ชาวสวนพบลูกแมวที่ท้ายไร่
คงมีใครมาปล่อยง่อยหรือนั่น
เดินโซเซไม่ไหวล้มไปพลัน
เนื้อตัวมันผอมแห้งแรงไม่มี
ด้วยสงสารจึงรับนำกลับบ้าน
หลายวันผ่านเลี้ยงไว้ไม่หายหนี
และฉลาดเริงร่าในท่าที
เรื่องหนูนี้หมดไปไม่รบกวน
คุณผู้ชายออกไร่ไม่เว้นว่าง
ซ่อมแซมค้างถั่วพูอยู่ในสวน
ทั้งมะระแตงกวาตามกระบวน
ยังหมั่นพรวนดินให้มะละกอ
คุณผู้หญิงอยู่บ้านงานพันผูก
คอยเลี้ยงลูกเตรียมอาหารอีกนั้นหนอ
วันนี้คุณผู้ชายมิได้รอ
นำข้าวห่อติดตัวกลัวหิวนาน
ลูกก็หลับบนเปลที่เห่กล่อม
นำผ้าอ้อมปิดกั้นกันลมผ่าน
นำข้าวห่อไปให้หมายพบพาน
และแล้วท่านกลับบ้านตะวันรอน
มาเจอแมวยืนอยู่ข้างบันได
มีรอยเลือดหยดไหลให้สังหรณ์
นึกถึงลูกทันใดในเปลนอน
คว้าไม้ท่อนตีแมวแล้วมันตาย
หันไปเห็นลูกน้อยนอนอยู่นิ
อคติอันใดใจมั่นหมาย
ตามรอยเลือดเข้าไปใจเกือบวาย
ซากงูร้ายวางเด่นเห็นชัดตา
นำประติดประต่อเรื่องพอรู้
คงมีงูเลื้อยนั้นใกล้กันหนา
แมวพันตูสู้ด้วยช่วยลูกยา
อนิจจาแมวนั้นฉันฆ่าเอง
จับซากแมวมากอดจูบฟอดใหญ่
น้ำตาไหลนองหน้ามือชาเกร็ง
โลกทั้งโลกเงียบเหงาเศร้าวังเวง
ลั่นตะเบ็งร้องร่ำพร่ำรำพัน
จุดธูปมาหนึ่งดอกบอกขอโทษ
จิตใจโหดคาดคิดผิดไปนั่น
จะอุทิศส่วนกุศลให้ทุกวัน
แล้วฝังมันใต้โคนไม้ที่ใกล้เรือน.
