ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

เอ่ยปากถาม ยามไกล ไขว่คว้าฝัน
ถามทุกวัน ทันที มิเป็นผล
มืดมิดมาก หมองมัว ทั่วสกล
กล้ำกลืนทน หม่นไหม้ ไร้หนทาง

เก็บคำถาม เคลือบแคลง ระแวงจิต
เข้าใจผิด หรือไร ให้เหินห่าง
เลิกขบคิด ปิดกั้น ถึงวันจาง
หยุดฝันค้าง ร้างลง ตรงฤดี

เดินลำพัง ดังเดิม เพิ่มความหมอง
อยากขอร้อง ทำเช่นไร ถูกใจพี่
ส่งข้อความ ตามตอบ ชอบบางที
ไม่เป็นที่ ปลื้มจิต ผิดเช่นกัน

กลีบกุหลาบ มีไหม ใครหยิบยื่น
ไม่มีรื่น ราบเรียบ เทียบเสกสรร
หนทางรัก รกเกิน เดินฝ่าฟัน
ยิ่งนานวัน ดั้นด้น ทนระกำ

เพียงสุดท้าย ปลายตา มามองบ้าง
อย่าให้ฉัน ฝันค้าง ทางถลำ
เอ่ยถ้อยรัก สลักซึ้ง ตรึงน้ำคำ
เข้าตอกย้ำ รอยหม่น คนมีไฟ

ขอแค่นี้ หากได้ ใจยิ้มชื่น
ระรวยรื่น คืนหนาว พราวสดใส
วจีหวาน ขานขับ ประทับใจ
ร้อยรสใส่ ในห้วง ทุกช่วงจินต์
พันทอง
๕/๑/๕๗

[ศรีเปรื่อง]

มีกุหลาบดอกเดียวก็เหี่ยวนัก
กริ่งนงลักษณ์...เจ้าเห็นเป็นการหมิ่น
ตริว่าพี่หยามเหยียดเกลียดยุพิน
สายสวาทจักวิ่นสิ้นสัมพันธ์

ได้พินิจบทกลอนเจ้าวอนเว้า
อุบ๊ะ! เรา...ควรปลุก...กระตุกขวัญ
เหี่ยวมิเหี่ยว...นั้นไซร้...ใช่สำคัญ
ลูกผู้ชาย...ควร ฤ สั่น...ประหวั่นไป

อย่างมากก็แค่เฉาะเลาะช้างน้อย
มีเป็นร้อย...มิกระหนก...อกหวามไหว
อยากจะบั่นก็บั่นหั่นตามใจ
แค่นงไพร...ผลิยิ้ม...ก็อิ่มเอม

หยิบกุหลาบเหี่ยววางอย่างช้าช้า
ประสงค์ว่า...ยุพยง...คงเกษม
ผิว์ลาวัณย์สุขี...ก็ปรีดิ์เปรม
สุข Same Same เฉกเฉลา...เพรายุพาน

ศรีเปรื่อง
ผู้ชายสีน้ำทะเล

๖ ม.ค. ๒๕๕๖

[panthong.kh]

แม้กุหลาบ จะเหี่ยว ยังเทียวเก็บ
เอามาเหน็บ พกห่อ ต่อประสาน
กลีบร่วงโรย รานร้าว เยาวมาลย์
ยิ่งพกนาน เน่าแน่ แดเดียวดาย

ตัดสินใจ โยนทิ้ง ทั้งกิ่งก้าน
ขังขยะ หน้าบ้าน ฉานละหน่าย
จะได้หมด เยื่อใย จากใจชาย
จุดมุ่งหมาย มีใหม่ ไม่หันมอง
พันทอง
 

[--ณัชชา--]

มองกุหลาบเหี่ยวเหี่ยวแล้วเปลี่ยวเหงา
เหมือนกับเราทุกข์ทนแสนหม่นหมอง
อยู่เป็นโสดหลายฝนไร้คนจอง
มาเกี่ยวข้องเป็นคู่อดสูใจ

อายุล่วงเลยวันที่ผันผ่าน
นั่งเกาะคานสีทองสุดหมองไหม้
ทั้งชีวิตเรานี้ไม่มีใคร
ทำฉันใดดีหนอท้อเหลือเกิน

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

อันกุหลาบ เหี่ยวแห้ง อย่าแย่งยื้อ
ปล่อยหลุดมือ เถอะเจ้า เรามันเดิ้น
คานเลี่ยมเพชร เจ็ดชั้น สวรรค์เพลิน
ชายมองเมิน เชิดใส่ อย่าได้แคร์

เดี๋ยวไปตั้ง สำนัก รักติดหล่ม
อย่าไปจม น้ำตา พายิ้มแต้
ยืดอกไว้ ให้มั่น อย่าหวั่นแด
ชายไม่แล ฉันพร้อม ทอมยังมี
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

<a href="http://www.youtube.com/v/wKFwcYlHToE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wKFwcYlHToE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ช่างระเบิดคานอุไร...ได้ License
ผ่านมาเห็น...แก๊งค์สาว...พราวฉวี
เกาะติดหนึบ...บนคาน...มานานปี
จนฤดี...ห่อหด...สลดแทน

