เหมือนพระพรหม ลิขิตไว้ ให้ได้พบ
คนที่จบ เลิกรากัน วันหันหลัง
ส่งเธอด้วย รอยน้ำตา ครารักพัง
ดั่งคำสั่ง จากฟากฟ้า มาพรากเรา
เธอมีใหม่ เจอรักนี้ ที่ดีกว่า
หมดปัญญา จะไปฝืน ยืนบังเขา
รักต้องจบ ใจต้องเจ็บ เก็บคืนเงา
คำว่าเรา ไม่มีแล้ว หนอแก้วตา
ไม่คาดคิด จะได้เจอ หน้าเธออีก
คงติดปีก บินไปไกล ไม่เห็นหน้า
แทบไม่เชื่อ คนไปลับ จะกลับมา
พร้อมน้ำตา โดนเขาทิ้ง จากหิ้งใจ
ก็หลายปี ที่ผ่านพ้น จนฉันลืม
ความดูดดื่ม ที่เคยหวาน ปานสิ่งไหน
เพราะวันนั้น การจากลา คร่ารักไป
การร่ำไห้ คือสิ่งทำ ต้องจำยอม
ไม่ได้โกรธ หรือรังเกียจ ทำเดียดฉันท์
ในทุกวัน ฉันอภัย ใจถูกซ่อม
แต่ให้รัก เริ่มต้นใหม่ ไปอดออม
ใจไม่ยอม เพราะไม่เหลือ ซึ่งเชื้อไฟ
เป็นเพื่อนกัน ดีกว่ากลับ รับอดีต
ฉันขอขีด เส้นตรงนี้ ที่มอบให้
มันนานมาก ที่รู้สึก นึกรักใคร
เพราะหัวใจ เคยโดนย่ำ ช้ำไม่ลืม
