว
พี่น้องแก้ว ขวัญใจ ที่ผมหนี
กลับมาแล้ว มีอารมณ์ อีกสักที
จะไม่มี วันหาย ไปอีกครา

อารมณ์ผม คนกลับ มาอีกหน
จะไม่ทน ให้เรื่องไร มีอีกหนา
จะมาต่อ มาแต่ง อักษรา
ให้รู้ว่า โรมีโอ มีตัวตน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

อารมณ์กลอน อ่อนแรง แต่งไม่ออก
ยากจะบอก สาเหตุ สุดขานไข
ยังค้นหา ไม่เจอ เพราะอะไร
จะกลอนไหน ก็ตัน ไปทุกทาง

ทั้งกลอนรัก เศร้าโศก ไม่นําพา
จนปัญญา เรียงร้อย ให้อ่อนหวาน
คงต้องพัก เพื่อหา ประสพการณ์
แล้วจะผ่าน กลับคืน มาเยี่ยมเยือน

[tna]

อารมณ์กวี
------------
อารมณ์กลอน นั้นต้องมี สิ่งมาเร้า
เป็นเรื่องเศร้า เรื่อรัก หนักใจหนา
เรื่องทุกข์โศก ตรมเศร้า เคล้าน้ำตา
หรือรักหา พาสู่ฟ้า น่าอำไพ

เพราะสิ่งนี้ ทำให้ใจ ได้กระหวั่น
พลิ้วรำพัน โลดลิ่วไป  ใจหวั่นไหว
เสมือนเหยื่อ เชื้อกลอน สะท้อนใจ
ให้ร่อนไหล ไหวพลิ้ว ลิ่วล้อลม

ใจกวี มีสิ่งหนึ่ง พึงมั่นหมาย
คือพริ้งพราย ในจิต สนิทสม
อ่อนระทวย รวยถ้อย ร้อยอารมณ์
งามเหมาะสม ลมระลิ่ว พลิ้วดวงใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

อารมณ์กลอน ต้องค่อยๆ จะบังเกิด
จะกำเนิด ขึ้นมา อย่าหวั่นไหว
ค่อยๆคิด ค่อยๆแต่ง อย่าเร่งใจ
แล้วจะได้ ผลงาน นักกวี

ผมคนนี้ เคยเป็น ผ่านมาแล้ว
ก็ไม่แคล้ว ต้องกลับมา สู่ที่นี้
เพราะอารมณ์ กลับมา อย่างล้นปรี่
นักกวี ยังไง ก็เป็นกวี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ไร้อารมณ์ ไร้รู้สึก จะขีดเขียน
ขอผลัดเปลี่ยน หนีหาย จะได้ไหม
หากวันใด มีอารมณ์ ค่อยกลับไป
เขียนกลอนใหม่ เป็นบทกลอน แห่งกวี

หมดอารม์ ก็หมด ซึ่งความคิด
จะลิขิต อักษรา ไฉนนี่
นี่แหล่ะหนา ชีวิต ที่เคยมี
ที่ว่าดี ก็หาย ไม่หวนคืน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]