เหงาจัยในยามที่ไม่มีใคร..ในคืนที่เงียบงัน
เหงาจนอธิบายไม่ถูกว่าเราเป็นอะไร มองอะไรก็ไม่เข้าตา
อยู่ดีดี ..นั่งฟังเพลงที่โดนใจ เสียดแทงเข้าไปถึงจิตใจที่อ่อนล้า
น้ำใสๆที่ไม่ได้กลั่นกรอง ก็ล่วงรินออกมาเป็นสาย
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น....
เหงา.....เธอได้ยินบ้างไหม
เหงา.....จนรู้สึกชินชา
เหงา....จนนิ่งเฉยกับทุกสิ่ง
เหงา...จนเก็บกดความรู้สึกไว้
เหงา...ทุกครั้งที่หยิบภาพเก่าขึ้นมาดู
เหงา...ทุกครั้งที่ฟังเพลงที่ตอนนั้นมีเพียงเรา
เหงา...ทุกครั้งที่ไปที่เราเคยนั่งกินของอร่อยๆ
เหงา...ทุกครั้งที่อ่านหนังสือที่เธอเคยอ่านให้ฉันฟัง
เหงา...ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมากลางดึกที่เงียบสงบ
เหงา...ทุกครั้งที่กลับมาบ้านไม่เจอคัย
เหงา...ทุกครั้งที่เปิดทีวี
เหงา...ทุกครั้งที่ไปร้องคาราโอเกะ
เหงา...ทุกครั้งที่ไปดูหนัง
เหงา..ทุกครั้งที่ไปให้อาหารปลา
เหงา...ทุกครั้งที่ตื่นในเวลาเช้ามืด
เหงา...ทุกครั้งที่รู้ว่าเธอไม่มีตัวตน
