ตอนรักกัน ให้ดอกไม้ คล้ายเป็นสื่อ
เขียนเป็นชื่อ ว่ารักกัน มั่นใจหมาย
เป็นตัวแทน จะรักฉัน จนวันตาย
ดั่งนิยาย บันลือโลก โกหกใจ
วันสำคัญ ให้ของขวัญ หลายอันสิ่ง
ให้ดูยิ่ง มีคุณค่า กว่าวันไหน
เพราะอย่างนั้น จึงรักมาก ยากจะไป
ยามเธอไกล ให้ใจหาย กลัวหน่ายกลืน
วันนี้เรา ต้องเลิกกัน ถึงวันจาก
เธอก็ฝาก ตัวแทนให้ ใจต้องฝืน
คำบอกลา พร้อมของเก่า ที่เอาคืน
รักหวานชื่น เป็นอดีต ปิดสัมพันธ์
ไม่ต้องการ ไม่อยากรับ กับคำนี้
ถ้อยวจี เลิกรานั้น มันไหวหวั่น
เป็นตัวแทน การทอดทิ้ง ชิงชังกัน
เธอกับฉัน ทางขนาน ตัดผ่านใจ
เป็นตัวแทน ที่เจ็บปวด และรวดร้าว
ใจเคยห้าว วันนี้ทรุด หยุดไม่ไหว
ความท้อแท้ มันกอดคอ ล้อหยอกใจ
ทำอย่างไร ตัดมันได้ คล้ายกรรมเวร
