ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ทิพากร อ่อนแรง แฝงขอบฟ้า
เปรียบมนตรา ราตรี กี่เงียบเหงา
คืบคลานคลุก รุกฆาต บาดใจเรา
ร่องรอยแห่ง ความเหงา เข้ามาเยือน

รัตติกาล นานเนิ่น เกินจักห้าม
อยู่กลางท่าม มืดมิด จิตคล้อยเคลื่อน
วังเวงแว่ว แผ่วผ่าน ม่านดาวเดือน
ศศิธร ยิ้มเจื่อน เหมือนโศกตรม

บรรเลงพจน์ บทกวี ที่ไร้ค่า
ทุกอักษร สรรหา มาผสม
หยิบหยาดหยด น้ำค้าง ต่างพร่างพรม
พลิ้วสายลม ประโคมซ้ำ ย้ำใจบาง

อยากทุเลา เหงาไป ไกลล่องหน
จากกมล หม่นใจ ลงไปบ้าง
แต่รู้สึก ดึกดื่น ขื่นมิจาง
เหตุเพราะความ อ้างว้าง แทรกหว่างใจ

ทิพากร อ่อนแสง หมดแรงล้า
ความเหงาข้า โอนอ่อน ก่อนหลับใหล
โปรดปลดปล่อย ลอยลิ่ว ปลิวจากไป
สู่มหา ชลาลัย ไม่หวนคืน

พันทอง ขันธวงศ์
๑๘/๑/๖๓


 

[โซ...เซอะเซอ]

ความเหงา เข้าใจ ไม่ยาก คราจาก จรรัก หักฝืน หนาวเปียก ปอนฝน ทนยืน กล้ำกลืน ช้าเชียบ เยียบเย็น ยามเหงา เพ้อพร่ำ รำพัน เหลียวจันทร์ หลีกไร้  ไม่เห็น ออดรัก อกร่ำ ลำเค็ญ คืนเพ็ญ กลับแล้ง แสงเดือน ปล่อยเหงา เข้านอก ออกใน กรีดใจ ซิบเลือด เชือดเฉือน พริ้มพราย พ่ายแพ้ แชเชือน ฤาเลือน หมดแล้ว แก้วตา เงียบเหงา เช้าค่ำ ช้ำชิน รวยริน บ่ายคล้อย คอยท่า เมินสบ แยแส แลมา จันทรา ลับล่วง ทรวงไกล เปลี่ยวเหงา ยินเสียง เพียงตน แย้มยล สะท้อน อ่อนไหว ลุ่มลึก นึกหวน ทวนใด คว้าไขว่ ไล้ลูบ จูบเงา คือเหงา เข้าใจ นัยรู้ หดหู่ ผินธาร ผ่านเศร้า ถึงน้ำ กัดเซาะ เยาะเย้า เยี่ยงเขา ยั้งเหยียด เสียดทะนง โซ...เซอะเซอ 19 มกราคม 2564

[เศษเหล็ก//]

..จากไปนาน คิดถึง จึงหวนกลับ
คืนเดือนดับ เงียบเหงา น่าใจหาย
นั่งกอดเข่า เฝ้ารำพึง ถึงบั้นปลาย
ว่าชีวาย หมดหวัง ครั้งหมดแรง..

                ....7ก.พ.64//เศษเหล็ก.

[คุณชายกรกฎ]

อย่าเพิ่งหมดความหวังฟังไว้นิด
มองชีวิตดั่งตะวันนั้นส่องแสง
ย่อมมีขึ้นมีลงตรงเปลี่ยนแปลง
จึงมีแจ้งมีค่ำ..จำไว้เทอญ๚ะ๛

คุณชายกรกฎ