ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

สนุกสนานงานสำเร็จเสร็จสมหวัง
เหมือนจริงจังจริงใจให้ดวงแข
เธอช่างหวานซ่านทรวงถึงดวงแด
ผมเห็นแต่หน้าเธอเพ้อรำพัน

อยู่แต่ห้องต้องมนตร์จนรุ่งสาง
มิเจือจางเนื้อนวลเจ้าชวนฝัน
รักเธอหมดทุกหยดใจมอบให้กัน
ลืมกลางวันกลางคืนชื่นฉ่ำใจ

เจ็ดวันครบกำหนดลาน้ำตาหล่น
แม่หน้ามลคนดีกว่าที่ไหน
ถึงรักพี่มีเพื่อเจ้าสักเท่าใด
หักฤทัยกลับบ้านกลอนออนหาแฟน

สาวที่นั่นฉันหลงอยากปลงจิต
พ่ายแพ้ฤทธิ์รักห่วงอยากควงแขน
เธอมิสนจนใจหาใครแทน
มันสุดแสนทรมานนานเกินรอ

ขอพี่เริ่มเพิ่มกลอนอ้อนอีกครั้ง
ตายคารังก็ยอมพร้อมแล้วหนอ
สาวบ้านกลอนคนใดใจดีพอ
กังวานขออยู่เคียงข้างมิร้างลา

----กังวาน----
 

[--ณัชชา--]

นึกว่าไปทำงานแถวย่านไหน
แท้ก็ไปควงอีหนูแอบซู่ซ่า
ทำสำออยว่าช้ำบีบน้ำตา
พรรณนามากเหลือให้เชื่อใจ

หัวใจคงเหลวแหลกและแตกยับ
ถึงได้กลับคืนมานั่งหน้าใส
มาครั้งนี้เราจะไม่อภัย
เชิญกลับไปบ้านเก่าเ ร า เ ลิ ก กั น

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

นับวันรอ คอยเธอ ละเมอถึง
วันละหนึ่ง นาที ที่จิตฉัน
ก็พอเพียง แล้วหนอ ช่อมะดัน
อย่ารำพัน เลยพี่ ฤดีตรม

สาวบ้านกลอน คนนี้ ดีเหลือล้น
รักทุกคน ทนได้ ใจไม่ล่ม
แบ่งถ้วนทั่ว เท่ากัน ฝันลอยลม
ชายพึงชม เชยชิด สิทธิ์ของใจ

ครบเจ็ดวัน เร็วจัง หวังไว้ว่า
เธอกลับมา ลาฉัน วันสดใส
แล้วคงย้อน รอยเดิม เติมเชื้อไฟ
กับหญิงใหม่ คนนั้น วันฟ้าตราม

นับวันรอ คอยเธอ เจอแบบนี้
น้ำตาปรี่ อาบแก้ม แกมคำถาม
เรื่องจริงหรือ ตลก อกคนงาม
พี่มาตาม ต้อยต้อย พลอยมึนงง
พันทอง
๒๔/๑๐/๕๖
 

[ไพร พนาวัลย์]

เที่ยวนอกบ้านหลายวันสวรรค์โปรด
ได้ตอบโจทย์ก่อนจากที่อยากส่ง
พบคำตอบมอบให้หายงวยงง
รักมั่นคงเหมือนเดิมดั่งเสริมพลัง 

Vacation หมดแล้วต้องแจวกลับ
เหมือนถูกจับคืนป่าน้ำตาหลั่ง
ดุจวิมานบนดินต้องภินท์พัง
กลับคืนรังฟังธรรมอย่างจำใจ 

“ไพร พนาวัลย์”
 

[รัตนาวดี]

 


...คิดว่าหวน มาขอ ต่อวันจาก
แท้พี่อยาก รู้จัก คนรักใหม่
คงโดนโละ ทิ้งแน่ แก้ตัวไว
นึกสงสาร ทันใด จับใจจัง...

...หากพี่เคลียร์ รักก่อน มิย้อนหา
จะรอครา พี่ชาย เป็นหม้ายมั่ง
หนุ่มหม้ายแนบ เนื้อหอม พร้อมมีตังค์
มิต้องถึง อยู่วัง จะนั่งคอย...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[สะเลเต]

"กลับมาทำไม"เอ๊ย!!มาเมื่อไหร่?
ห่างหายไปหลายวันฉันเหงาหงอย
อ้ายคิดฮอดค่อยบ่..นั่งรอคอย
กินอาหารไม่อร่อย..ย่อยยากจัง

ลุ้นระทึกรอขนมตาปริบปริบ
คิดฮอดมากฝากกระจิบ..กระซิบสั่ง
ใจจดจอรอรับกลับคืนรัง
เรือนใกล้พังหลังเก่าคอยเช้าเย็น..

