[color=
tomato]ฤดู....ฝน
มีมีอุ่นๆ ของเธอคนนั้น
ยืนมากุมมือกัน ยามอ่อนไหว
แว่ว ๆ หวาน ๆ เอ่ยคำมาจาก ใจ
เสียงฝนระคนปนกันไป...ระหว่างกัน
ฤดู.......ฝน
เธอ..คนเดิมที่ฉันรัก...เหมือนเก่า
ฝนตกครั้งนี้...เธอเดินมากับเขา
เสียงฝนซ่า ๆ กับน้ำตาเรา
คือเหตุของความเศร้า....ที่ลบความทรงจำเก่า ๆ ของเราไป
ฤดู .....ฝน
กับคน ๆ หนึ่งที่ยังคง...หม่นหมอง
ได้แต่คิด..ใยรักที่ให้ไป..ไม่มีใครมอง
รักฉันทีได้ไหม.....คนที่ไม่มีใครจับจอง มาเถอะ มาเป็นเจ้าของ....กันและกัน
ฤดู.......ฝน
จะอีกกี่หน...กี่ฝนหนา
ฉันคนนี้ ก็จะเหมือนเดิม เหมือนเดิม ตลอดมา
แล้วเมื่อไหร่....เธอจะพูดจาคำว่า......รัก ที่เป็นเหมือนร่มใหญ่หนา...ป้องลม ป้องฝน ป้องฟ้า ร่วมชีวา ไปด้วยกั�
color]
