ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นานะ]

รอยเท้าย่อมถูกกาลเวลาเคี้ยวกลืน
ยามเมื่อสายลมเมืองอื่นโอบรัดกายฉัน
ถึงอยู่ใต้ร่มชายคาฟ้าเดียวกัน
ก็ ย า ก ผู ก พั น ดั ง ห วั ง ใ จ

หากเธอผินหลังให้ศรัทธา
ฉันคง มิ ก ล้ า สร้างฝันใหม่
ยิ่งรักลึกซึ้งสักเท่าใด
ยิ่งดลให้ใจร้าวละเมอ

ลมเปลี่ยนทิศ  ปลิดดอก ฟอร์เก็ต มี น็อต เกลื่อนทาง
น้ำฟ้ายังค้างใบบาง  หน้าต่างแย้มเผยอ
กระถางดินเผาแตกกระจายบนทางเท้าจนหาชิ้นส่วนไม่เจอ
แท้แล้วฉันยังอยู่ในความพอใจของเธอ ห รื อ ไ ม่ มี ?

'คิ ด ถึ ง กั น บ้ า ง ไ ห ม ?  ข อ ใ ห้ บ อ ก
ฉั น จ ะ ร อ เ ธ อ ที่ ฟ้ า ต ะ วั น อ อ ก  ของพรุ่งนี้
ปลายปากกามีความคิดถึงโบยบินอย่างเสรี
บันทึกฝันร่วมกันอีกครั้งได้ไหมคนดี ที่ ห่ า ง ไ ก ล '

มิ ถุ น า ม า เ ยื อ น แ ล้ ว
ระฆังแก้วกังวานไหว
ฟังสิ! ฟังด้วยใจ
ห รื อ เ ธ อ มิ เ ค ย ไ ย ดี เ สี ย ง ใ ด จากฝนเลย.

[...สียะตรา..]

......น้ำค้างบนกลีบบุปผา

...เสมือนน้ำตาต่อการเมินเฉย

...ความคิดถึง..จางสลายไปกับกาลเวลาที่ล่วงเลย

...หนอใจเอย.....จากนี้จะคำนึงถึง....ผู้ใด

[Shumbala]

ริ้วลมตะวันตกยังโบกพัด
สาดซัดเม็ดฝนหล่นบนใจที่สั่นไหว
เกาะกุมความฝันรางเลือนอันใกล้สลายไป
ดำรงไว้ในศรัทธา..แม้มืดมน

ดอกไม้ของความคิดถึง..โรยกลีบร่วง
ใต้ดาวดวงแห่งความหวังอันหมองหม่น
ไม่มีค่ำคืนใดในใจดวงเศร้าและร้าวรน
ที่มิได้ต้องมนตร์ของ..ความห่างไกล

โปรดฟังเสียงหัวใจ..อีกครั้งหนึ่ง
และรับรู้ว่าความคิดถึง นั้นมากมายสักเพียงไหน
ถึงไร้สิทธิ์เผยนามความห่วงใย...
ก็จะขอหลับลงในความห่วงหา..ของสายธารกาลเวลา

 

[รการตติ]

[แป้งน้ำ]

รู้ตัวว่าด้อยกว่าเขาทุกอย่าง
แค่อยากรู้ว่ายังคิดถึงกันบ้างไหม?
ถึงแม้ว่าวันนี้ . . ไม่มีสิทธิ์ถามคำถามนี้ออกไป
แต่ขอสงวนสิทธิ์แอบถามในใจ . .. ผ่านสายตา

เวลาเปลี่ยน . . . คนก็เปลี่ยน
จากเคยแวะเวียน . .. วันนี้ก็หายหน้า
เข้าใจ . .. ว่าอะไร ~ อะไร ย่อมแปรผันไปตามเวลา
โดยเฉพาะหัวใจของคนที่ไม่รู้ค่า . .. คำว่า "เรา"~*

[นานะ]

แ ม้ อ ยู่ ใ น ห้ อ ง อั บ ลั บ ด า ว
สายลมยังแทรกอณูส่งข่าวเยือนถึง
แม้ดอกไม้โปรยกลีบหมดทุ่งแสงตะวัน ณ บ่ายนึง
ก็ยังตระการหวานซึ้ง ใ น ก ล้ อ ง นั ก เ ดิ น ท า ง

