ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

เพียงครั้งแรกที่เราพบกัน

ก็หมดลงแล้วคืนวันที่หวั่นไหว

อีกครั้งที่รู้ว่าเธอเป็นใคร

ความชุ่มชื่นในหัวใจก็ตามมา

เราพักอยู่ห้องตรงกัน

แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า

รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา

เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร

ดอกไม้ที่เธอเก็บทิ้ง

ไม่เป็นไรจริงจริงฉันแค่อยากจะให้

ข้อความที่หน้าประตู คนที่สวนกันอยู่ที่ข้างบันได

จะรู้หรือเปล่าว่าเขามีใจ จะรู้บ้างไหมว่ารักเหลือเกิน

[แป้งน้ำ]

วันแรกที่ย้ายมา
แวบแรกที่สบตา . .. ฉันสุดเขิน
แอบมองจนสะดุดบันไดทางเดิน
คุณน่ารักเหลือเกินคนดี

รูปที่ถ่ายในมือถือตอนคุณเผลอ
ยังบันทึกไว้ . . แม้ไม่เจอกันแล้วในวันนี้
ทั้งที่คุณย้ายห้องไปนานหลายปี
แต่ฉันกลับอยากอยู่ที่นี่ . .. เพื่อรอคุณ

เสียดายที่ไม่กล้าเอ่ยทัก
เกลียดตัวเองที่ปากหนัก . .. เลยได้แต่ว้าวุ่น
ตั้งแต่จากกัน ~ ฉันทรมานเพราะคิดถึงคุณ
ภาวนาให้กลิ่นกาแฟโชยกรุ่น . . มาจากห้องที่คุณเคยอยู่อีกครั้ง~*

[baimai@sailom]

เธอจะรู้มั้ยนะ..?
ว่ากระถางใบนั้น...เป็นของฉัน
ตอนที่เผลอทำร่วงวันนั้น
ได้ยินแต่เสียงสั้นๆ...โอ้ย !!


ห้องเราตรงกันในแนวดิ่ง..
ฉันแอบปิ๊งเธอมานาน...แค่ไหน
อุตส่าห์เตรียมกระถางดิน...และดอกไม้
ว่าจะเผยความใน..ส่งให้เธอ...วันนั้น

เธอจะรู้มั้ยนะ..?
ว่ากระถางใบนั้น...เป็นของฉัน
ฉันเฝ้าภาวนา..ทุกวี่วัน
ขออย่าให้เธอนั้น...รู้เลย...ซ้าธุๆๆๆ

 

[เนิน จำราย]

วันแรกที่ย้ายมา
แวบแรกที่สบตา . .. ฉันสุดเขิน
แอบมองจนสะดุดบันไดทางเดิน
คุณน่ารักเหลือเกินคนดี

รูปที่ถ่ายในมือถือตอนคุณเผลอ
ยังบันทึกไว้ . . แม้ไม่เจอกันแล้วในวันนี้
ทั้งที่คุณย้ายห้องไปนานหลายปี
แต่ฉันกลับอยากอยู่ที่นี่ . .. เพื่อรอคุณ

เสียดายที่ไม่กล้าเอ่ยทัก
เกลียดตัวเองที่ปากหนัก . .. เลยได้แต่ว้าวุ่น
ตั้งแต่จากกัน ~ ฉันทรมานเพราะคิดถึงคุณ
ภาวนาให้กลิ่นกาแฟโชยกรุ่น . . มาจากห้องที่คุณเคยอยู่อีกครั้ง~*

     

เอ๊ะ...แปลกดีชีวิต...คืนนี้นอนคิด...หลับฝันถึงคนไกล
จากกรุงเทพฯ.. ทำสวน,ไร่   มานานโข   ดันติดกับดัก..ความหลัง
  ตาเพ่งมะปรางที่สอย...ดวงใจดวงน้อย...ดันลอยไปที่แก้มปลั่ง
   มีโอกาสไหมสักครั้ง.....กลับไปพบหน้าเธอ
                                 เธอจะรู้หรือเปล่าหนอ......
                    ว่าคนดงยังรอ.........สบตาเหมือนเก่าเสมอ
               นอก....เสื้อผ้าเก่า....เซอร์
                              ใน...นิวส์...ไม่เว่อร์....จริงจริง


                                 เนิน จำราย....แม้ยากยังอยากจาร

[แป้งน้ำ]

     