ถือ Hammer เดินทุบ...ตุ๊บตุ๊บตั๊บ
หูสดับ...เสียง ปั๊ก!...สุดหนักแน่น
แข็งแรงกว่าคานใด...ในดินแดน
Handy Man...ชั้นอ๋อง...ยังต้องยอม

ศรีเปรื่อง
๖ ม.ค. ๒๕๕๖

[panthong.kh]

มองLicense เย็นใจ กระไรนี่
ของเขาดี จริงแท้ แม่ละม่อม
ต้องยกนิ้ว ให้ฉัน งั้นไม่ยอม
เตรียมความพร้อม เสร็จสรรพ ประทับตรา

ลิขสิทธิ์ ปิดประกาศ ราชอาณาจักร
จงตระหนัก อย่าล้ำ ทำเซ่อซ่า
โปรดจงอ่าน อีกครั้ง ดังชัดมา
Licenses กางไว้ ให้จดจำ
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

มองกุหลาบเหี่ยวเหี่ยวแล้วเปลี่ยวเหงา
เหมือนกับเราทุกข์ทนแสนหม่นหมอง
อยู่เป็นโสดหลายฝนไร้คนจอง
มาเกี่ยวข้องเป็นคู่อดสูใจ

อายุล่วงเลยวันที่ผันผ่าน
นั่งเกาะคานสีทองสุดหมองไหม้
ทั้งชีวิตเรานี้ไม่มีใคร
ทำฉันใดดีหนอท้อเหลือเกิน

--ณัชชา--

 

กุหลาบแดง ดอกนี้ พี่เตรียมไว้
เจ้าอยู่ไหน "ณัชชา" อย่าเคอะเขิน
หากยินพี่ พธู รีบยูเทิร์น
อย่ามัวเพลิน เหินห่าง ร้างอีกเลย..
 
.. โอ้..นรี รีบกลับ รับดอกไม้
พี่รอวัน มอบให้ รู้ไหมเอ่ย
ยินเสียงเรียก หรือเปล่า เล่า..ทรามเชย
ขอจงเปรย เผยมา หน่อย..นารี
 

[ไพร พนาวัลย์]

เก็บกุหลาบแห้งเหี่ยวเกาะเกี่ยวรัก
เอาไปปักแจกันในวันที่-
มีกุหลาบดอกใหม่ไว้ดูดี
เพื่อชีวีสดชื่นทุกคืนวัน

เหี่ยวแล้วเปลี่ยนดอกใหม่อย่าให้ขาด
เพิ่มรสชาติทรวงในยามไหวหวั่น
แต่ดวงใจดวงเดียวที่เกี่ยวพัน
เพียงน้องนั้นแน่นอนมิคลอนแคลน
 
เพราะกุหลาบกลางใจไม่เคยเหี่ยว
เพราะเกาะเกี่ยวด้วยรักสลักแน่น
เพราะรักเดียวใจเดียวเป็นเกลียวแกน
เพราะดินแดนฉิมพลี มีเพียง “เรา”


“ไพร พนาวัลย์”
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

แม้กุหลาบ จะเหี่ยว ยังเทียวเก็บ
เอามาเหน็บ พกห่อ ต่อประสาน
กลีบร่วงโรย รานร้าว เยาวมาลย์
ยิ่งพกนาน เน่าแน่ แดเดียวดาย

ตัดสินใจ โยนทิ้ง ทั้งกิ่งก้าน
ขังขยะ หน้าบ้าน ฉานละหน่าย
จะได้หมด เยื่อใย จากใจชาย
จุดมุ่งหมาย มีใหม่ ไม่หันมอง
พันทอง
 

กุหลาบนี้ พี่อุตส่าห์ เอามาให้
เหตุไฉน หนอ..หญิง ทิ้งลิ่วล่อง
ไม่เห็นค่า ของมัน หรือ.."พันทอง"
ทำไมน้อง เนื้อกลอย คิดลอยแพ..
 
.. หรือ..เพราะว่า มาลี ดอกนี้เหี่ยว
กลีบซีดเซียว สิ้นสวย ป่วยการแก้
ไร้กลิ่นหอม จอมขวัญ จึงผันแปร
พลันยื่นแผล แพ้ยับ..ประทับทรวง
 

[@free]

ถามจึงตอบมอบคำว่าจำได้
เห็นเมื่อไรเมื่อนั้นทุกวันวี่
ไม่เอ่ยถ้อยด้อยรสบทกวี
ด้วย@freeปากร้ายไม่คล้ายใคร

[panthong.kh]

มองกุหลาบเหี่ยวเหี่ยวแล้วเปลี่ยวเหงา
เหมือนกับเราทุกข์ทนแสนหม่นหมอง
อยู่เป็นโสดหลายฝนไร้คนจอง
มาเกี่ยวข้องเป็นคู่อดสูใจ

อายุล่วงเลยวันที่ผันผ่าน
นั่งเกาะคานสีทองสุดหมองไหม้
ทั้งชีวิตเรานี้ไม่มีใคร
ทำฉันใดดีหนอท้อเหลือเกิน

--ณัชชา--
 

กุหลาบแดง ดอกนี้ พี่เตรียมไว้
เจ้าอยู่ไหน "ณัชชา" อย่าเคอะเขิน
หากยินพี่ พธู รีบยูเทิร์น
อย่ามัวเพลิน เหินห่าง ร้างอีกเลย..
 
