ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

...ดอกไม้จะบาน (อีกครั้ง)... “ดอกไม้.................ดอกไม้จะบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ........จะบานในใจ สีขาว....................หนุ่มสาวจะใฝ่ แน่วแน่แก้ไข.............จุดไฟศรัทธา เรียนรู้....................ต่อสู้มายา ก้าวไปข้างหน้า..........เข้าหามวลชน ชีวิต......................อุทิศยอมตน ฝ่าความสับสน...........เพื่อผลประชา ดอกไม้...................บานให้คุณค่า จงบานช้าๆ...............แต่ว่ายั่งยืน ที่นี่........................และที่อื่นๆ ดอกไม้สดชื่น.............ยื่นให้มวลชน” (บทประพันธ์โดย จิระนันท์ พิตรปรีชา) ขอเจ้าจง เบ่งบาน ทั่วลานถิ่น ผืนแผ่นดิน เทือกเขา ลำเนาป่า ขอจงฝาก รอยยิ้ม พริ้มเพราตา เปี่ยมด้วยความ กรุณา เอื้ออาทร ขอเจ้าจง แตกหน่อ ต่อยอดรัก จารประจักษ์ ประจง ลงอักษร สื่อความหมาย เปล่งเสียง ประเดียงวอน มินิ่งนอน สร้างหวัง กำลังใจ ขอเจ้าจง อย่าท้อ รอคืนสุข จงปลอบปลุก ฮึกเหิม เริ่มต้นใหม่ “เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน”* ดอกไม้.................หัวใจศรัทธา มอบแด่ผู้กล้า...........ชั่วช้าผจญ ยอมสละ................มานะแห่งตน เพื่อให้ผองชน..........ทุกข์ท้นบรรเทา ดอกไม้..................สดใสใจเรา จากโง่งมเหง้า..........โฉดเขลาอำพราง ท้องฟ้า..................เจิดจ้ากระจ่าง แจ่มแจ้งนำทาง.........พร่างสิทธิ์เสรี Soul Searcher Inspired to write 13/1/2020 (แก้ไข 25/2/2020) *”เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน” [ประพันธ์โดย วิสา คัญทัพ]

[โซ...เซอะเซอ]

“กำลังใจ” โดย วิสา คัญทัพ “...ขุนเขาไม่อาจขวาง สายทางเที่ยงธรรมได้ ความหวังยังพริ้มพราย เก่าตายมีใหม่เสริม ชีวิตที่ผ่านพบมีลบย่อมมีเพิ่ม ขอเพียงให้เหมือนเดิมกำลังใจ อย่าอาวรณ์ รักเราไม่คลอนคลางแคลงแหนงหน่าย ให้รักเราละลายกระจายในผองคน ผู้ทุกข์ทนตลอดกาล...“ โบกมือลาแล้วเพื่อน อย่าเชือนชิด จงมองคิดเห็นต่าง อย่างสร้างสรรค์ ถึงแตกต่างมิสร่าง ห่างสัมพันธ์ ชาติหน่อเนื้อฯเดียวกัน มั่นมิวาย ก่อนเคียดแค้นชิงชัง ฟังเหตุผล ลดกรอบตนแล้วเปิดใจเถิดสหาย ยุติธรรมกระจ่างชัด วิบัติคลาย สู่จุดหมายเดียวกัน ร่วมฝันเรา โบกมือลาจบถ้อย............พาที จรจากเสียงกวี................และแล้ว ดายดับดั่งวิถี.................แห่งโลก สุขโศกใครคลาดแคล้ว......สุดท้ายอำลา Soul Searcher Inspired to write 28/2/2020

[โซ...เซอะเซอ]

...บทเพลงของสามัญชน... เนื้อร้อง-ทำนอง : ณัฐพงษ์ ภูแก้ว, ชูเวช เดชดิษฐรักษ์ “...อยากบังเอิญเจอใครที่ยังฝันอยู่ นั่งฟังเพลงอยู่ตรงนี้ แบบว่ามีจริงๆได้ก็คงดี บอกทีว่ายังฝันอยู่ บนเส้นทางที่เราร่วมเดินกันไป อาจมองดูไม่สวยงาม นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย และเราจะไม่ยอมแพ้ กี่ลมฝันที่พัดละอองโปรยอ่อนมาในกรงขัง คงเหน็บหนาวเงียบเหงาลำพัง โปรดฟังเพลงที่เราร้องอยู่ อยากได้ยินเธอร่ำร้องตะโกน บทเพลงของสามัญชน ปลุกผู้คน ปลุกฝันสู่วันของเรา...” ...ฟังเสียงร้องพร้องเพรียก สำเหนียกผู้- สำนึกมั่นคงอยู่ มิรู้หาย ถึงคุมขังขู่ฆ่า พร่าเพียงกาย เจิดกำจายจิตวิญญาณ มานเสรี... โซ...เซอะเซอ 22 กรกฎาคม 2563