ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

คบคนพาลพาลพาไปหาผิด
คบบัณฑิตคิดพาไปหาผล
ภาษิตเก่าเล่าย้อนกล่าวสอนตน
เราทุกคนยินมาแต่ช้านาน
๐
บัณฑิตนั้นปัญญาย่อมสามารถ
ใครฉลาดเลือกคบจึงสบศานติ์
ตรงข้ามกับทรชนคือคนพาล
หากใครหาญถือคบย่อมพบภัย
๐
เหมือนคบโจรโจรพาขโมยลัก
มินานจักเจอเหตุอาเพศใหญ่
เพราะตามโจรโจรกรรมกระทำไป
ถูกจับได้ไม่พ้นผิดที่ติดตัว
๐
คบคนพาลเช่นไรใจประสงค์
ไม่นานคงเป็นพาลมานสลัว
น้ำดีปนน้ำเน่าเคล้ากันนัว
ย่อมเน่าทั่วเหมือนกันมิทันไร
๐
คบบัณฑิตคิดดีมีทางออก
มิถูกหลอกสามานย์แม้กาลไหน
มีแต่แนะทางดีสีลมัย
สบายใจไร้เล่ห์คบเมธี
๐
แต่หากคบคนชั่วสลัวจิต
แนะทางผิดมิจฉาสิ้นราศี
เป็นได้แค่เพื่อนเทียมเปี่ยมราคี
พอนานปีหลอกเราทำเอางง
๐
มะปรางใกล้บอระเพ็ดเข็ดขยาด
รสหวานขาดสิ้นไปไม่ประสงค์
อีกมะม่วงควงเคล้าสะเดาดง
ไม่นานคงขมทรามตามสะเดา
๐
ควรเลือกคบบัณฑิตผู้คิดชอบ
ไมตรีมอบงดงามแม้ยามเหงา
เปี่ยมน้ำจิตมิตรแท้มอบแก่เรา
พุทโธเจ้ายังชี้...นี่ทางธรรม

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

คบบัณฑิต มานาน พาลจะแย่
เบื่อเต็มแก่ บัณฑิต จิตระห่ำ
ถามอะไร ไม่ตอบ ชอบแต่อำ
เป็นประจำ ช้ำนัก จักบ้าตาย

คบคนพราน พรานพา ไปล่าสัตว์
เข้าป่าดง รกชัฏ ตามนัดหมาย
ได้ความรู้ ตื่นเต้น เห็นไหมนาย
ไม่วุ่นวาย เหมือนบัณฑิต คิดแต่เรียน

คบกับใคร ได้หมด ลดช่องว่าง
มองมุมต่าง อย่างเข้าใจ วัยเกษียณ
หยิบแต่ดี มาใช้ ให้พากเพียร
ชีวิตเปลี่ยน หมุนไป เข้าใจเอง
พันทอง
๑/๗/๕๗
 

[muneenoi]

 

อ้างจากพันทองข้างบน...

คบบัณฑิตอนาถขนาดนี้
เปลี่ยนท่าทีคบพาลมารข่มเหง
จะอนาถเพียงไรใจนักเลง
คงพาเก่งหลายอย่างทางอัปรีย์

คบคนพรานพรานพาไปล่าสัตว์
ถูกต้องชัดคิดได้ยังไงนี่
พรานคงไม่เที่ยวห้างวางท่าที
กลัวอาจมีคนล้อพ่อพรานไพร

คบบัณฑิตครรลองมิต้องเสี่ยง
คนพาลเพียงรู้จักอย่ามักใกล้
พาลอาจมีดีบ้างกระจ่างใจ
แต่หากไปชิดเชื้อเมื่อนั้นพัง

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

คบกับคน ถูกใจ คบไปเถิด
คบแล้วเกิด ปัญญา จะพาหวัง
ใฝ่ทำแต่ ดีหนอ ต่อชีวัง
ไม่มีพัง ชีวิต หากคิดดี

คบคนชั่ว มัวเมา เราร่วงหล่น
คบแล้วจน ปัญญา ปัญหาถี่
เกิดเดือดเนื้อ ร้อนใจ ในชีวี
อเวจี ติดหนับ ทุกข์ทับแทน

คบคนดี เลวชั่ว ตัวต้องคิด
คบบัณฑิต เหมือนกัน เป็นมั่นแม่น
เลือกแต่เนื้อ น้ำเน่า เราต้องแบน
หยั่งยากแสน แก่นใจ ในจิตคน
พันทอง
๑/๗/๕๗
 

