เหมือนไม่มี สิ่งใดใด ให้ต้องคิด
เหมือนไม่ปิด บังความลับ กับที่เห็น
เหมือนเรายัง เป็นเพื่อนแท้ แต่ที่เป็น
มันซ่อนเร้น ความรู้สึก ลึกข้างใน
เธอไม่เคย คิดเกินกว่า คำว่าเพื่อน
เธอย้ำเตือน เราเสมอ เจอครั้งไหน
เธอมองเป็น ที่ปรึกษา อย่าคิดไกล
เจ็บแค่ไหน ที่เห็นเขา กระเซ้าเธอ
เขาค่อยกลืน กินเวลา คุณค่าฉัน
เขาลบฝัน และนิยาม ความเพ้อเจ้อ
เขามาแทน หน้าที่กัน วันภาพเบลอ
ใจดวงเซ่อ จบสิ้นแล้ว กินแห้วกัน
ไม่เลยเธอ ไมเคยผิด แม้สักนิด
ไม่มีสิทธิ์ คนอย่างเรา เอาไปฝัน
ไม่เคยบอก เพราะว่ากลัว ชั่วนิรันดร์
ความสัมพันธ์ จะเลือนลาง กลางสายลม
สิ่งที่เธอ ไม่เคยรู้ ที่สู้หลอก
สิ่งไม่บอก เป็นตะกอน นอนสะสม
สิ่งๆนั้น อยู่ก้นบึ้ง ซึ่งมันจม
อยากขุดถม เอาไปปิด มิดทะเล
คือความรัก ที่มีให้ จนใจล้า
คือศรัทธา ความมุ่งมั่น มิหันเห
คือความสุข ของหนึ่งคน แม้โดนเท
ทำเป็นเท่ห์ แต่ลึกแล้ว แสนแผ่วใจ
** ไผ่เดียวดาย 6.11.18 **
