ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

•❀ โสมลาลับ ❀•
 ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
แสงโสมน้อยคล้อยดับลับเวหา
 จากนภาสิ้นโคมประโลมฉาย
 บนฟากฟ้ามีดาววาบพราวพราย
 แต่ประกายแห่งแขขอแพ้ลา
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
ม่านมืดมนหม่นไหม้เมื่อใจหนึ่ง
 ถูกตอกตรึงตรอมตรมข่มหนักหนา
 ความอาวรณ์อ่อนหวานที่ผ่านมา
 ดั่งอุราทิ้งไปจนไกลกัน
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
เหม่อมองฟ้าแสนไกลฤทัยคว้าง
 ล่องลอยห่างเลือนเศร้าเจ้าบุหลัน
 สถิตอยู่แห่งไหนที่ใดกัน
 รอเจ้านั้นใฝ่ถึงคะนึงคอย
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
คลื่นสาดซัดทรายซบลบเช้าค่ำ
 ร่ายรินร่ำโหยหวนครวญละห้อย
 ลิ่วระลอกหยอกย้ำดั่งซ้ำรอย
 เข้าเคลื่อนคล้อยลาดลงตรงทะเล
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
หนาวในอกอึงอลทุกข์หม่นไหม้
 ยังพร่ำไห้รวดร้าวคราวห่างเห
 มิอาจปรามใจภักดิ์รักซวนเซ
 แสนว้าเหว่ร้างเห็นเช่นรอยทราย
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀
พระพายพลิ้วริ้วหลอกยั่วหยอกเย้า
 อุราเคล้าไหวสั่นด้วยขวัญหาย
 ปลิดปลิวแล้วแก้วเจิดอันเพริศพราย
 ลับสลายจิตเลือนเหมือนสายลม
❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀ ¸¸.• ❀

ตรีประภัสร์
๙.๒.๒๕๕๗

[สุวรรณ]

แผ่วสัมผัสพระพายพลิ้วต้องผิวเนื้อ
พร้อมลมเจือมณฑากลิ่นกรุ่นหอมฉม
ให้คะนึงนวลแสงยามเยี่ยมชม
คราวจันทร์ห่มฟ้าให้วิไลตา

ยามนี้ลับอับช่วงดวงแขขาน
เจ้าเร้นหลบพิมาน ใดฤาหนา
เชิญโอดโฉมโสมส่อง เคยต้องตา
เถิดจัทราอย่าหายลับ โปรดกลับคืน-

ขึ้นสู่สรวงห้วงชั้นเคยสถิต
นิรมิตแสงเงินงาม ทุกยามตื่น
เพื่อจรรโลงใจคนชั่ววันคืน
หนอ...จันทร์โปรดเถิดโปรดฟื้นคืนสู่ฟ้า

[เนิน จำราย]

ราหูอมจันทร์

ศศิธรร้อนแสบมืดแทบม้วย
คับข้องด้วยอับดวงอกห่วงหา
ยากหลบลี้หนีเล่ห์เท่ห์มายา     
คงถึงคราดับดิ้นสูญอินทรีย์

คำนึงคืนฟื้นหวนชี้ชวนดาว 
พร่างแสงพราวจ้าจัดแผ่รัศมี
ส่องอบอวลนวลวนบนธรณี 
คลอดนตรีทิพย์สวรรค์เคล้าบรรเลง

โลกฉ่ำชื่นตื่นโสมโพยมเย้า 
สุขหนุ่มสาวหรรษาพิศตาเพ่ง
กิ่งกาพย์กานท์ขานฟื้นขับครื้นเครง
กลับวังเวงเหว่ว้าทั้งฟ้าดิน

ราหูร้ายหมายปลิดชีวิตแล้ว 
คงไม่แคล้วอาสัญเป็นอันสิ้น
โอบแขนอมจมว่ายอยู่ใต้ลิ้น 
หมดแรงดิ้น เอวัง สังขารา

ขอมวลหมู่มนุษย์ชาติองอาจหาญ 
จงช่วยรานสักทีครานี้หนา
เร่งตีเกราะเคาะไม้ให้พาลา   
ปล่อยจันทราออกจากปากกว้างเอย

        เนิน จันทร์เจ้า