[❀ทะเล้น..กวี บทพิเศษ❀]

คบกับใคร อยู่ที่ใน ใจเรานี่
คบคนดี หรือที่ชั่ว ล้วนที่ตน
คบกับใคร ที่ไหน ก็พาจน
หากว่าตน เป็นคน ไม่มีดี

ที่มองเห็น ว่าบัณฑิต เพราะจิตตน
ที่มองคน เขาพาล ก็จิตนี้
ชนผู้ชื่อ ว่าฉลาด ย่อมเห็นมี
ที่ชั่วดี ก็อยู่ที่ จิตใจตน

-----------------------------------

บัณฑิตชั่ว ผู้โลภหลง มีถมไป
หลอกคนให้ เชื่อตน มีถมเถ
ทั้งหลอกเงิน และทรัพย์ ทั่วพื้นเพ
หลอกเขาเท สิ่งมีค่า มาสู่ตน

คนที่พาล แม้บางครั้ง เพราะจำใจ
สภาวะ นั้นบีบให้ จิตขัดสน
ขาดผู้ชี้ นำทาง มาสู่ตน
จึงดิ้นรน ทั้งขโมย และฆ่าฟัน

แม้บางที เราเห็นตน ว่าเป็นปราชญ์
ก็ยังพลาด ผิดศีลธรรม โลภหลงขันธ์
แล้วอย่างไร ที่เขาเรียก บัณฑิตกัน
อันครบครัน มั่นล้วน ด้วยปัญญา

----------------------------------

เธอทั้งหลาย จงมองไป องค์พุทธะ
น้อมนำละ ซึ่งกิเลส อันเศร้าหมอง
เพียรเจริญ เห็นทันจิต จนช่ำชอง
ไม่สนอง กาม ราคะ รู้ทันตน
----------------------------------
แล้วจะเห็น บัณฑิตแท้ มิใช่ใคร
แสงผ่องใส ในปัญญา คือใจนี้
รู้แยกแยะ ดีชั่ว ทำตัวดี
สลีดหนี ความชั่ว ออกจากตน

----------------------------------

กรรมบถสิบ ตถาคต ตรัสสอนไว้
วาจาใจ และกาย ให้หลีกหนี
อกุศล ลามกธรรม ให้หลีกลี้
หมั่นทำดี ให้เกิด อยู่ที่ตน

----------------------------------

         กุศลกรรมบถ ๑๐

1. กายกรรม ทำทางกาย 3 ประการ
  1. ไม่ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง ไม่ยุให้คนอื่นฆ่า และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นฆ่าสัตว์แล้ว
  2.  ไม่ถือเอาทรัพย์สินของผู้อื่นเอา  และไม่ยินดีเมื่อคนอื่นถือเอาของเขาแล้้ว
  3. ไม่ละเมิดกามารมณ์ในบุตร  ภรรยา  สาม ของผู้อื่น ไม่ยุให้คนอื่นละเมิดและไม่ยินดีเมื่อคนอื่นละเมิดแล้ว
    ทั้ง  3  ประการนี้  เป็นการปฏิบัติทางกาย  ให้ละเว้นโดยเด็ดขาด
2. วจีกรรม กล่าวทางวาจา 4 ประการ
  1. ไม่พูดวาจาที่ไม่มีความจริง
  2. ไม่พูดวาจาหยาบ ให้เป็นที่สะเทือนใจของผู้ฟัง
  3. ไม่พูดวาจาส่ิเสียด  ยุยงให้ผู้อื่นแตกร้าวกันหรือไม่นินทาคนอืื่น
  4. ไม่พูดวาจาที่ไม่มีประโยชน์ คือวาจาใดที่พูดไปไร้ประโยชน์จะไม่พูดวาจานั้น
  ทั้ง 4 ประการนี้จะไม่พูดเองด้วย ไม่ยุยงให้คนอื่นพูดด้วย ไม่ยินดีเมื่อคนอื่นพูดแล้วด้วย
3.มโนกรรม คือการคิดทางใจ 3 ประการ
  1. ไม่คิดอยากได้ทรัพย์ของผู้อื่น โดยที่เจ้าของไม่อนุญาตให้ความเต็มใจ คือไม่คิดลักขโมย ยื้อ แย่ง คดโกง เป็นต้น
  2. ไม่คิดจองล้าง จองผลาญ จองเวร จองกรรม ผู้ใด  คือไม่คิดประทุษร้ายผู้อื่นในทุกๆกรณีนั่นเอง
  3. มีความเห็นตรงต่อคำสอนของพระองค์ และปฏิบัติตามจนมีผลตามที่ต้องการ
  ความรู้สึกนึกคิดทางใจ 3 ประการนี้ ไม่คิดเองด้วย ไม่ยุให้ผู้อื่นคิดด้วย และไม่ยินดีเมื่อผู้อื่นคิดแล้ว

