เพราะคนเรา ต่างจิตใจ คิดไม่เหมือน
สิ่งที่เตือน ก่อนผูกมัด รัดใครไว้
หากที่ทำ มันเป็นสิ่ง ไม่จริงใจ
อย่าได้ไหม อย่าใช้เลย อย่างเคยชิน
คำสัญญา ที่เธอปัก จะรักมั่น
แม้ตะวัน ตกกี่ครั้ง ยังไม่สิ้น
ค่าความรัก จะป้องปก ไม่ตกดิน
จากปลายลิ้น เอ่ยออกมา ต่อหน้ากัน
ใช่ฉันหลง แต่เพราะเชื่อ เพื่อความรัก
เจ็บยิ่งนัก เมื่อกลับกลาย คล้ายดั่งฝัน
หยดน้ำตา ที่ไหลจับ นับไม่ทัน
ความผูกพันธ์ ที่อีกฝ่าย ย้ายข้างไป
รู้บ้างไหม ฉันศรัทธา ว่ารักแท้
มีอยู่แน่ ถึงบอกใจ ให้เชื่อไว้
คำสัญญา คือจุดหมาย ให้หายใจ
ต่อให้ไกล ทางเคี้ยวคด ยอมอดทน
ฉันคิดผิด มาตลอด บอดสนิท
เพราะถูกปิด ด้วยคำลวง ห้วงสับสน
มันเจ็บยิ่ง กว่าสิ่งใด ใจของคน
รักมากล้น แต่กลับแย่ ไม่แคร์เลย
หากไม่คิด ว่าทำได้ จะหายหนี
นะคนดี ไม่นึกโกรธ โปรดทำเฉย
ไม่ต้องมา สร้างพันธะ ให้ละเลย
ปล่อยลงเอย อย่าคนช้ำ ธรรมดา
