บนเส้นทางเส้นเก่าอันมืดมิด
มืดสนิทมีเพียงจันทร์ส่องไสว
ดาวสว่างพร่างระยิบ พริบไกลไกล
ทำให้ฉันเหงาจับใจ....ในราตรี
ก็ไม่รู้..เหตุอันใด ทำใจข้า
ให้สั่นพร่าหนาวเหน็บเจ็บเยี่ยงนี้
ทั้งที่เขาก็จากไป..นานนับปี
เหตุอันใดความเหงานี้ยังค้างคา
ใบหน้าเขายังตราตรึง...ในใจฉัน
แววตานั้น..ที่เคยคุ้น บนท้องฟ้า
ดาวกระพริบดั่งดวงเนตรเธอมองมา
อยู่บนฟ้า...สบายดี หรือกระไร
เราไม่อาจ..เจอกันอีก..แล้วที่รัก
ฉันหนาวนัก..ขาดเธอ ยามอ่อนไหว
ไม่มีคน เช็ดน้ำตา..ให้อุ่นใจ
มีเพียงลมแทนเธอไซร้..ยามพัดมา
บนเส้นทาง เส้นเก่า อันมืดมืด
ขอเดินติด ข้างกาย ไม่ห่างหนี
จะเป็นเพื่อน เธอใน ทุกทิวาราตรี
จะโอบกอด เธออย่างนี้ ให้อุ่นใจ
ขอสัญญาว่า จะไม่จาก เธอไปไหน
จะอยู่ข้าง กายเธอให้ หายหนาว
จะปลอบโยน ให้คนเหงา ได้ทุเลา
จะขอเอา กายเราบัง ลมหนาว ให้เธอ
......................................................
