สิ้นสายฝนบนดินได้กลิ่นหนาว
จากลมผ่าวก้าวผ่านย่านกายผ่อง
หวิววาบหวามลามเรียงเคียงเนื้อทอง
คลุมประคองสองข้างสร้างเขาบัง
อุ่นอกอิ่มอันเอื้อเนื้อสัมผัส
ป้องเปลี่ยนปัดผลัดข้างต่างเนื้อหนัง
ลมหนาวล้อหนอร้าวเป็นคราวครั้ง
ส่งพลังพรั่งพรูข้างหูนาง
ฟังเสียงลมข่มใจอย่าไหวหวั่น
กายสะบั้นพรั่นพุ่งรอรุ่งสาง
เมื่อหมอกหมดลดเลือนเคลื่อนหนาวจาง
แสงทองสร้างวางไออุ่นที่คุ้นเคยฯ
ง่วงครับตีสองกว่าละไม่ไหว ขอตัวเข้านอน
อ่านบทกลอน อ่อนไหว หัวใจสั่น
ช่างเสกสรรค์ ปั้นคำ มาพร่ำเผย
เห็นภาพลม หนาวเฉื่อย มาเอื่อยเกย
สุดยอดเลย พี่ชาย สหายกลอน.......... 
.....เก่งจังเลย
ทักทายครับ คุณพี่ สุวิจักขณ์ที่น่ารักของผม..... 
