อยากคิดว่าเธอคงเศร้าเพราะเขาทิ้ง
รับความจริงยังไม่ไหวจึงไม่ฝืน
ข้างกายเธอต้องการหาคนมายืน
ความขมขื่นมีคนนั่งฟังระบาย
แต่เธอมองฉันเป็นแฟนแสนลำบาก
รู้ลืมยากแต่ค่อยปลงก็คงหาย
รับไม่ได้อยากให้ฟังยังไม่วาย
ก่อนจะสายตั้งสติหน่อยสิเธอ
ตอนคบกันแม้เลิกราหน้าตาเฉย
ไม่ว่าเลยยังยิ้มกลับรับเสมอ
ยอมถอยหลังไปเป็นเพื่อนเหมือนแรกเจอ
ราวกับเธอไม่เคยมอบรักตอบมา
คำว่าเพื่อนคือกำแพงเส้นแบ่งขีด
เธอหมดสิทธิ์จงทำใจอย่าไขว่คว้า
โปรดหยุดเถิดอย่าไขว้เขวให้เวลา
ช่วยรักษาแผลทุกอย่างคงบางเบา
ฉันมันแค่คนรักเก่าก็เท่านั้น
ความสำคัญไม่อาจเปรียบเทียมเทียบเขา
เป็นคนนอกอย่าวางแผนใช้แทนเงา
ไม่ใช่เขาลึกเธอรู้อยู่แก่ใจ
#ไผ่เดียวดาย# 16.12.20
