กลอนไกล
เราตื่นมาจากหลับรับรู้สึก
เพลาดึกเงียบสนิทกลับคิดถึง
จักจั่นบรรเลงเพลงคำนึง
เขาคนหนึ่งจำเรียงเพียงเสียงกลอน
ปิดตาข่มให้สนิทห้วงนิทรา
ลืมใบหน้าคนดีที่หลอกหลอน
เฝ้าฝังเงาอยู่ระหว่างกลางอุทร
เพื่อพักผ่อนหลับไหลยามไสยา
ส่งสำเนียงรื่นเรียงเคียงเขนย
ชื่นเฉลยคนนอนฝากกลอนหา
ก่อนวันพรุ่งรุ่งสางสว่างตา
กลอนอำลาหยุดเขียนไม่เวียนวน
หนาวน้ำค้างพร่างปนจนไหวหวั่น
หัวอกพรั่นหล่นหายก็หลายหน
สิ้นหนทางบากหน้าเข้าตาจน
กลอนเพ้อบ่นเกินจะปรามหักห้ามใจ
โปรดรับฟังยามนอนคำอ้อนฝาก
จากคนยากฝากฝันรับวันใหม่
กลอนมีมนต์ช่วยดลเขาคนไกล
พรหลั่งไหลเป็นสุขทุกทิวา
วาริน
อา,15 ก.ค.18
