... ยังคอย ...
กลืนไม่เข้าคายไม่ออกช้ำชอกจิต
เมื่อมิ่งมิตรที่หมายมาหน่ายแหนง
เพราะปากไวใจตรงส่งรักแรง
กรรมจึงแกล้งเคยใกล้กลับไกลกัน
เคยหยอกล้อต่อกระซิกระริกรื่น
พอชุ่มชื่นชูใจแอบใฝ่ฝัน
คงได้ชิดสนิทใกล้ในสักวัน
แล้วฉับพลันหมือนฟ้าฟาดเจียนขาดใจ
เมื่อเธอเอ่ยคำว่าขอลาก่อน
อย่าอาวรณ์เลยพี่จงมีใหม่
ลืมน้องนี้เถิดหนาขอลาไกล
และอย่าได้คิดโกรธถือโทษเธอ
น้ำตาตกอกร้าวโดนสาวทิ้ง
จำต้องนิ่งเจียมใจไม่ให้เผลอ
วะวับหวามหวั่นไหวเมื่อได้เจอ
ยังเขิน,เก้อยามพบแอบหลบตา
แสนเมือง
๓๑ ก.ค.๖๑
อ่านคำกลอนร้อนรนทนไม่ไหว
ต้องทำใจอย่างหนักรักหมดค่า
ปล่อยเธอไปเถิดพ่อรอเวลา
คร่ำครวญหาหน้าเหี่ยวซีดเซียวลง
เมื่อเธอคิดจากลาอย่าเศร้าโศรก
หญิงบนโลกมากเกลื่อนอย่าเลือนหลง
หาเอาใหม่เถิดหนออย่าท้อปลง
สักวันคงลืมได้เมื่อไกลนาง
พันทอง
๘/๘/๖๑