---สะเลเต---

[กังวาน]

นึกว่าไปทำงานแถวย่านไหน
แท้ก็ไปควงอีหนูแอบซู่ซ่า
ทำสำออยว่าช้ำบีบน้ำตา
พรรณนามากเหลือให้เชื่อใจ

หัวใจคงเหลวแหลกและแตกยับ
ถึงได้กลับคืนมานั่งหน้าใส
มาครั้งนี้เราจะไม่อภัย
เชิญกลับไปบ้านเก่าเ ร า เ ลิ ก กั น

--ณัชชา--

 

แค่ประชดประชันอย่าหวั่นไหว
ถึงอย่างไรก็ต้องกลับมารับขวัญ
ถึงสาวอื่นหมื่นแสนเกาะแขนกัน
ประเดี๋ยวนั้นก็เลิกรามาตายรัง

คำเสนาะเพราะพริ้งสิงยาพิษ
อยากแนบชิดคำบ่นว่าจึงมาหวัง
ชอบสำเนียงเสียงดุด่าน่ารักจัง
กังวานฟังณัชชาบ่นสุขล้นทรวง

---กังวาน---

[กังวาน]

นับวันรอ คอยเธอ ละเมอถึง
วันละหนึ่ง นาที ที่จิตฉัน
ก็พอเพียง แล้วหนอ ช่อมะดัน
อย่ารำพัน เลยพี่ ฤดีตรม

สาวบ้านกลอน คนนี้ ดีเหลือล้น
รักทุกคน ทนได้ ใจไม่ล่ม
แบ่งถ้วนทั่ว เท่ากัน ฝันลอยลม
ชายพึงชม เชยชิด สิทธิ์ของใจ

ครบเจ็ดวัน เร็วจัง หวังไว้ว่า
เธอกลับมา ลาฉัน วันสดใส
แล้วคงย้อน รอยเดิม เติมเชื้อไฟ
กับหญิงใหม่ คนนั้น วันฟ้าตราม

นับวันรอ คอยเธอ เจอแบบนี้
น้ำตาปรี่ อาบแก้ม แกมคำถาม
เรื่องจริงหรือ ตลก อกคนงาม
พี่มาตาม ต้อยต้อย พลอยมึนงง
พันทอง
๒๔/๑๐/๕๖
 

เพราะถลำทำจิตจนผิดพลาด
เมื่อโอกาสเปิดตามความประสงค์
หญิงชายชิดสนิทกันเหมือนมั่นคง
พี่เผลอหลงใหลไปแทบไม่คืน

เสน่หายาหยีทำพี่เพ้อ
ลืมทั้งเธอทั้งใจไม่อยากฝืน
อิสตรีนี้ทำพี่กล้ำกลืน
ยามหลับตื่นสุขสมจนซมซาน

ปฏิทินสิ้นเสร็จเจ็ดวันครบ
จำต้องจบสัมพันธ์อันแสนหวาน
เพราะหัวใจอยู่ที่พันฯฉันต้องการ
ทรมานบอกลาก่อนช้าไป

กลับมาหวังรังเก่าเจ้าอย่าหนี
อภัยพี่พิษรักเกือบตักษัย
โดนเสน่ห์เขาทำแสนช้ำใจ
หมดฤทธิ์ไงโปรดรับพี่กลับรัง

---กังวาน---

[กังวาน]

เที่ยวนอกบ้านหลายวันสวรรค์โปรด
ได้ตอบโจทย์ก่อนจากที่อยากส่ง
พบคำตอบมอบให้หายงวยงง
รักมั่นคงเหมือนเดิมดั่งเสริมพลัง 

Vacation หมดแล้วต้องแจวกลับ
เหมือนถูกจับคืนป่าน้ำตาหลั่ง
ดุจวิมานบนดินต้องภินท์พัง
กลับคืนรังฟังธรรมอย่างจำใจ 

“ไพร พนาวัลย์”
 

ถ้าวันหน้าฟ้าใหม่ได้ปรากฎ
จะบึ่งรถรับพลันอย่าหวั่นไหว
มีงานมากอยากให้ช่วยด้วยหัวใจ
เป็นเพื่อนใครบางคนโปรดทนรอ

