ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

 

บนความรักภักดีที่บานผลิ
มีมะลิแทนคนึงถึงใช่ไหม
อยากจะยื่นมือรับกลับเปลี่ยนใจ
เกรงว่าใบเรือหันผันเปลี่ยนทาง

มิกล้ารับไมตรีที่บานเบ่ง
ใจกริ่งเกรงยอมทนจนฟ้าสาง
เพียงสายลมโลมลูบจูบเบาบาง
คนเคว้งคว้างคอยรอจนท้อใจ

เมื่อตะวันลับดวงยังห่วงฟ้า
หนาวน้ำตาขื่นขมระทมไหม้
มันหมองหม่นลำเค็ญไม่เห็นใคร
เพียงเพราะใบเรือผันหันเปลี่ยนแปร

dinner

[muneenoi]

บนความรักภักดีที่บานเบ่ง
โปรดอย่าเกรงใจเลยเผยรักแท้
มะลิขาวพราวพร่างต่างดวงแด
ยังพ่ายแพ้รักมอบที่ตอบเธอ

รับเถิดหนาไมตรีที่ยื่นให้
ต่างดวงใจพร่างพรมลมเสนอ
จะโลมลูบจูบหวามท่ามละเมอ
จนหายเก้อจากท้อทรมาน

แม้นตะวันลับดวงยังห่วงฟ้า
หยาดน้ำตาห่วงใครใจประสาน
จงหยัดยืนหมื่นครั้งหลังแหลกลาญ
ใบเรือผ่านหันกลับจงนับวัน

 

"มุนีน้อย"

[สมนึก นพ]

ใบเรือเปลี่ยนแปรผิดทิศหันเห
กลางทะเลโต้คลื่นสุดฝืนนั่น
เปรียบดั่งรักจะร้างแยกทางกัน
จึงผกผันเช่นใบไม่กินลม

มีอีกหนึ่งที่ว่างคือหางเสือ
กำหนดทิศทางเรือได้เหมาะสม
จะนำสู่ที่หมายมิให้จม
อย่าระทมหม่นหมองตรึกตรองดู.

นพ
22ก.พ.57

[panthong.kh]

ใบเรือเปลี่ยน ทิ้งไป ใช้ใบใหม่
ที่สดใส ไหมเจ้า เข้าเคียงคู่
อย่าย่อย่น ทนทับ กับฤดู
โอ้พธู รู้ไว้ ใจคนคอย

ดอกมะลิ ผลิบาน ลานสองฝั่ง
จงระวัง ให้ดี วิถีหน่อย
น้ำไหลเชี่ยว เกลียวคลื่น กลืนกล้ำพลอย
แม่เนื้อกลอย คอยท่า ว้าเหว่ใจ

มีดอกรัก มาฝาก จากดวงจิต
มิมีพิษ ฤทธิ์ร้าย หมายมอบให้
เป็นรักแท้ แน่นัก ปักฤทัย
ฟ้าอำไพ ได้ชื่น ขื่นไม่มี

ใบเรือเปลี่ยน เสร็จสรรพ มอบรักพร้อม
แม่พยอม ยามอยาก อย่าพรากหนี
สวรรค์ปอง สองเรา เนาแนบซี
จะกี่ปี ไม่สร่าง ร้างเรียมเอย
พันทอง
๒๒/๒/๕๗

[dinner]

 

ถ้าใบเรือเปลี่ยนไปใช้ใบใหม่
คงวิโยคโศกในฤทัยเอ๋ย
ทิ้งใบเก่าเปลี่ยนใหม่ไม่คิดเลย
เกรงคนเย้ยหยันเยาะหัวเราะเอา

เพียงใบใหม่หวังใจได้เคียงคู่
ลองตรองดูนานไปใจคงเฉา
เพราะอาจผันหันแปรเหลือแค่เงา
แผลรักซ้ำรอยเก่าเราคร่ำครวญ

