น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า คำว่าไว้
เหมือนหัวใจ ไร้ที่พึ่ง จึงค้นหา
ใช่ต้องการ แค่หล่อเลี้ยง เพียงกายา
แต่มากกว่า คืออยากใช้ ไว้พักพิง
อุ่นแสงไฟ หนาวคงหาย แค่ภายนอก
แต่ขอบอก ลึกข้างใน ใจถูกสิง
มันฉาบไว้ ด้วยความเหงา เข้าแอบอิง
บนความจริง ใจเวิ้งว้าง เคว้งคว้างรอ
มาพบเธอ คนที่ฉัน มั่นใจแล้ว
ว่าไม่แห้ว คงสมหวัง ดั่งใจหนอ
ฟ้าไม่แกล้ง บุญฉันนี้ มีมากพอ
ที่จะก่อ รักจริงใจ ใครสักคน
เธอรู้ไหม ว่ารักเธอ เลอค่านัก
ของตวงตัก ให้ฉ่ำใจ ไว้สักหน
เส้นขนาน ถูกประกบ พบคนโดน
การอดทน รอช่างคุ้ม ฟ้าสุ่มเจอ
ที่พึ่งใจ วันนี้เจอ ไม่เก้อแล้ว
การต่อแถว คงสิ้นสุด หยุดพร่ำเพ้อ
คำว่าเหงา ถูกขยี้ ที่ตัวเธอ
น้ำตาเอ่อ ซึ้งใจนัก รักไม่ลืม
