ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tanandon]

เหนื่อยและท้อ ต่อหลายอย่าง กำลังหมด
บางครั้งอด บางทีล้า ยากจะฟื้น
ล้มลงไป ไม่มีแรง ให้หยัดยืน
ไม่อยากตื่น ลืมตา ขึ้นมาดู
ใครจะว่า กำลังใจ ไม่สำคัญ
เมื่อถึงวัน ผงเข้าตา ก็จะรู้
เพียงข้อความ ผ่านหน้าจอ เฝ้ารอดู
แค่รับรู้ ว่ายังมี ก็ดีเกิน

[D]

ข้อความเขียนบรรจงตรงจากจิต
เพียรลิขิตสรรถ้อยร้อยกล่าวเกริ่น
เฝ้ามุ่งหมายชายแลแค่หยอกเอิน
แสนอายเกินสักฉบับกลับมิมี

ไร้สิ้นแววแผ่วผ่อยหลงคอยเก้อ
น้ำตาเอ่อท่วมท้นจนล้นปรี่
ส่งข้อความถามเธอเพ้อเป็นปี
โถ..คนดีไยไม่บอกว่าบล็อคเรา

"ดิน"

[~ขลุ่ยกันแสง~]

"ดิน"รำพัน ว่าฉันปล่อย ให้คอยเก้อ
ได้ไงเธอ เอ่อ..คือ บ้าหรือเปล่า
ที่งามขำ พร่ำคิด ลิขิตเอา
ทั้งหมดเจ้า เข้าข้าง ตัวนางเอง..
 
..ขอเฉลย เอ่ยออก บอกเธอใหม่
พี่พูดจริง จากใจ ใช่ข่มเหง
ที่มินำ จำนรรจ์ เขียนบรรเลง
เพราะวังเวง หวิวไหว จนใจกลัว..
 
..ดรุณี ที่"ขลุ่ยฯ" จะคุยด้วย
นั้นต้องสวย ทุกส่วน ดีถ้วนทั่ว
ผิวพรรณต้อง ผ่องใส ดุจใยบัว
"ดิน"อย่ามั่ว มาหมาย..พี่ชายเลย
 

[oaao]

เหนื่อยและท้อ กำลังใจ ฉันหายหด
เหมือนเก็บกด อยากระบาย ให้มันหาย
ฉัน23 ไม่ได้รวย แต่ถูกเลี้ยงให้สบาย
ของนอกกาย เป็นความสุข ไม่แท้จริง

ไม่ได้เรียน มาทาง กาพย์โคลงกลอน
ท่านช่วยสอน เราก็เรียน ด้วยใจสิงห์
ฉันไม่ใช่ คนดี นั้นเรื่องจริง
หวนแอบอิง รักแท้ ที่แพ้ไป

อยากสัมผัส อุ่นไอ อีกสักครั้ง
แต่ใจยัง คงเตลิด ไปไฉน
อยากคบใคร อีกครั้ง ด้วยหัวใจ
ฉันยอมให้ ทุกสิ่ง ที่ฉันมี

กำลังใจ เริ่มหมด ลงทุกครั้ง
ความคิดดัง กังวาน หลอกเป็นผี
แค่ต้องการ อุ่นไอรัก ที่เคยมี
แม้นเป็นผี ตอนนี้ ฉันก็ยอม

OAAO

[oaao]

กำลังใจ ความหวัง นั้นหดหาย
บ่อนทำลาย ความคิด สิ้นความฝัน
ใครจะมอง ว่าไอ้นี่ เพ้อรำพัน
ตอนนี้ฉัน ไร้ที่พึ่ง ช่วยฉันที

ลองปรึกษา พี่น้อง ที่ฉันรัก
ต่างไม่จัก เข้าใจ ตัวฉันนี้
เหลือ3คน ไม่ยอมฟัง กันสักที
ชีวิตนี้ ที่เหลือ อยู่เพื่อใคร

อันกรรมนี้ จะอยู่ ถึงเมื่อไหร่
คิดกลับไป รู้สึกนี้ แบบครั้งไหน
คนที่จาก เคยคุยมอบ ไออุ่นใจ
เรากลับไม่ เปิดรับ เลยสักครา

คงเป็นเวร เป็นกรรม เรื่องที่เกิด
เข้าใจเถิด เคยทำไว้ สนองหนา
ขอแค่ฮึด กลับสู่ฝัน พึ่งเวลา
ดลบรรดา ความหวัง จงกลับคืน


 
OA AO ส.เฉลียง

[ไพร พนาวัลย์]

กัดฟันสู้อีกสักนิดอย่าคิดหนี
จะไม่มีวันล้มแม้ที่ขมขื่น
ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนทนกล้ำกลืน
แค่มะรืนเท่านั้นคงบรรเทา

ทุกสิ่งล้วนเกิดดับขยับเขยื้อน
ต้องคล้อยเคลื่อนผ่านผันถึงวันเศร้า
หลับเสียก่อนอ่อนเพลียละเหี่ยเบา
รุ่งขึ้นเช้าวันใหม่ได้เรืองรอง

อันความทุกข์รุกเร้าคอยเข้าแทรก
เข้ากระแทกทิ่มตำเพื่อนำร่อง
แข็งดั่งเพชรเกล็ดกล้าท้าประลอง
มันจะต้องคว้าชัยได้สักวัน

ร่างกายนี้มิใช่เทียนไขอ่อน
โดนแดดร้อนโลมไล้มิไหวหวั่น
เชิดหน้าสู้ดูสักตั้งชั่งหัวมัน
เป็นอะไรเป็นกันเข้าพันตู

แม้จะเหนื่อยเพียงใดอย่าไปท้อ
โอกาสรอข้างหน้าถ้ายังสู้
ตั้งสติ,ใจเย็น,ผิดเป็นครู
ใช้ความรู้,สู้นำอย่างลำพอง

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

กัดฟันสู้ จนหมดปาก ยากยิ่งยวด
อุราปวด แปลบพร่า มาสนอง
กมลหม่น หมกไหม้ ไร้คนปอง
มืดมัวหมอง หมดแล้ว แววทางเดิน

วันที่ล้ม ครืนลง คงมีแน่
ด้วยย่ำแย่ แพ้ยับ จับใจเขิน
หันหาใคร ใดเล่า เขาทำเมิน
ต้องเผชิญ โชคร้าย หน่ายสิ้นดี

ชั่วเพียงครั้ง เกือบตาย วายชีวาตม์
น่าอนาถ หนักหนา น้ำตาปรี่
ไหลรินหยด หยาดย้อย ค่อยทวี
อาบแก้มที เปื้อนเปรอะ เลอะถึงใจ

เหน็ดเหนื่อยหน่าย เนิ่นนาน มานทุกข์เข็ญ
คือประเด็น ของน้อง จำร้องไห้
จะก้าวต่อ ท้อเกิน ดำเนินไป
หยุดพักไว้ แค่นี้ นะที่รัก
พันทอง
๒๐/๓/๕๗