เอ๊ะ...แปลกดีชีวิต...คืนนี้นอนคิด...หลับฝันถึงคนไกล
จากกรุงเทพฯ.. ทำสวน,ไร่   มานานโข   ดันติดกับดัก..ความหลัง
  ตาเพ่งมะปรางที่สอย...ดวงใจดวงน้อย...ดันลอยไปที่แก้มปลั่ง
   มีโอกาสไหมสักครั้ง.....กลับไปพบหน้าเธอ
                                 เธอจะรู้หรือเปล่าหนอ......
                    ว่าคนดงยังรอ.........สบตาเหมือนเก่าเสมอ
               นอก....เสื้อผ้าเก่า....เซอร์
                              ใน...นิวส์...ไม่เว่อร์....จริงจริง

                                 เนิน จำราย....แม้ยากยังอยากจาร

อยากกลับไปช่วยเธอสอยมะปราง
ผืนไร่แสนกว้าง . .. บรรยากาศสงบนิ่ง
ฝังความรักสองเราไว้ใต้ต้นขนุนที่ชอบนั่งพิง
แต่ขอโทษเธออีกครั้งจริง ~ จริง . . . ด้วยว่าไม่อาจละทิ้งหน้าที่และการงาน

ขอเวลาเก็บเงิน ~ เก็บทองอีกสักพัก
อีกสองปีจะกลับไปตั้งหลัก ณ ถิ่นฐาน
ยังเก็บแก้มขาวไว้อย่างดี . .. ไม่มีรอยจูบใครมาแผ้วพาน
รอหน่อยนะ . . อีกไม่กี่วันจะกลับไปเยี่ยมบ้าน
โปรดเก็บมือคู่นั้นไว้ปะแป้งวันสงกรานต์ . . . ให้ฉันคนเดียว~*
 


. .. เอิ่ม แป้งมั่วมากเลยอ่า . ..

[amika29]

เพียงครั้งแรกที่เราพบกัน
ก็หมดลงแล้วคืนวันที่หวั่นไหว
อีกครั้งที่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ความชุ่มชื่นในหัวใจก็ตามมา

เราพักอยู่ห้องตรงกัน
แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า
รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา
เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร

ดอกไม้ที่เธอเก็บทิ้ง
ไม่เป็นไรจริงจริงฉันแค่อยากจะให้
ข้อความที่หน้าประตู คนที่สวนกันอยู่ที่ข้างบันได
จะรู้หรือเปล่าว่าเขามีใจ จะรู้บ้างไหมว่ารักเหลือเกิน

เพียงครั้งแรก...ที่ทักทาย
ใจทั้งใจแทบละลาย...ด้วยความเขิล
ทุกทีที่เดินสวนกัน...ณ ตรงนั้นริมทางเดิน
หาใช่เรื่องบังเอิญ...หากแต่ตั้งใจเหลือเกิน...อยากพบเธอ

แต่เพราะเป็นผู้หญิง...ที่แสนจะธรรมดา
ให้เอ่ยก่อนคงไม่กล้า...ทำได้เพียงแอบสบตาเวลาเผลอ
หวังว่าสักวัน...จะหันมามองกันบ้างนะเออ
คงได้รู้ว่ามีบางคนเค้่าเพ้อ...หลงรักเธอตั้งแต่สบตา

ดอกไม้...ข้อความที่ฝากไว้ตรงบานประตู
ไม่ได้ลงชื่อ..จึงไม่เคยรู้...ว่าใครห่วงหา
เค้าจะรู้บ้างไหม...ว่ามีอีกใจที่ภาวนา
ขอให้เป็นคนบนดาดฟ้า...ที่ประตูด้านหน้า...ตรงกัน

เอ-มิ-กา

[เฮยอิง]

เพียงครั้งแรกที่เราพบกัน
ก็หมดลงแล้วคืนวันที่หวั่นไหว
อีกครั้งที่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ความชุ่มชื่นในหัวใจก็ตามมา

เราพักอยู่ห้องตรงกัน
แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า
รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา
เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร

ดอกไม้ที่เธอเก็บทิ้ง
ไม่เป็นไรจริงจริงฉันแค่อยากจะให้
ข้อความที่หน้าประตู คนที่สวนกันอยู่ที่ข้างบันได
จะรู้หรือเปล่าว่าเขามีใจ จะรู้บ้างไหมว่ารักเหลือเกิน

เพียงครั้งแรก...ที่ทักทาย
ใจทั้งใจแทบละลาย...ด้วยความเขิล
ทุกทีที่เดินสวนกัน...ณ ตรงนั้นริมทางเดิน
หาใช่เรื่องบังเอิญ...หากแต่ตั้งใจเหลือเกิน...อยากพบเธอ

