จดหมายฉบับที่ 2 จาก สว อีเดน (Sw Eden)

ด้านล่างที่เพื่อน ๆ เห็นอยู่นั้น เป็นกาพย์สุรางคนาง 28 ที่ผมแต่งเมื่อพักอยู่ต่างจังหวัดริมทะเล ในแผ่นดินไทยที่ผมรัก

@ ชีวิตสุขสันต์ มาอยู่ด้วยกัน ทั้งนั้นสนุก
มีขึ้นมีลง มีปลงมีลุก มีคลายมีขลุก มีบุกมีนอน
@ ชีวิตเฉื่อยแฉะ เจ้าพวกค่อนแคะ แซะไม่เคยผ่อน
ไม่มีงานทำ พูดพร่ำหนาวร้อน จะมาจะจร ห่อนใครสนใจ
@ ทะเยอทะยาน มันน่าสงสาร คลานสูงไม่ได้
เช้าเกิดคือกรรม พอค่ำบรรลัย ทำไปทำไม ไร้ค่ากลับคืน
@ ละเถิดละทิ้ง ละหมดประวิง อย่ากลิ้งเกลือกฝืน
การเกิดคือหลับ การดับคือตื่น เหมือนล้มทั้งยืน และฟื้นมาดู
@ เมื่อกายไม่เกี่ยว มีจิตอย่างเดียว เหลียวแล้วอดสู
เห็นกรรมของโลก โศรกจึงพึ่งรู้ ลาด้วยหดหู่ ตูทำผิดไป
@ จะคิดก็สาย ไม่คิดก็หน่าย ใช่ง่ายไฉน
หลับตาเสียเถิด เดี๋ยวเกิดชาติใหม่ หาจำมีไม่ ได้เป็นเช่นเดิม
**ร้อยแก้ว และร้อยกรอง โดย Sw Eden

กานท์ของผม อาจจะไม่ใช่ภาษาที่เพื่อน ๆ บางคนคุ้ยเคย และเข้าใจ ดังนั้น ผมอยากเขียนเป็นร้อยแก้วออกมา ดังนี้
การดำเนินชีวิตของมนุษย์เรา ทุกคน อาจมีการผิดพลาด และเผลอไผล โดยมิได้ตั้งใจ
เนื่องจากอารมณ์ สนุก, โกรธ, ท้อถอย และ อีกมากมาย
รวมถึงหน้าที่การงาน และศักดิ์ศรี ที่บีบบังคับให้ทำสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น และตนเองเลย
อาจเรียกได้ว่าเป็นความยึดติด กับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง
เมื่อคนเราตายไป เราไม่มีร่างกายที่คนอื่นเห็น และไม่สามารถยื่นมือเข้าไปเปลี่ยนโลกมนุษย์ได้
เมื่อนั้น เราก็จะพบว่าสิ่งที่เราเคยยึดติดอยู่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
หรือกระทั่ง รู้ว่า มันคือกรรมไม่ดีที่ได้ก่อไว้
เมื่อจะกลับใจ และอยากสร้างบุญ สร้างกุศล ก็สายเกินไปแล้ว
เมื่อมีโอกาสได้เกิดใหม่ และไม่มีความทรงจำเก่าติดตามมา คนเหล่านั้น ก็ทำกรรมซ้ำเหมือนชาติก่อนอีก

เมื่อเพื่อน ๆ ทุกคนตระหนักเช่นนี้แล้ว จึงอยากให้ช่วยกันสร้างกุศลให้แก่ตน เพื่อนมนุษย์ และสัยว์โลกอื่น ๆ
เพราะการมีลมหายใจ และเป็นมนุษย์อยู่นั้น แทบจะเป็นสิ่งมีชีวิต ชนิดเดียวที่สามารถทำบุญ ทำทานได้
ใช้เวลาชีวิตอย่างมีค่า และไม่หลงมัวเมาในกิเลสรอบ ๆ ตัว

ขอบคุณทุก ๆ คนมาก ๆ

เขียนจริงวันที่ 18/7/51 โพสวันที่ 17/8/51

	ผู้เขียน	หัวข้อ: จดหมายฉบับที่ 2 จาก สว อีเดน (Sw Eden) (อ่าน 2986 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้