กับดอกรักที่ฝากจากดวงจิต
เกรงเคลือบพิษริดให้ฤทัยหวล
หากใบเรือหักเหแล้วเรรวน
เราคงซวนหลงทิศดินผิดทาง

dinner

 

[dinner]

บนความรักภักดีที่บานเบ่ง
โปรดอย่าเกรงใจเลยเผยรักแท้
มะลิขาวพราวพร่างต่างดวงแด
ยังพ่ายแพ้รักมอบที่ตอบเธอ

รับเถิดหนาไมตรีที่ยื่นให้
ต่างดวงใจพร่างพรมลมเสนอ
จะโลมลูบจูบหวามท่ามละเมอ
จนหายเก้อจากท้อทรมาน

แม้นตะวันลับดวงยังห่วงฟ้า
หยาดน้ำตาห่วงใครใจประสาน
จงหยัดยืนหมื่นครั้งหลังแหลกลาญ
ใบเรือผ่านหันกลับจงนับวัน

 อายจัง ชอบใจๆ

"มุนีน้อย"

 

ยังนับวันรอคอยเรือลอยกลับ
อย่าเลยลับจางไปให้เสียขวัญ
หากใบเรือหันกลับจะนับวัน
แม้หวาดหวั่นเพียงใดหทัยคอย

จะยื่นรับไมตรีเธอมีให้
ถึงทดท้อเพียงใดไม่ท้อถอย
เจ็บกว่าเจ็บชอกช้ำน้ำตาปรอย
เกรงรักลอยเลือนลับไม่กลับคืน

dinner

 

[5natee4bot]

อันกระแสชลธารไพศาลนัก
เรือที่รักจะแล่นไปคงไม่ฝืน
แต่ทุกค่ำตรงที่เดิมมีฉันยืน
ยังหวังคลื่นโซซัดพัดเธอมา

ขอทุกวันไร้ซึ่งมรสุม
ให้ปลาชุมปูดีที่เธอหา
อยู่ตรงนี้ฉันจะรอเธอกลับมา
ยังอยู่ท่าน้ำตานองเฝ้ามองเธอ

ห้านาทีสี่บท

[dinner]

 

คนที่เฝ้าพร่ำเพ้อละเมอหา
คนอยู่ท่าน้ำตาคราหมองเหม่อ
คนหนาวเหน็บเจ็บช้ำพราะคำเธอ
บอกซิเออคนนั้นฉันหรือใคร

ไหนปลาชุมปูดีที่เธอบอก?
ก็แค่หลอกให้ฉันต้องหวั่นไหว
เป็นเพราะที่ตรงนี้มิมีใคร
หรือเพราะใบเรือหันผันเปลี่ยนทาง

dinner

[5natee4bot]

เรือแล่นไปผลีผลามตามกระแส
ไม่เหลียวแลเหลียวหลังให้หลงไหล
มีปลายทางเป็นขอบฟ้าอันกว้างไกล
เพียงเพื่อหวังผลกำไรในฝูงปลา

เฝ้าคิดถึงคนดีที่ไกลห่าง
พี่อ้างว้างว้าเหว่เสน่หา
แม้ปูชุมปลาดีได้ราคา
คงหมดค่าถ้านวลน้องต้องช้ำใจ

ห้านาทีสี่บท

[dinner]

ห้านาทีสี่บทจรดจ้อง
มาเมียงมองใหฉันต้องหวั่นไหว
แล้วปูชุมปลาดีมีที่ใด
หรือว่าใครแกล้งบอกหลอกให้ตรม

เรือไม่เคยผลีผลามตามกระแส
แต่แน่วแน่ล่องไปใจสุขสม
มีขอบฟ้ากว้างไกลให้ใฝ่ชม
เพียงแค่ลมพัดหวนทวนกลับมา

dinner

 

[ไพร พนาวัลย์]

แม้ใบเรือเปลี่ยนทางไปห่างเหิน
คงมิเพลินเหมือนเก่าถิ่นเราหนา
หอมมะลิสวยสดงดงามตา
ทั้งปูปลามากมายสู่ปลายทาง

