ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

หัวใจของกะวี*
สัมผัสโลกใบนี้ด้วยความรู้สึกที่อ่อนไหว
มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างต่างจากคนทั่วไป
แล้วร้อยเรียงอารมณ์ใส่ในถ้อยคำ

หัวใจของคนที่เป็นกะวี
เบ่งบานมีแสงสีทุกคืนค่ำ
บางครั้งสีนั้นอาจเป็นเงาสีดำ
ที่เขียนระบายความเจ็บช้ำด้วยน้ำตา

ใครว่ากะวีไม่มีอารมณ์ขัน
หรือเพียงรอยเจ็บช้ำนั้นจึงมีค่า
การยิ้มหัวเราะเป็นเรื่องของคนธรรมดา
หรือกะวีมิอาจคว้าความสุขสู่หัวใจ

ฉันนี่แหละคือกะวี
ผู้ร่ำรวยความสุนทรีย์อันกว้างใหญ่
แม้จะดูแล้วด้อยค่าในบางสายตาของใครใคร
แต่ฉันนี่แหละใช่...ฉันใช่กะวีจริงๆนะ...


....กวีเป็นยังไงก็ไม่รู้สินะ....ผมก็ว่าของผมไปเรื่อย.....กวีจะเป็นมนุษย์วิเศษที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดา
หรือว่าจริงๆแล้ว กวีก็เป็นแต่เพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่งเหมือนคนทั่วๆไปเท่านั้น.....กวีไม่ใช่ผู้วิเศษ.....แต่เป็นเพียงมนุษย์ที่ยังมีกิเลสคนหนึ่ง....

Orion264(มือขวา)



*กะวี  คำนี้ตั้งใจเขียนครับ  กรุณาไม่ต้องทักท้วงแล้ว(รู้ว่าไม่ถูกต้องกับความนิยม)

[panthong.kh]

หัวใจของคนเขียนกลอน ทั้งออดอ้อนค่อนแคะแน่เชียวหละ เห็นมากมายก่ายกองลองไหมจ๊ะ จีบไปดะฉะไปทั่วมั่วประจำ มิได้ว่าใครนะอย่าเดือดร้อน ฉันก็แค่เขียนกลอนก่อนพลบค่ำ เพราะเวลาเหลือมากจึงฝากคำ มาพรอดพร่ำร่ำไรในที่นี้ หัวใจคนเขียนกลอนแสนอ่อนไหว แข็งปานหินเหล็กไฟก็ใช่ที่ เจอร้อยรสพจน์หวานซ่านฤดี ยังคล้อยตามทรามฉวีรี่เริงรมย์ พันอง ๒๗/๘/๕๗