หน้าที่ของคนเป็นแม่ บางครั้งช่างหนักหน่วง

หน้าที่แม่..บางทีก็หนักเกินแรง
..
อยากจะนอนนิ่งนิ่งมิติงไหว
ขอหายใจอย่างเดียวไม่เกี่ยงข้อง
เวลาหิวชงชาสักห้าซอง
เค๊กฝอยทองสักชิ้นกินกันตาย
..
ดำเนินชีวิตติดขัดถนัดนัก
เป็นแค่หลักปักเลนเห็นแล้วหน่าย
มรดกที่นารุ่นตายาย
เขาคงขายใช้หนี้เดี๋ยวนี้จน
..
บ้านเล็กเล็กสักหลังยังหายาก
เคยอดอยากมากมายตั้งหลายหน
ไร้ที่ทางทำกินต้องดิ้นรน
ความเป็นคนหล่นหายอยู่หลายครั้ง
..
ห้าสิบปีที่ลืมตาดูโลก
สุขด้อยโศก..ทุกคราเวลาชั่ง
เคยอดมื้อกินมื้อคือพลัง
คอยเหนี่ยวรั้งจิตใจอยู่หลายที
..
คนเป็นแม่แก่ได้ตายแล้วยุ่ง
เป็นเหมือนยุ้งใส่ข้าวเอาไว้สี
เวลาหมด..มาเอา..เนาว์นานปี
ทุกวันนี้..ก็ยังเป็น..อยู่เช่นนั้น
..
กวีชาวบ้าน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: หน้าที่ของคนเป็นแม่ บางครั้งช่างหนักหน่วง (อ่าน 2211 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้