ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

๏ แสนเดียวดายท่ามกลางโลกกว้างใหญ่
ลมพัดไหวแปรปรวนชวนใจเศร้า
ทะเลครวญฟังคล้ายหมายคือเรา
เหนื่อยและเหงาเหลือเกินค่ำคืนนี้

๏ มิเคยพบห่วงใยจากใครอื่น
มอบหยิบยื่นคลายทุกข์ให้สุขี
มองทางใดเคว้งคว้างว่างทุกที
มิรู้กี่ร้อนหนาวต้องร้าวราน

๏ ไม่อยากเห็นภาพใดในท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตาล้าประสาน
อยากจะซุกตัวซ่อนนอนวิมาน
หลับฝันหวานไม่ฟื้นตื่นขึ้นมา

๏ คงเพียงลมหายใจได้มีอยู่
เพื่อรับรู้พ่ายแพ้แก่แขนขา
มันหนักอึ้งไม่ไหวให้อ่อนล้า
อยากจะพักกายามิก้าวเดิน

๏ ลมหายใจรวยรินคล้ายสิ้นหวัง
และเหมือนดั่งรอวันอันฉุกเฉิน
กายดับดิ้นสิ้นสุดหยุดเผชิญ
เสียงสรรเสริญจากใครมิได้ยิน

๏ ยอมรับความเดียวดายทั้งหลายไว้
มิหวังใครปลุกปลอบมอบถวิล
สุขหรือทุกข์คลุกเคล้าเฝ้ากลืนกิน
น้ำตารินไหลบ้างก็ช่างมัน๚๛

 
♥กานต์ฑิตา♥