อย่ากลัวการกล่าวลานาทีนี้
'ผู้ รู้ ค่ า ไ ม ต รี' ย่อมยินคำว่า 'ส วั ส ดี' มิมีห่าง
ใต้ขอบฟ้าความจริง อาจสวนทางกับความเชื่ออันเปราะบาง
เ ธ อ ไ ม่ จำ เ ป็ น ต้ อ ง เ ชื่ อ ฉั น ทุ ก อ ย่ า ง ที่รำพัน

ดวงอาทิตย์จะเป็นประตูนำฉันไปสู่เธอ
มือแห่งสายลมอาจนำพาเธอมาเจอฉัน
แต่หากเธอมิปรารถนาการพบกัน
ฉันก็จักอยู่ในโลกที่มีแต่ฉัน  น อ น ก ล า ง วั น . . ฝั น ถึ ง เ ธ อ.






ขอบคุณรูปภาพจาก google.co.th

[jaja ja]

คิดถึงกันบ้างไหมคนดี ของฉันและของใคร ใครอีกหลายคนที่อยู่ห่างไกลกัน วันนี้คุณทำอะไรอยู่ ใจอยากรู้เฝ้าคิดถึงคนึงหา เคยมาพูดหยอกเย้ากันทุกวัน พอวันเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยนไม่เหมือนเดิม เคยมาเติมความคิดความฝันกันและกัน มาวันนี้กลับเงียบหายห่างไกลกัน

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณรูปภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

ยินหยาดฝนกระทบตรงหัวใจดวงเก่า
ยังคงส่งคำบอกเล่าของสายลมมลายูอยู่เสมอ
ว่าแม้เพียงช่วงกาลหนึ่ง.. เธอ-ฉันได้พบเจอ
มันยังทรงคุณค่าแห่งไมตรีเสมอ มิโรยรา

ยามนี้ปลายมิถุนา...หน้าฝน
เสียงของใจคน บอกคิดถึง..ยังห่วงหา
ส่งไปยังฟ้าตะวันออก ทุ่งดอกไม้แห่งความศรัทธา
ความคิดถึงมิเคยสร่างซา ไปจากใจเช่นกัน

ก่อนลาจากการมองหยาดน้ำใบบาง
เสียงของลมคว้างก็แทรกสู่กลางใจฉัน
อยากตัดพ้อต่อว่าเวลาของคืนวัน
ช่างน้อยนัก จนเธอ-ฉัน ต้องพลัดพรากจากกันเสมอมา

[สุวรรณ]

คิดถึงกันบ้างไหม
ดวงใจดวงนี้ยังคงห่วงหา
นานแล้วนะ ที่เราห่างกันภายใต้กาลเวลา
หรือลมพัดหวนมา ไม่มีจริง

ยังคงรอเธออยู่เหมือนเก่า
และแอบยิ้มเหงาเหงา กับภาพนิทานที่เคยเขียนทิ้ง
รูปเด็กน้อย กำลังสอยดาวลงมาแอบอิง
กับตัวหิ่งห้อยน้อยไร้ปีกบิน ในนิทาน

ฉันพยายามร่างภาพที่ฝัน
นึกพลอตเรื่องสารพัน จะกลั่นสาร
แต่แล้วรอยหมึกที่เคยจาร
กลับแห้งเหือดหายดั่งสายธารไร้น้ำหยาดริน

[martinfranck]

...นานเท่าไหร่แล้วนะ...
ที่เราสองคนไม่ได้พบปะ เหมือนวันนั้น
นานเท่าไหร่แล้วที่ความผูกพัน...
...ของสองเรายิ่งนานผ่านคืนวัน ยิ่งห่างไป

คิดถึงกันบ้างไหม...คนดี?
อยากให้รู้ฉันคนนี้ ไม่เคยไปไหน
แม้ว่าตัวฉันห่างเหิน แต่ว่าทางเดินของหัวใจ...
...ฉันยังมีเธออยู่ใกล้ใกล้ ให้คิดถึงทุกคืนวัน

,,คิดถึงกันไหม อยากให้บอก,,
ฝากคำนั้นผ่านสายลมมาบอก...กรอกหูของฉัน
แม้ตัวจะไกล แต่ถ้าใจเธอยังใกล้...ขอให้บอกกัน
แค่คิดถึงฉันเท่านั้น...ก็พอ

By Martin Franck

[/i]