ตอนนี้ฟังธรรมเทศน์เขตสงบ
เดี๋ยวออกรบเมื่อไหร่เตรียมไว้หนอ
พี่เลี้ยงเด็กเล็กมิมากถ้าอยากวอ
จะติดต่อลุงไพรฯก่อนใครเลย

---กังวาน---
 

[กังวาน]

 


...คิดว่าหวน มาขอ ต่อวันจาก
แท้พี่อยาก รู้จัก คนรักใหม่
คงโดนโละ ทิ้งแน่ แก้ตัวไว
นึกสงสาร ทันใด จับใจจัง...

...หากพี่เคลียร์ รักก่อน มิย้อนหา
จะรอครา พี่ชาย เป็นหม้ายมั่ง
หนุ่มหม้ายแนบ เนื้อหอม พร้อมมีตังค์
มิต้องถึง อยู่วัง จะนั่งคอย...

☆ รัตนาวดี ☆
 

อยู่กับเธอแค่กายใจหมายรัตน์
มันข้องขัดคิดถึงเคยซึ้งบ่อย
มาครานี้ใช่พี่ทำคำสำออย
หัวใจลอยล่วงหน้าอย่าว่ากัน

คงมิมีใครแล้วแก้วตาพี่
เหลือคนดีเพียงหนึ่งซึ่งใฝ่ฝัน
จะอยู่ข้างมิห่างเลยกอดเกยกัน
ทุกคืนวันสัญญารักกว่าใคร

---กังวาน---
 

[กังวาน]

"กลับมาทำไม"เอ๊ย!!มาเมื่อไหร่?
ห่างหายไปหลายวันฉันเหงาหงอย
อ้ายคิดฮอดค่อยบ่..นั่งรอคอย
กินอาหารไม่อร่อย..ย่อยยากจัง

ลุ้นระทึกรอขนมตาปริบปริบ
คิดฮอดมากฝากกระจิบ..กระซิบสั่ง
ใจจดจอรอรับกลับคืนรัง
เรือนใกล้พังหลังเก่าคอยเช้าเย็น..

---สะเลเต---

พี่ปล่อยเจ้าเหงาหงอยคอยฟ้าฝน
ตัวพี่ทนทุกข์กับสาวเจ้าไม่เห็น
กิจกรรมทำทุกที่มีเช้าเย็น
เดินไม่เป็นต้องคลานกลับช่วยรับที

ขนมครกยกมาฝากจากที่นั่น
รสหวานมันสิบคู่ดูเอานี่
ส่วนเงินยืมเอาไปไม่พอดี
ค่าแท็กซี่ออกให้ด้วยช่วยกังวาน

---กังวาน---
 

[panthong.kh]

เพราะถลำทำจิตจนผิดพลาด
เมื่อโอกาสเปิดตามความประสงค์
หญิงชายชิดสนิทกันเหมือนมั่นคง
พี่เผลอหลงใหลไปแทบไม่คืน

เสน่หายาหยีทำพี่เพ้อ
ลืมทั้งเธอทั้งใจไม่อยากฝืน
อิสตรีนี้ทำพี่กล้ำกลืน
ยามหลับตื่นสุขสมจนซมซาน

ปฏิทินสิ้นเสร็จเจ็ดวันครบ
จำต้องจบสัมพันธ์อันแสนหวาน
เพราะหัวใจอยู่ที่พันฯฉันต้องการ
ทรมานบอกลาก่อนช้าไป

กลับมาหวังรังเก่าเจ้าอย่าหนี
อภัยพี่พิษรักเกือบตักษัย
โดนเสน่ห์เขาทำแสนช้ำใจ
หมดฤทธิ์ไงโปรดรับพี่กลับรัง

---กังวาน---

เห็นหลงไหล ได้ปลื้ม จนลืมฉัน
ไปเจ็ดวัน นานเหลือ เบื่อคลุ้มคลั่ง
จะเป็นบ้า ให้ได้ ใจภินท์พัง
ได้แต่นั่ง ฟังข่าว เขากล่าวมา

กว่าจะผ่าน หนึ่งวัน นั้นแสนยาก
น้ำตาพราก จากใจ ไหลนองหน้า
กินไม่ได้ กล้ำกลืน ขื่นทุกครา
ยามนิทรา ยิ่งแย่ ดวงแดตรม
พันทอง