ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐แค่เพียงเพ่งเพลงกระบี่ฉวีช้อย
ตัวข้าน้อยก็กระอักเป็นนักหนา
เพราะเพียงพิศฤทธิ์วิไลนัยนา
ลมปราณข้าก็กระอ่วนซวนเซพัง

๐นางมิเน้นกระบวนนุชก็สุดหาญ
ผุดผ่องผลาญเผาทรวงทะลวงหลัง
เฝ้าฝึกปรือเปล่งปราณสานพลัง
กลับเพียงพลั้งพักตราข้าตรอมตรม

๐นึกขยาดดาบพิฆาตนงนาฏฝึก
วันคืนตรึกตรองเต้นกระเซ็นผม
ระเริงรื่นร่ายรำกระหน่ำลม
คิ้วคางคมก็คล้ายสลายชาย

๐เธอสมัครสำนักสักกี่ยุทธ
คงโรจน์รุดหน้าอย่างสมดังหมาย
เพราะเพริศพร้อมพรสวรรค์รังสรรค์ร้าย
แค่เฉิดฉายแฉล้มหน้าก็คร่าชนม์

๐ยกยอยอมจอมยุทธสุดสวาท
มิบังอาจอหังการประหารขน
วางกระบี่บงกชสลดตน
ขอเรียนกลแกว่งกวัดสังกัดนางฯ

     

[muneenoi]

แม่นางหลิวนี่เองบรรเลงยุทธ์
สามารถหยุดไร้รักกระอักพ่าย
กระบวนท่าหน้าหวานปราณละลาย
สยบชายจอมยุทธ์สุดจะทน

ยังมิทันชักดาบก็ซาบซ่าน
พลังปราณรุนแรงแฝงฉงน
แค่กระหยิ่มยิ้มย่องจ้องตาคน
ผู้ได้ยลโฉมนางก็วางวาย

เลยมิคิดประมือถือเคล็ดลับ
พร้อมคำนับเป็นศิษย์จิตมุ่งหมาย
ทิ้งอาวุธทุกอย่างวางเชิงชาย
พร้อมยอมตายเพื่อรักพิทักษ์เธอ

 

"มุนีน้อย"

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ

 

...ยังมิทัน เงื้อกระบี่ พี่ท่านหลบ
มิมาพบ แกล้งให้ ใจน้องเก้อ
เคยร่ายรำ ดาบดวน ชอบชวนเจอ
พี่เสนอ น้องสนอง เราจ้องตา...

...เห็นแอบบ่น งุบงิบ คราหยิบดาบ
พลันนึกภาพ เคลิ้มคล้อย ใจคอยหา
เกาหยวนหยวน คอยปลอบ ชอบทายา
ครั้งพี่โดน ฟันขา แผลหนาเยอะ...

รัตนาวดี
 

 แม่นางเกาหยวนหยวน คือนามของนางเอกค่ะ  

[รพีกาญจน์]

อยู่นี่เอง...     จันเปงน้องของพี่
จากบ้านนานหลายปี     เดี๋ยวนี้โตเป็นสาว

เมื่อยังเล็ก...     ยังเด็กผิวค้าวขาว
นัยน์ตาสุกลุกวาว     ผมยาวดำเคลียบ่า

เกิดปีเถาะ...     ลัดเลาะเล่นริมท่า
กึ่งกลางเดือนกุมภา     เดือนห้าเพ็ญเต็มดวง

น้องน่ารัก...   ทึกทักฮวงฮ้วงหวง
เพลิดเพลินเดินคู่ควง     ใยยวงยิ้มยองยาน

หลงคลั่งไคล้...     เสียงใสวานว้านหวาน
พอพึงตะลึงลาน     ย่ำสะพานพลาดตกคลอง

เป็นดาวครับ...     พายัพเรียนปีสอง
เกลียดนักหนุ่มมักมอง     ตาจ้องมิวางวาย

แล้วหายไป...     หัวใจแทบสลาย
บัดสีหนีตามชาย     ต๊ายตาย อยู่นี่เอง...

