..ช้าช้า..(ใช้ชีวิต)
สายลมพัดโบกโบยผิวโหยแห้ง
ฤดูแล้งมาเยือนแล้วเพื่อนฉัน
ความรู้สึกมีไหมให้เหมือนกัน
เช้าเช้านั้นหมอกเห็นเริ่มเย็นลง
จิบน้ำชากาแฟดื่มแต่เช้า
เร็วเร็วเข้าลวกลิ้นยกรินส่ง
รีบอาบน้ำแต่งตัวหัวยังคง
ม้วนอยู่ยงอย่างนั้นแต่วานซืน
นาฬิกามองไปเดินไวนัก
คดข้าวตักเรี่ยราดหกดาษดื่น
ใส่ถุงร้อนเปิดปากมากเทคืน
หยิบจับลื่นทัพพีร้อนที่มือ
โยนห่อข้าวลงเบาะก็เพราะว่าง
ไม่ต้องจ้างบางคนงานล้นถือ
เพียงลำพังชีวาสู้หารือ
มิต้องยื้อจิตใครให้ร่วมทาง
เท่าที่มีอยู่เคียงพอเพียงสุข
มิเคยทุกข์อับจนถึงหม่นหมาง
แม้บางคราวล้าถอยแค่ปล่อยวาง
มิเงื้อง้างโพยภัยมาใส่ตน
แต่ก็มีหงอยเหงาทรวงเปล่าเปลี่ยว
บางทางเทียวฟันฝ่าเมฆฟ้าฝน
เพียงสายลมสมมุติประดุจคน
คอยพร่ำบ่นชีวาช้าช้าเดิน.
พิณจันทร์
๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๑
