ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ขอบฟ้าเหตุการณ์]

ฉันห่มความฝันของฉันไว้ด้วยความผูกพันของเธอ
ฝากความคิดถึงในหยาดน้ำตาล้นเอ่ออ่อนไหว
บนถนนสายที่เธอทิ้งร้างจากไป
เสมือนฉันย่างเท้าลงบนหัวใจตัวเอง

เ พี ย ง โ ล ก ใ บ เ ล็ ก กั บ ห นึ่ ง ก า ร ร อ ค อ ย
บาดแผลความจริงทิ้งรอยเพียงความคว้างเคว้ง
ลมหายใจคละเคล้าความเปล่าว่าง อ้างว้าง วังเวง
ราวโลกไร้บทเพลงรักหวานนานมา

ใต้ซากความผูกพัน..ฉั น ยั ง มี ห วั ง ?
ห รื อ ก ล า ย เ ป็ น ฉั น ที่ เ ธ อ ชั ง นักหนา ?
ฉันเพียงตัดพ้อต่อหยาดน้ำตา
ใ น วั น ที่ มิ อ า จ ก้ า ว ข้ า ม ก า ล เ ว ล า ไปหาเธอ.







ขอบคุณรูปภาพจาก Kagaya

[สุวรรณ]

<a href="http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบพระคุณ เลงประกอบจาก youtube "มีแต่คิถึง"

แม้ไม่สามารถหยุดกาลเวลาไว้ได้
แต่ในความผูกพัน เรามีกันและกันเสมอ
บางขณะเธอหรือฉัน อาจมีหยาดน้ำตาที่พร่าเบลอ
ต่างคนต่างช่วยลบรอยที่เผลอพลั้งปล่อยน้ำตาออกมา

คืนนี้สีฟ้าอาจมืดหม่น
จนหัวใจคนมากล้นการค้นหา-
หนทางที่ไล่ตามหมายไขว่คว้า
สุดกำลังจนอ่อนล้า แทบถอดใจ

โน่น...ดาวบนท้องฟ้า
กำลังกระพริบแสงส่องมา เห็นไหม
เหมือนการย้ำเตือนให้ลุกขึ้นสู้ต่อไป
กล้าก้าวใหม่เถิดนะ ก้าวข้ามไปตามกาลเวลาที่รอคอย

(^_^)หายไปไหนมา คิดถึงจังเลย

[รการตติ]

ฉันห่มความฝันของฉันไว้ด้วยความผูกพันของเธอ
ฝากความคิดถึงในหยาดน้ำตาล้นเอ่ออ่อนไหว
บนถนนสายที่เธอทิ้งร้างจากไป
เสมือนฉันย่างเท้าลงบนหัวใจตัวเอง

เ พี ย ง โ ล ก ใ บ เ ล็ ก กั บ ห นึ่ ง ก า ร ร อ ค อ ย
บาดแผลความจริงทิ้งรอยเพียงความคว้างเคว้ง
ลมหายใจคละเคล้าความเปล่าว่าง อ้างว้าง วังเวง
ราวโลกไร้บทเพลงรักหวานนานมา

ใต้ซากความผูกพัน..ฉั น ยั ง มี ห วั ง ?
ห รื อ ก ล า ย เ ป็ น ฉั น ที่ เ ธ อ ชั ง นักหนา ?
ฉันเพียงตัดพ้อต่อหยาดน้ำตา
ใ น วั น ที่ มิ อ า จ ก้ า ว ข้ า ม ก า ล เ ว ล า ไปหาเธอ.







ขอบคุณรูปภาพจาก Kagaya

[Shumbala]

ใต้ความฝันหม่นเทา..เบาบาง-ว่างเปล่า
ความทรงจำ...ยังร้อนเร้า-ราวเปลวไฟเสมอ
ความคิดถึง...เริงร่าย-ในสายลมละเมอ
เสียงกาลเวลา...ยังพร่ำเพ้อ-บนความผูกพัน

หนึ่งย่างก้าวบนถนนการพบพราก...
เธอได้ฝากรอยอาลัย-ไว้..ในใจฉัน
ทุกบทเพลงของวันคืนยังยืนยัน..
ว่า-โลกแห่งความแปรผัน..นั้นเคยมีเรา

และเมื่อน้ำตาเธอ..ทิ้งหยดรดรินผืนภพ
ความคิดถึงมิรู้จบ-ยิ่งงอกงามบนความเศร้า
เพียงสองมือนี้...มีคุณค่าพอจะบรรเทา
ฉันขอซับน้ำตาเธอ-เบาเบา...ด้วยหัวใจ