( บุญแล้วที่อยู่กับหมอ 555 )

  

         

[ไร้นวล^^]

..........................................
พร้อมยอมตายเพื่อรักพิทักษ์เธอฯ

(จากจอมยุทธมุนีน้อยศิษย์เส้าหลิน)

....เอ๊ะ!หนีอาศรมท่องยุทธจักรตั้งแต่เมื่อใด อิอิ^^...

๐กระบี่นางดังกระทั่งถึงวังหลวง
ชายทั้งปวงเปรมมานซ่านเสมอ
คณะหมันขันทีระรี้เบลอ
หลงละเมอคืนกายเป็นชายเดิม

๐นางสนมขรมครวญล้วนประหม่า
ไยยุพานอกวังช่างกระเหิม!?
หากฮ่องเต้ติดต่อพะนอเติม
ฉันคงเฉิ่มโดนเฉดนอกเขตกรุง

๐ข้าน้อยนึกหน่ายหน่วงในทรวงเศร้า
เดชดาบเราอ้อยอิ่งกระหนิงกระหนุง
รึจะซึ้งสุดสมรอ่อนจรุง
หมายจะมุ่งมนัสนางคงลางเลือนฯ

(เฮ้ออออ!เศร้า)

................................................
ครั้งพี่โดนฟันขาแผลหนาเยอะฯ

(จากแม่นางเกาหยวนหยวนแห่งสำนักเกาลัดพิษ)

๐ยอดยาหยีกระบี่เยี่ยมเล่ห์เหลี่ยมเลิศ
พี่พรึงเพริดเพลงผลาญตาหวานเฉอะ
เนตรคมขำล้ำลาญมานข้าเลอะ
มิสะเออะอภินันท์กระชั้นเชย

๐เพราะเพลี่ยงพล้ำประจำชอกยอกกระบี่
ร้าวฤดีดาบสุดาเข้ามาเสย
ฟาดฟันฝานซ่านสะท้านหวานมาเปรย
ไฉนเลยทุเลาเลือดที่เหือดกรัง

๐ซักซ้อมซุกไซ้กระบี่ฉวีฉาน
เลือดข้าหว่านเวี่ยรวีสีฉมัง
เคล็ดขนิษฐ์สฤษฎ์ร้อยย้อยพลัง
ก็คลุ้มคลั่งขวัญกระเจิงเสียเชิงชายฯ

..................................................
บัดสีหนีตามชาย        ต๊ายตายอยู่นี่เอง...

(เพลงกวัดกระเรียนพิฆาตนามอุโฆษ พราหมณ์รพีฯ อิอิอิ)

๐ผู้เฒ่าครับ...           ร้องรับรักที่เร่ง
กลับล้วนเลือดละเลง    กระเตงตรมตะลอน

๐กระบี่บาด...            สวาทสิแคลนคลอน
โอ้ชั้นโฉมบังอร           อาวรณ์มิเว้นวัน

๐อุราร้าว...                เซ่นสาวผู้ผ่องพรรณ
ดาบดิ่งเพราะมิ่งขวัญ   โศกศัลย์เป็นที่ไป

๐นงของลุง...            คงยุ่งอยู่แห่งไหน
จึงปล่อยผมร่อยใจ      อย่างไร้อภิรมย์ฯ

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขลุ่ยพิฆาต วาดเพลง บรรเลงฤทธิ์
ดนตรีพิษ พลิ้วภัย ไปหุ้มห่ม
ขั้นสูงสุด ศาตรา ข้าฯพร่างพรม
แม้นใครชม ลมปราณ ถึงวารวาย..
 
..จะเป็นชาย ชาตรี มีเพลงยุทธ
หรือนงนุช ผุดผ่อง ดั่งทองฉาย
ก็มิอาจ คลาดข้าม พ้นความตาย
ฤทธิ์ขลุ่ยฯร้าย แรงกล้า โปรด..อย่าลอง