รักไม่อยากจำ

[พยัญเสมอ]

รักไม่อยากจำ

เคยครั้งหนึ่ง รักเอย  ที่เคยได้
มอบดวงใจ  เธอนั้น  เฝ้าฝันหา
อย่างมิ่งมิตร  หมายปอง  เพียงสองตา
ปรารถนา  แนบทรวง   ดวงกมล

แต่เพียงผ่าน  เวลา  ไม่ช้านัก
สายใยรัก  ที่ก่อ  ก้อสับสน
เมื่อเธอมี  หนึ่งใจ  ใครอีกคน
ศรรักหล่น  ดิ่งดิน  สิ้นทะยาน

มิอาจคิด  ฝันเพ้อ  ละเมอรัก
ต้องจำหัก  ใจจาก  ยากประสาน
ตัดสินใจ  ไปห่าง  ร้างดวงมาน
ปล่อยให้กาล  กลบกลืน ชื่นกลับกลาย

อกผู้แพ้  แต่นี้  ไม่มีรัก
หากมันหัก  เหมือนคำ  ร่ำขยาย
จะปล่อยมัน  ปี้ป่น  จวบจนตาย
แม้สุดท้าย  เจ็บช้ำ  ก็จำทน...

Orion264/บูรพาทรนง