ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

ณ มุมหนึ่ง

หลากประพันธ์เชิดชูครูผู้สร้าง
หรือเรือจ้างสร้างคนแต่หนไหน
เป็นแสงเทียนเรืองรองส่องอำไพ
สว่างในดงแดนแคว้นพงพี

เป็นเข็มทิศชี้ทางอยู่กลางป่า
เปิดปัญญาเด็กน้อยด้อยวิถี
ให้รู้คิดทำเป็นเช่นควรมี
เปรียบช่างเหล็กมือดีตีดาบงาม

เป็นช่างเจียระไนตะไบหิน
ให้ก้อนดินเป็นมณีสีอร่าม
เป็นนักปั้นมนุษย์สุดนิยาม
ให้คนข้ามเป็นสะพานสร้างฝันตน

เป็นบันไดให้เจ้าเข้าคว้าฝัน
สารพันวิชาพาฝึกฝน
เฝ้าสั่งสอนเพียรสร้างอย่างอดทน
ให้หลุดพ้นความเขลาเกลาวิญญาณ

หลากบูชาเชิดชูครูผู้ให้
ภาคภูมิใจได้ทำนำสืบสาน
มีปรีดาอิ่มใจในผลงาน
แต่ดวงมานเช่นไรใครบ้างแล

ลึกเนื้อในใครรู้ใจครูบ้าง
มีบางอย่างกลางใจให้รอยแผล
อุดมการณ์หลักรั่วมีตัวแปร
อุทธรณ์แค่เสียงเบาเขาไม่ยิน

หลากประพันธ์เชิดครูผู้กล้า
งามสง่าหน้าฉากหากถวิล
ณ มุมหนึ่งอ่อนล้าน้ำตาริน
กล้ำกลืนกินอดสูใครรู้ฤา


มะสะแป

[Montree Pratoom]

 
แต่ก่อนมาเขารู้ครูผู้ให้
มิหวังได้อามิสคิดยึดถือ
ครูเป็นผู้สร้างศิษย์ให้ล่ำลือ
เป็นคนซื่อสอนความรู้วิญญูชน

ทิ้งครอบครัวไปหาศิษย์จนจิตหลอน
ลูกนั้นนอนแหน่งหน่ายตั้งหลายหน
ถ้าครอบครัวไม่รักกันนั้นอับจน
ครูเป็นคนสร้างคนให้เป็นคน

ปัจจุบันครูหรือคือลูกจ้าง
ใครที่วางกฎฝืนต้องขื่นขม
ผู้ปกครองมิมีที่เชยชม
ครูไหนล้มเติมไฟบรรลัยกัลป์

คนเป็นครูคือนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
สู้กับใจตนที่มิสุขสันต์
สู้กับคนข้างบนบ่นทุกวัน
แม่เด็กนั้นลูกคนดีห้ามตีเธอ

เด็กไม่ดีก็เพราะครูรู้ไว้เถิด
บ้านเมืองเกิดเหตุร้ายป้ายครูเหรอ
เศรษฐกิจไม่ดีครูนะเออ
นอนละเมอยังด่าครูดูชอบกล
 
Montree  Pratoom
13 ต.ค.63