ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิณจันทร์]

@..เปลี่ยนไป ให้เหมือนเดิม..@

ตกตอนบ่ายงานน้อยถึงค่อยว่าง
หันมองทางสร้อยศิลป์กวินเผย
และโลดแล่นอ่านกลอนตะลอนเคย
มิละเลยเยี่ยมเยือนมิตรเรือนตน

นอกหน้าต่างลมไหวพัดใบโยก
สายลมโบกพัดไกวทิวไม้สน
เป็นสัญญานส่งข่าวหนาวกมล
ฤดูฝนเคลื่อนไปหนาวใหม่มา

หวิวหวิวใจให้หวนทบทวนคิด
หลายมวลมิตรจากไปมิใฝ่หา
ที่จะสื่อสัมพันธ์ประพันธ์พา
สุขชีวาดั่งแรกสุดแปลกใจ

แม้มิเห็นเป็นเรื่องปล่าวเปลืองนัก
แต่ก็จักงวยงงและสงสัย
สร้อยแสงศิลป์สืบสานลูกหลานไป
แต่ทำไมศิลป์แสงมิแบ่งปัน

เสียงลมพัดใบโกรกสับโขกต้น
ผลัดใบสนร่วงกราวจนหนาวสั่น
หลายความคิดเดินทางแตกต่างกัน
คำประพันธ์แบ่งฝ่ายกระจายตาม

ตะวันเคลื่อนคล้อยต่ำมืดค่ำแล้ว
สายลมแผ่วพัดเยือนเสมือนถาม
จะสับเปลี่ยนแนวศิลป์สุดสิ้นนาม
หรืออยู่ท่ามกลางถิ่นกวินเดิม?

พิณจันทร์
๒๙ ตุลาคม ๒๕๖๑

[สุวรรณ]

จากใจ

ค่ำนี้ ผัสสะสายลมพัดผ่าน
ความเย็นค่อยค่อยคลืบคลานมาส่งเสริม
เป็นระลอกระลอกเข้าต่อเติม
เร่งความหนาวเหน็บเพิ่ม ในคำนึง

ฉันหวนนึกเขียนกลอนก่อนกาลดึก
ในห้วงจิตคิดนึกรำลึกถึง
วันเก่าเก่าตอกย้ำยังตราตรึง
จากฤทัยดวงหนึ่งคะนึงนัย

การฝึกหัดพากเพียรเขียนกลบท
ฝึกพากย์พจน์จดจำคำสมัย
บุราณขับขานทุ้มนุ่มละไม
ฟังแล้วเพราะจับใจหลงใหลนัก

แม้นเว้นว่างร้างลา ร้อยกรอง-แก้ว
นานมากแล้ว แต่ใจยังแน่นหนัก
จะพากเพียรเขียนกลอนอักษรรัก
ให้ทุกถ้อยล้วนสลักเสลาคำ

เฝ้ารอคอยความฝันในวันที่
หอมหวานในฤดีนี้ชื่นฉ่ำ
ที่บทความงามถ้อยร้อยลำนำ
เกิดงามคำฉ่ำชื่นระรื่นทรวง

เพียรอยู่นานจารจดสะกดถ้อย
ในคำร้อยกลอนกล ระคนห่วง
เกรงกลอนเปรอะเลอะเทอะไปทั้งปวง
จึงทิ้งช่วงเขียนกลอนไปบ้างนะ

สวัสดีค่ะ (^_^)