นี่เป็นเพียงมุมมองของคน คนหนึ่ง
อาจมองต่างจากคนอื่น ก็เพราะเรามองคนละมุม
เรายืนต่างองศากัน..ก็แค่นั้น
จงมีชีวิตอยู่กับความรักที่ว่า "จงมอบความรักแบบคนมีสติ
แต่อย่าทําตัวไร้สติ เพราะความรัก"
นี่เป็นคําพูดที่ถูกฝังใส่สมองมาเสมอ ความรักเป็นสิ่งสวยงาม..ใช่ แต่มันก็เป็นเสมือนดาบสอง
คม คือ..คุณจะมีสุขมาก เมื่อรักหวานชื่น โลกใบนี้จะเป็นสีชมพูทันที แต่..คุณอาจสูญเสียรอย
หยักของสมองไป จนทําให้ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง การมอบความรัก แบบไม่บันยะบันยัง
จะส่งผลให้เสียสุขภาพจิต และสุขภาพกาย จิตใจเฝ้าคิดแต่เรื่องรัก ทําอย่างไรให้อีกฝ่ายพอ
ใจ จนบางครั้งกลายเป็น ต้นอ้อ ที่ลู่ไปตามลมรัก
แล้วถ้าหากลมนั้น ไม่ใช่ลมธรรมดา แต่เปรียบเสมือนพายุ ที่สามารถพัดทุกสิ่งตรงหน้า หรือ
รอบข้าง ให้ราบพณาสูญไปแค่ชั่วพริบตา
ต้นอ้อนั่นแหละ ที่จะหักก่อนใครเพื่อน โดยที่ลมพายุนั้น จะไม่เหลียวกลับมามองแม้แต่นิดเดียว
หากไม่อยากเสียการทรงตัว ที่โอนไปเอนมาตามลมรัก
หรือ..หักลงอย่างไร้ค่าเหมือนต้นอ้อ
กลายเป็นเพียงเศษไม้ใบหญ้า ที่กองอยู่จนติดดิน
ก็จงรักให้เป็น"มอบความรักอย่างมีสติ "
"อย่าไร้สติเพราะความรัก"
ลองสํารวจตัวเองดู ว่าคุณมอบความรักแบบไหน
ถ้าคุณมอบความรัก อย่างมีสติ คุณนั่นแหละ
ที่ไม่เพียงแต่จะเป็นฝ่ายมอบความรักอย่างเดียว
คุณจะเป็นผู้รับความรักจากอีกหลายๆคน ที่มอบให้คุณ.
