ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

นับตั้งแต่เด็กๆ ตอนที่ยังแต่งกลอนไม่เป็นนั้นจะเคยได้ยินกลอนบทหนึ่งที่ดังมาก....คิดว่าคงเป็นที่รู้จักของคนเกือบทั้งประเทศ
นั่นคือ.............

สักวาหน้าร้อน...นอนเล่นว่าว
ลมไม่เป่าว่าวไม่ขึ้นชักมึนหัว
ถ้าลมเป่าว่าวขึ้นสองมือรัว..
...............................(อะไรอีกจำไม่ได้แล้ว)


ซึ่งก็ไม่รู้ว่าใครกันที่เป็นผู้แต่ง.....แล้วทำไมถึงโด่งดังได้ขนาดนี้.......
แล้วคำถามต่อมาก็คือถ้าเราแต่งสักวาหน้าร้อน......แต่ไม่นอนเล่นว่าว...แล้วควรจะเป็น...นอนทำอะไรดีน๊า......


สักวาหน้าร้อนนอนร้องไห้
เพราะที่บ้านไฟไหม้...จนโบ๋เบ๋
ไม่รู้ใครวางเพลิง...โอ เย เย
ต้องจบเห่ ในหน้าร้อน  นอนกลางดิน

ทั้งหมอนมุ้ง  เสื่อสาด  ก็มาหาย
ล้มละลาย  หมดตัว  แล้วทรัพย์สิน
เหลือแต่ไข่สองใบ...ห้ามใช้กิน
น้ำตารินเปียกปอนหน้าร้อนเอย.


 




หมายเหตุ  โบ๋เบ๋  คิดว่าคงเป็นศัพท์แสลงนะครับ  หมายถึงหมดเกลี้ยง  หมดไม่มีเหลือ  ไม่ใช่โบ๊เบ๊นะครับ..

[panthong.kh]

สักวาหน้าร้อน นอนแก้ผ้า
อุจาดตา เป็นแน่ แย่กันใหญ่
เงินไม่มี ติดแอร์ แคร์ทำไม
แก้ผ้าไป ในห้อง สิทธิ์ของเรา

จะแก้บน แก้ล่าง แก้กลางด้วย
พอได้ช่วย ผ่อนคลาย ร้ายกว่าเก่า
จงระวัง ให้ดี เกิดมีเงา
ซุ่มดูเรา แก้ผ้า ขายหน้าเอย
พันทอง