[D]

คบกับฉันสิจ๊ะจะหรรษา
ทุกเพลาฮาเฮมิเล่ห์ฉล
จะเอาใจแต่เธอพร้อมเปรอปรน
มิให้หม่นหมองมานแสนหวานมัน..ส์

เชื่อเถิดนะ"มุนีฯ"น้องดีแน่
ยอมตีแผ่ความนัยไม่ปิดกั้น
เมื่อวานนี้ติดไพ่ไว้ห้าพัน
หากพี่นั้นมีน้ำใจจ่ายให้ที

เผื่ออำนาจวาสนาชะตาต้อง
นั่งกองทองเทียมทันขั้นเศรษฐี
น้องมิเคยเล่นลิ้นแสนยินดี
เครียดมิมีรับรองต๊องส์ทุกวัน

"ดิน"

[muneenoi]

คบกับ"ดิน"ยินดีมีแต่สุข
ได้สนุกทุกคราพาสรวลสันต์
ได้หัวเราะเยาะยิ้มกับพิมพ์จันทร์
สุดหวานมันส์หรรษาแม้บ้าบอ

คบมิตรดีมีทางสร้างหลักฐาน
น้ำใจหว่านการกิจช่วยคิดหนอ
เป็นเพื่อนแท้แน่รักประจักษ์พอ
ไม่ต้องรอโชคช่วยอำนวยพร

จะลองเสี่ยงคบ"ดิน"ถวิลเพื่อน
หลายคนเตือนระวังจงสังหรณ์
วันคืนดีมีต๊องส์ท่องบ้านกลอน
แถมขี้งอน ขี้งก ขี้ฮกฮา..

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

คบกับใคร อยู่ที่ใน ใจเรานี่
คบคนดี หรือที่ชั่ว ล้วนที่ตน
คบกับใคร ที่ไหน ก็พาจน
หากว่าตน เป็นคน ไม่มีดี

ที่มองเห็น ว่าบัณฑิต เพราะจิตตน
ที่มองคน เขาพาล ก็จิตนี้
ชนผู้ชื่อ ว่าฉลาด ย่อมเห็นมี
ที่ชั่วดี ก็อยู่ที่ จิตใจตน

-----------------------------------

บัณฑิตชั่ว ผู้โลภหลง มีถมไป
หลอกคนให้ เชื่อตน มีถมเถ
ทั้งหลอกเงิน และทรัพย์ ทั่วพื้นเพ
หลอกเขาเท สิ่งมีค่า มาสู่ตน

คนที่พาล แม้บางครั้ง เพราะจำใจ
สภาวะ นั้นบีบให้ จิตขัดสน
ขาดผู้ชี้ นำทาง มาสู่ตน
จึงดิ้นรน ทั้งขโมย และฆ่าฟัน

แม้บางที เราเห็นตน ว่าเป็นปราชญ์
ก็ยังพลาด ผิดศีลธรรม โลภหลงขันธ์
แล้วอย่างไร ที่เขาเรียก บัณฑิตกัน
อันครบครัน มั่นล้วน ด้วยปัญญา

----------------------------------

เธอทั้งหลาย จงมองไป องค์พุทธะ
น้อมนำละ ซึ่งกิเลส อันเศร้าหมอง
เพียรเจริญ เห็นทันจิต จนช่ำชอง
ไม่สนอง กาม ราคะ รู้ทันตน
----------------------------------
แล้วจะเห็น บัณฑิตแท้ มิใช่ใคร
แสงผ่องใส ในปัญญา คือใจนี้
รู้แยกแยะ ดีชั่ว ทำตัวดี
สลีดหนี ความชั่ว ออกจากตน

----------------------------------

กรรมบถสิบ ตถาคต ตรัสสอนไว้
วาจาใจ และกาย ให้หลีกหนี
อกุศล ลามกธรรม ให้หลีกลี้
หมั่นทำดี ให้เกิด อยู่ที่ตน

----------------------------------

(ทะเล้น..กวี บทพิเศษ)