จะต้องหวนคืนกลับมารับขวัญ
จงรอวันสองเราเข้าเคียงข้าง
หอมละมุนอุ่นละมัยไม่จืดจาง
ขอเพียงนางรอคอยนะกลอยใจ

ไพร พนาวัลย์

 

[ปู่ริน]

น้องหนีหายเมื่อหลายปีพี่ท้อถอย
ดุจเรือน้อยลอยเคว้งคว้างกลางชลาไหล
เรือหมุนวนคนปวดร้าวเศร้าทรวงใน
มิมีใครเป็นคู่คิดมิตรไม่มอง

เมื่อลมหวนเรือหันปั่นป่วนหมด
แสนรันทดหดหู่ดูหม่นหมอง
ฟ้ามืดมนหมอกม้วนมัวทั่วลำคลอง
แม่เนื้อทองเธอเปลี่ยนใจไม่กลับมา

เรือล่มล้มเพราะลมปากฝากรอยแผล
คำยุแหย่แย่แน่แน่เสียหนักหนา
เพียงคำคนคนคลุกเคล้าเศร้าอุรา
เสียน้ำตา..เพราะหลงลม  คารมคน

                            ริน ดอนบูรพา
                                 ๖มี.ค.๕๗

[panthong.kh]

หลอกให้รอ คอยนาน มานเริ่มล้า
หลอกให้มา ยืนคอย พลอยสับสน
หลอกให้นั่ง ซึมเซา เมาลืมตน
หลอกให้หม่น หมองไหม้ ไร้ทางตัน

จนขึ้นคาน ผ่านมา น้ำตาร่วง
จนในทรวง เหน็บหนาว สาวหวาดหวั่น
จนทะเล สีคราม ยามตะวัน
จนฟ้านั้น มืดมิด สนิทลง

ยังไม่เห็น ชายมา ราตรีผ่าน
ยังประสาน สายใย ใจไหลหลง
ยังคอยหา ตลอด สุดยอดปลง
ยังยืนยง รักเก่า เท่าชีวิน
พันทอง
๖/๓/๕๗
 

[5natee4bot]

อยู่ตรงนี้หาได้มีสุขกายไม่
หลบน้ำไหลเกลียวคลื่นแลโขดหิน
กี่วันแล้วพี่ไม่พบเจอแผ่นดิน
แม้น้ำกินยังผสมพรมน้ำเค็ม

ใช่ว่ามีทีวีคอมพิวเตอร์
แต่เพราะเธอจึงมั่นคงดุจเสาเข็ม
มีไฟฉายมีกระจกมีน้ำเค็ม
ที่เติมเต็มคือความรักที่ให้กัน

พี่ไม่คิดจะห่างหายไปไหนหรอก
เพียงแค่ออกเดินทางตามหาฝัน
จะส่งข่าวคราวสารสานสัมพันธ์
ทุกคืนวันจะเคียงอยู่เป็นคู่ใจ

แม้มองเห็นเหมือนหันใบเรือเปลี่ยน
จะแวะเวียนวนมามิห่างหาย
แม้อับปางกลางสมุทรสุดสันทราย
พี่จะว่ายเข้าชายฝั่งมิลังเล

ห้านาทีสี่บท

[dinner]

 

ได้ฟังถ้อยน้ำคำที่ย้ำตอก
เกรงลวงหลอกเพราะรักนั้นหักเห
น้ำใจชายยากนักจักคะเน
อาจจะเทรักทิ้งมิจริงใจ

อ้างไม่คิดห่างหายไปไหนหรอก
แต่ย้อนยอกหลอกจนเราหลงใหล
ไม่มีข่าวจากกมลของคนไกล
สำมะหาอะไรน้ำใจคน

เธอออกเรือเดินทางตามหาฝัน
แล้วทิ้งฉันอยู่กับความสับสน
ยอมให้พิษแห่งรักปักกมล
ดีกว่าทนรอชายที่หลายใจ

dinner