แต่เพราะเป็นผู้หญิง...ที่แสนจะธรรมดา
ให้เอ่ยก่อนคงไม่กล้า...ทำได้เพียงแอบสบตาเวลาเผลอ
หวังว่าสักวัน...จะหันมามองกันบ้างนะเออ
คงได้รู้ว่ามีบางคนเค้่าเพ้อ...หลงรักเธอตั้งแต่สบตา

ดอกไม้...ข้อความที่ฝากไว้ตรงบานประตู
ไม่ได้ลงชื่อ..จึงไม่เคยรู้...ว่าใครห่วงหา
เค้าจะรู้บ้างไหม...ว่ามีอีกใจที่ภาวนา
ขอให้เป็นคนบนดาดฟ้า...ที่ประตูด้านหน้า...ตรงกัน

เอ-มิ-กา

รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า

กลัวว่าทุกเรื่องราวเป็นเพียงแค่ฝัน

ทุกครั้งที่มองหน้าทุกเวลาที่สบตากัน

รู้หรือเปล่าทำเอาฉันสั่น. . .สั่นไปทั้งหัวใจ

เวลาเดิมเดิมของทุกวัน

ที่เราจะได้สวนทางกันบนความหวั่นไหว

ไม่รู้ว่าบังเอิญเจอกัน. .หรือเธอนั้นก็ตั้งใจ

รู้แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่. . .หัวใจคงไม่กล้าซักที

สิทธิ์ของคนแอบรัก

ทำได้แค่อยากรู้จัก. .ไม่กล้าทึกทักไปมากกว่านี้

ภาวนาอยู่ทุกวัน. .ให้ทุกคืนวันเป็นวันที่แสนดี

ให้เธอเป็นเธอแบบทุกทีให้หัวใจดวงนี้แอบมีจินตนาการ

[เฮยอิง]

วันแรกที่ย้ายมา
แวบแรกที่สบตา . .. ฉันสุดเขิน
แอบมองจนสะดุดบันไดทางเดิน
คุณน่ารักเหลือเกินคนดี

รูปที่ถ่ายในมือถือตอนคุณเผลอ
ยังบันทึกไว้ . . แม้ไม่เจอกันแล้วในวันนี้
ทั้งที่คุณย้ายห้องไปนานหลายปี
แต่ฉันกลับอยากอยู่ที่นี่ . .. เพื่อรอคุณ

เสียดายที่ไม่กล้าเอ่ยทัก
เกลียดตัวเองที่ปากหนัก . .. เลยได้แต่ว้าวุ่น
ตั้งแต่จากกัน ~ ฉันทรมานเพราะคิดถึงคุณ
ภาวนาให้กลิ่นกาแฟโชยกรุ่น . . มาจากห้องที่คุณเคยอยู่อีกครั้ง~*

วนเวียนมาที่เก่า

บนเก้าอี้สีเทาที่เราเคยนั่ง

ผ่านหน้าห้องที่เคยเปิดเพลงฟัง

เห็นยัยทึ่มเก้เก้กังกัง แอบดังฟังที่ข้างบันได

มาทำอะไรหน้าห้อง

ยืนจดจดจ้องจ้อง. . .เจ้าของห้องเขาหวั่นไหว

เอ้าเอ้าระวัง. . .เจอกันกี่ครั้งก็ชอบสะดุดบันได

อยากรู้จังเป็นอะไร. . .แต่ดูดูไปก็น่ารักดี

เธอยังอยู่ของเธอที่เก่า

หรือเพราะฉันกลับมาหายัยงี่เง่าคนนี้

ตั้งแต่ที่ย้ายออกไปหัวใจไม่เคยยิ้มเสียที

แต่พอเจอเธอฉันอารมณ์ดี. . .อยากกลับมาแต่ที่นี่ไม่รู้ทำไม

[แป้งน้ำ]

เราพักอยู่ห้องตรงกัน
แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า
รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา
เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร

เฮยอิง

ดอกไม้...ข้อความที่ฝากไว้ตรงบานประตู
ไม่ได้ลงชื่อ..จึงไม่เคยรู้...ว่าใครห่วงหา
เค้าจะรู้บ้างไหม...ว่ามีอีกใจที่ภาวนา
ขอให้เป็นคนบนดาดฟ้า...ที่ประตูด้านหน้า...ตรงกัน

เอ-มิ-กา

รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า
กลัวว่าทุกเรื่องราวเป็นเพียงแค่ฝัน
ทุกครั้งที่มองหน้าทุกเวลาที่สบตากัน
รู้หรือเปล่าทำเอาฉันสั่น. . .สั่นไปทั้งหัวใจ