.. โอ้..นรี รีบกลับ รับดอกไม้
พี่รอวัน มอบให้ รู้ไหมเอ่ย
ยินเสียงเรียก หรือเปล่า เล่า..ทรามเชย
ขอจงเปรย เผยมา หน่อย..นารี
 

กุหลาบแดง เตรียมไว้ คงไร้ค่า
เพราณัชชา เตรียมจิต ด้วยคิดหนี
ไม่อยากเจอ หน้าชาย มาหลายปี
ไม่อยากมี ชายหลอก ชอกช้ำทรวง

จึงขออยู่ คานเพชร เด็ดไหมพี่
จึงขอหนี บางใคร ในทุกช่วง
จึงขอเลิก ร้างรัก ไม่ตักตวง
จึงขอพ่วง พันทอง ไปมองคาน
พันทอง
 

[panthong.kh]

เก็บกุหลาบแห้งเหี่ยวเกาะเกี่ยวรัก
เอาไปปักแจกันในวันที่-
มีกุหลาบดอกใหม่ไว้ดูดี
เพื่อชีวีสดชื่นทุกคืนวัน

เหี่ยวแล้วเปลี่ยนดอกใหม่อย่าให้ขาด
เพิ่มรสชาติทรวงในยามไหวหวั่น
แต่ดวงใจดวงเดียวที่เกี่ยวพัน
เพียงน้องนั้นแน่นอนมิคลอนแคลน
 
เพราะกุหลาบกลางใจไม่เคยเหี่ยว
เพราะเกาะเกี่ยวด้วยรักสลักแน่น
เพราะรักเดียวใจเดียวเป็นเกลียวแกน
เพราะดินแดนฉิมพลี มีเพียง “เรา”

“ไพร พนาวัลย์”
 

กุหลาบแห้ง เหี่ยวเฉา เอาเก็บไว้
เผื่อมีใคร ขอคืน จักขื่นเฉา
ถึงแห้งเหี่ยว เปลี่ยวจิต ยังคิดเอา
คืนที่เขา หันกลับ ไปลับลา

กว่าจะหา ดอกใหม่ มาใส่ปัก
กว่าจะหัก กลีบร่วง จนทรวงล้า
กว่าจะเข้า ใจกัน หวั่นอุรา
กว่านภา จะสวย อาจป่วยการ
พันทอง
 

[panthong.kh]

แม้กุหลาบ จะเหี่ยว ยังเทียวเก็บ
เอามาเหน็บ พกห่อ ต่อประสาน
กลีบร่วงโรย รานร้าว เยาวมาลย์
ยิ่งพกนาน เน่าแน่ แดเดียวดาย

ตัดสินใจ โยนทิ้ง ทั้งกิ่งก้าน
ขังขยะ หน้าบ้าน ฉานละหน่าย
จะได้หมด เยื่อใย จากใจชาย
จุดมุ่งหมาย มีใหม่ ไม่หันมอง
พันทอง
 

กุหลาบนี้ พี่อุตส่าห์ เอามาให้
เหตุไฉน หนอ..หญิง ทิ้งลิ่วล่อง
ไม่เห็นค่า ของมัน หรือ.."พันทอง"
ทำไมน้อง เนื้อกลอย คิดลอยแพ..
 
.. หรือ..เพราะว่า มาลี ดอกนี้เหี่ยว
กลีบซีดเซียว สิ้นสวย ป่วยการแก้
ไร้กลิ่นหอม จอมขวัญ จึงผันแปร
พลันยื่นแผล แพ้ยับ..ประทับทรวง
 

 
กุหลาบเก่า เฉามาก ไม่อยากได้
กุหลาบใหม่ สวยสด ให้หมดห่วง
กว่าจะแห้ง เหี่ยวกัน ฉันรอควง
อยากตักตวง ดอกแย้ม มาแต้มเติม

คงไม่ว่า ใช่ไหม ที่ไม่เลือก
ไม่อย่ากเกลือก กลิ้งกลอก ตอกมาเพิ่ม
กลัวช้ำทรวง หน่วงหนัก จักต่อเติม
ไม่อยากเสริม ใยใจ จึงไกลเธอ
พันทอง
 

[panthong.kh]

ถามจึงตอบมอบคำว่าจำได้
เห็นเมื่อไรเมื่อนั้นทุกวันวี่
ไม่เอ่ยถ้อยด้อยรสบทกวี
ด้วย@freeปากร้ายไม่คล้ายใคร

จะปากร้าย แค่ไหน ไม่เคยหวั่น
ขอเพียงวัน เวลา มาชิดใกล้
ขอเพียงเรา รักมั่น อย่าปันใจ
หากจับได้ แม่ตัดเช็ด ให้เป็ดกิน
พันทอง