หากคิดว่าตัวเองมิเก่งกล้า
ด้อยปัญญาความคิดจิตสับสน
ไร้ความดีที่เห็นเป็นมงคล
ยิ่งควรล้นคบคิดบัณฑิตดี
----------------------------------------------
บัณฑิตชั่วทั่วไปที่ได้เห็น
ไม่เรียกเป็นบัณฑิตพิสิฐศรี
เป็นแค่คนฉลาดอำนาจมี
เพราะอัปรีย์โมหันอันธการ

อันที่จริงไม่ถือเป็นบัณฑิต
เพราะทำผิดหลักธรรมนำเรียกขาน
เป็นได้เพียงชนชั้นอันธพาล
เพราะดวงมานมืดมิดคิดอธรรม

บัณฑิตคือคนดีมีศีลสัตย์
เป็นตัววัดบ่งชี้มิถลำ
อีกปัญญาสามารถองอาจนำ
จึงสมคำลิขิต"บัณฑิตชน"
---------------------------------------------
"อัตตานัง ทะมะยันติ ปัณฑิตา"
คำพุทธาตรัสแจ้งแหล่งฝึกฝน
ว่า"บัณฑิตทั้งหลายย่อมฝึกตน"
จึงได้ยลผลงามในนามธีร์

หากบอกพาลจำใจในคราเข็ญ
ถือว่าเห็นแก่ตัวมั่วศักดิ์ศรี
ขโมย,ฆ่าคนอื่นฝืนปรานี
เพียงเซ่นพลีแก้ปัญหาอัตตาตน

ธรรมดาปราชญ์ยังรู้พลั้งพลาด
แต่สามารถกลับใจได้ฝึกฝน
แต่พาโลผิดซ้ำยังจำทน
หนึ่งในผลคบพาลประจานตัว

 

"มุนีน้อย"

(ปล. กลอนนี้แต่งตามหลักธรรม ตอบคุณ "ทะเล้น...กวี.."  เท่านั้น ไม่ได้พาดพิงผู้ใด ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน )

[❀ทะเล้น..กวี บทพิเศษ❀]

แม้ขึ้นชื่อ ว่าบัณฑิต ให้ชิดชม
แต่ตัวผม ไม่ใคร่สน บ่นใฝ่หา
เพราะไม่ใช่ ผู้แจ้งธรรม กุสลา
จึงชื่อว่า ยังสันดาน ปุถุชน

..... ผู้มีสันดานปุถุชนคนธรรมดา คือ ยังคงซึ่ง รัก โลภ โกรธ หลง ตัณหา อุปาทาน แม้ชื่อว่าบัณฑิต ก็ยังซึ่งมิจฉาสังกัปปะ .....

ส่วนผู้แจ้ง แห่งสังขาร ของโลกนี้
ปฐพี ก้องเรียก อริยะชน
ท่านเหล่านี้ ที่ควรน้อม คบสู่ตน
ชี้ทางคน ให้เดินบน กุศลธรรม

..... ผู้มีสันดานพระอริยะเจ้า หรือ พระอริยะเจ้าทั้งหลาย ย่อมชี้นำทางให้ผู้อื่นเดินไปสู่ทางที่ดีงามเป็นกุศล .....

แม้ปัญหา มากมาย ร้อยรัดท่าน
ยังทานต้าน พ้นด้วย ปัญญาล้ำ
อันเรียกว่า วิริยะ ขันตินำ
ก่อเกิดทำ โสรัจจะ ให้แจ้งใจ

........................... วิริยะ + ขันติ+ โสรัจจะ ...........................

แม้เมื่อเจอ ความคิด อันผิดพลั้ง
ท่านก็ยัง ข่มทมะ เจริญใช้
จนมิจฉา สังกัปปะ สงัดไป
เปิดทางให้ อุปสมะ ขึ้นทดแทน

........................... ทมะ + อุปสมะ ...........................

แม้เมื่อนึก ถึงซึ่งความ สลัดพ้น
ท่านยังคง อุเบกขา ว่ามากแสน
ไม่ยินดี ยินร้าย ให้ยากแค้น
จิตพ้นแดน แห่งทุกข์ สุขที่ตน

..... อุปสมานุสสติ พึงตั้งระลึกถึงความว่างจากกิเลส คือ อุเบกขา วางใจไว้กลางๆไม่ยินดียินร้าย ผู้มีสันดานแห่งพระอริยะเจ้า ย่อมชี้ให้เจริญอยู่อย่างนี้ ......