เวลาเดิมเดิมของทุกวัน
ที่เราจะได้สวนทางกันบนความหวั่นไหว
ไม่รู้ว่าบังเอิญเจอกัน. .หรือเธอนั้นก็ตั้งใจ
รู้แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่. . .หัวใจคงไม่กล้าซักที

สิทธิ์ของคนแอบรัก
ทำได้แค่อยากรู้จัก. .ไม่กล้าทึกทักไปมากกว่านี้
ภาวนาอยู่ทุกวัน. .ให้ทุกคืนวันเป็นวันที่แสนดี
ให้เธอเป็นเธอแบบทุกทีให้หัวใจดวงนี้แอบมีจินตนาการ

เฮยอิง

เลิกโปรยเศษกระดาษลงมาซักทีได้ไหม! . ..
ทำความสะอาดจนไม้กวาดกุดไป . .. หมดทั้งบ้าน
จากคนที่อยู่ห้องข้างล่างของเธอทั้งสอง ~ ซึ่งอดทนมาแสนนาน
จะมองตาจ้องกัน . . . อย่าสร้างความเดือนร้อนให้ใคร

บางคืนตีสี่~ตีห้า
ยังดีดกีต้าร์จีบกันสนั่นหวั่นไหว
ส่วนบ๊อคเซอร์ขึ้นรา ~ ลอยลมหล่นมา . . ไม่รู้ของใคร
เดี๋ยวจะถ่ายรูปติดไว้ที่หัวกะได
ติดต่อขอรับคืนได้ . .. ที่สองชั้นถัดลงไปแนวเดียวกัน~*

[แป้งน้ำ]

     

เอ๊ะ...แปลกดีชีวิต...คืนนี้นอนคิด...หลับฝันถึงคนไกล
จากกรุงเทพฯ.. ทำสวน,ไร่   มานานโข   ดันติดกับดัก..ความหลัง
  ตาเพ่งมะปรางที่สอย...ดวงใจดวงน้อย...ดันลอยไปที่แก้มปลั่ง
   มีโอกาสไหมสักครั้ง.....กลับไปพบหน้าเธอ
                                 เธอจะรู้หรือเปล่าหนอ......
                    ว่าคนดงยังรอ.........สบตาเหมือนเก่าเสมอ
               นอก....เสื้อผ้าเก่า....เซอร์
                              ใน...นิวส์...ไม่เว่อร์....จริงจริง

                                 เนิน จำราย....แม้ยากยังอยากจาร

อยากกลับไปช่วยเธอสอยมะปราง
ผืนไร่แสนกว้าง . .. บรรยากาศสงบนิ่ง
ฝังความรักสองเราไว้ใต้ต้นขนุนที่ชอบนั่งพิง
แต่ขอโทษเธออีกครั้งจริง ~ จริง . . . ด้วยว่าไม่อาจละทิ้งหน้าที่และการงาน

ขอเวลาเก็บเงิน ~ เก็บทองอีกสักพัก
อีกสองปีจะกลับไปตั้งหลัก ณ ถิ่นฐาน
ยังเก็บแก้มขาวไว้อย่างดี . .. ไม่มีรอยจูบใครมาแผ้วพาน
รอหน่อยนะ . . อีกไม่กี่วันจะกลับไปเยี่ยมบ้าน
โปรดเก็บมือคู่นั้นไว้ปะแป้งวันสงกรานต์ . . . ให้ฉันคนเดียว~*
 


. .. เอิ่ม แป้งมั่วมากเลยอ่า . ..

รักของเราเหมือนภาพฝันที่วาดในอากาศ
ความคิดถึงถูกลดขนาดลงเพราะความเปล่าเปลี่ยว
ทุกช่วงเวลาที่ฉันต้องอยู่คนเดียว
มันทำให้หัวใจซึ่งขาดการแลเหลียว . .. ต้องมีน้ำตา

ไม่รู้ . . ว่าเธอจะรู้หรือเปล่า
ทุกวันที่เงียบเหงา . .. ทำให้ฉันค้นพบตัวเองว่า~
การเดินผ่านความอ้างว้างไม่น่ากลัวอีกแล้ว . . เพราะมันชินชา
ลืมมันเถอะนะ ทุกคำที่เคย "สัญญา"
เพราะถึงกลับมา . . ก็ไม่มีทางเหมือนเดิม~*



. .. น้องแป้งคงกลับไปช่วยคุณพี่เนินจำรายสอยมะปรางไม่ได้แล้วล่ะ . ..
หัวใจของน้องแป้งมันไร้ความรู้สึกไปแล้ว