อาจจะเป็น บทกลอน ตอนสุดท้าย
อย่าร้องไห้ เลยนะ ที่รักฉัน
ขอสัญญา จะอยู่ด้วย ทุกคืนวัน
หากหัวใจ เธอนั้น ไม่ผันแปร
แม้ไม่มี ตัวตน บนโลกนี้
แม้ไม่มี ร่างกาย ที่เที่ยงแท้
ไม่มีอ้อม กอดที่ เคยดูแล
ไม่มีแม้ ความอบอุ่น อันคุ้นเคย
ไม่อยากให้ เธอเห็น ฉันตอนนี้
เพราะคงมี เพียงร่างเย็น และนิ่งเฉย
ไม่อยากเห็น น้ำตา ของเธอเลย
เพราะฉันไม่ อาจเอ่ย คำปลอบใจ
ขอโทษที่ ไม่ได้ ลาจากปาก
เป็นเช่นนั้น คงจาก เธอไม่ได้
อย่าให้ฉัน ต้องห่วง ถ้าห่างไกล
ดูแลตัว เองไว้ ให้ดีๆ
เพียงหลับตา ฉันจะ อยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้าง ให้รู้ ไม่เคยหนี
ขอแค่ใจ ของเธอ ที่เคยมี
แบ่งบันที่ ให้ฉัน ได้พักพิง...
*******************************
เคยโพสมาแล้วครั้งนึงเมื่อ 22 กรกฎาคม 2007 หลายๆคนน่าจะเคยอ่านแล้ว
