อนิจจา
เก็บน้ำตาเอาไว้อย่าให้ไหล
อยู่ภายในอีกทีจะดีกว่า
เมื่อเป็นได้แค่คนไร้ราคา
อย่าสู้หน้าให้รำคาญสงสารเลย
ความเป็นจริงคือความจริงสิ่งพริ้งเพริด
มิอาจเชิดชูจิตคิดเฉลย
เมื่อรักแท้กลับขมตรมจนเคย
ลมรำเพยพัดเย้าเศร้าเหงาทรวง
ธรรมดาสามัญอันความรัก
ยามถูกหักเกินจะรับเจ็บหนักหน่วง
ไม่มีใครสักคนพ้นกลลวง
น้ำตาร่วงสิ้นสุดย่อมหยุดเอง
ยอมรับความเป็นไปในชีวิต
เรียนรู้พิษผิดหวังครั้งข่มเหง
ให้เพียงพอล้อฝันพรหมบรรเลง
แล้วร้องเพลงเลิกรอไม่ง้อใคร
อวยพรให้อีกทีคนที่รัก
แม้ช้ำหนักเริ่มประจักษ์เขาผลักไส
เหมือนมีมีดกรีดบาดปาดหัวใจ
เลือดข้างในไหลแล่นแทนน้ำตา
คนคนนี้
6/3/63
