ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

เป็นมนุษย์เงินเดือนน้อยพลอยเซโซ
มิเคยโก้อวดอ้างอย่างใครเห็น
รักอาชีพลูกจ้างทุกอย่างเป็น
จะหนาวร้อนหรือเย็นสู้ทำงาน

มีครอบครัวมีลูกผูกพันจิต
มีหมู่มิตรสหายสนุกสนาน
สนองตอบประกอบกิจการ
ให้ล่วงผ่านโดยดีมีกำไร

แม้จะผ่านเดือนปีมีความหมาย
แรงงานชายหรือหญิงไม่ทิ้งไหน
อยู่กับที่รับจ้างนายร่ำไป
นานเท่าไรก็รอขอเมตตา

[--ณัชชา--]

คนมีเงิน -เดือนมากไม่อยากเล่า
เรื่องมันเศร้าเจ็บจุกมีทุกข์กว่า
ถึงสิ้นเดือนแทบจะมรณา
ล้วนชักหน้าขาดหลังตังค์ไม่มี

ทั้งค่าโน่นค่านี่จิปาถะ
ต้องจ่ายดะกระเป๋าลอกดอกและหนี้
นอกและในระบบจบพอดี
สิ้นเดือนนี้ของแน่แย่เหมือนเดิม

--ณัชชา--

 

[รพีกาญจน์]

มีม่วงแดง แบ๊งค์เทา เอาจ่ายใช้
สิ้นเดือนใหม่ ดังนึก ยังฮึกเหิม
ยกดื่มเพียว เคี้ยวเนื้อ เจือซอสเจิม
นางคอยเติม ยิ้มแย้ม แกล้มสุรา

ครึ่งเดือนหลัง ถังเปล่า ไร้ข้าวสาร
เกลือน้ำตาล ชูรส หมดน้ำปร่า
ยืนริมรั้ว หัวเอียง เสียงฮัดชา
สิ้นเดือนมา เก็บตังค์ บังปากซอย

 

รพีกาญจน์

[yaguza]

ต้องเงินเดือน ฉันนี่ สี่หมื่นห้า
รวมทั้งค่า โอที มีไม่น้อย
ช่างสุขใจ จริงจริง ทิงนองนอย
ซื้อเพชรพลอย เก็บไว้ หลายกิโล

มีเงินทอง ไว้ใช้ ให้เขากู้
ฉันนั้นดู มาดแมน แสนจะโก้
เมื่อเวลา ไปไหน เหมือนไฮโซ
ไม่ได้โม้ นะพี่ นี่เรื่องจริง



....ยากูซ่า...

[ปู่ริน]

ชำนาญการ..ครูน้อยคอยเศษเบี้ย
แสนละเหี่ยหมดหวังต้องนั่งนิ่ง
เดือนหมื่นห้าค่าผ่อนรถหมดเกลี้ยงจริง
ใส่น้ำมันให้รถวิ่งแทบไม่มี

แก๊ส  น้ำปลา ค่าไฟ โทรศัพท์
คำนวณนับเริ่มข้องขัดน่าบัดสี
ต้องกู้ยืม..ออมทรัพย์ครู..แสนดูดี
หักเดือน.สี่ห้าพัน..ฉันอับจน

ปู่..เป็นครูสามสิบปีเกือบสี่หมื่น
สุดสดชื่นหัวใจ..ได้เหตุผล
ตัดสินใจ..เกษียณก่อน สุดอดทน
งานมากล้น งานหลายหน่วย ขอช่วยทำ

กบข..หักลบไปน่าใจหาย
เหลือรายได้  หมื่นกว่ากว่า  สุดน่าขำ
ครูบำนาญ..ชำนาญการ..นั่งพึมพำ
เขียนลำนำ..ความบริสุทธิ์..มนุษย์เงินเดือน..

                              ริน ดอนบูรพา
                                  ๒๐ ก.ย.๕๖

[กังวาน]

เงินเดือนพี่มีเท่าไหร่ให้ผู้หญิง
ขอแอบอิงอุ่นไอกว่าใครเหมือน
มีมากก็ใช้มากยากจะเตือน
บอกเลยเพื่อนมีเท่าไหร่ไม่เคยพอ

สาวไฮโซโก้หรูคู่กับหลุยส์
เธอหน้ามุ่ยก็ต้องหาบ้าจริงหนอ
นักศึกษาค่าหน่วยกิตแถมติดรอ
ต้องยืมพ่อยืมแม่มาแก้จน

มิอยากหาลาไกลไปอยู่สวน
กับเนื้อนวลซื่อใสไม่สับสน
ก็พออยู่ถูไถไม่กังวล
ประสาจนเสื้อผ้าไม่ใส่ตอนนอน

---กังวาน---
 

[saknun]

ท่านพี่พี่เล่ามาใช้หมื่นห้า
ผมนี่หนาห้าพันยังหนาวร้อน
ต้องหยิบยืมคนอื่นมาใช้ก่อน
กู้เงินผ่อนรายวันก็ยังมี

เป็นลูกจ้างรายเดือนมีเงื่อนไข
ขาดเมื่อไหร่หักเงินแล้วเดินหนี
ต้องชีช้ำทำงานมาหลายปี
แต่ว่าหนี้ไม่ลดหมดตัวกัน

ดีที่ใจยังรักสมัครสู้
ไม่หดหู่ท้อถอยน้อยใจนั่น
ยังอดทนทำงานสำราญวัน
เงินน้อยนั้นมิเป็นไรใช้เนตฟรี

[ไพร พนาวัลย์]

คนไม่มีเงินเดือนมาเกลื่อนกลบ
ต้องคอยหลบเจ้าหนี้ที่มาเยี่ยม
แม้ทั้งต้นทั้งดอกมิได้เตรียม
ต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างเจียมตัว

ต้องทำนาทำไร่มิได้หยุด
นามสมมุติ “กะ เสด ตะ กอน” กระชอนรั่ว
เดี๋ยวน้ำท่วม,ฝนแล้ง,ฟ้าแกล้ง,ชัวร์
เพลี้ยลงทั่วท้องนาเข้ามาเติม

พอถึงปี ธกส. มาจ่อจด
ถ้าไม่ใช้ก็จะงดหรืออดเพิ่ม
วิ่งไปกู้นอกระบบกลบหนี้เดิม
อาชีพเสริม ทำเห็ด อย่าเอ็ดไป

เพราะขยันเกินไปรด(น้ำ)ไม่หยุด
เชื้อราผุดเขียวปี๋เหมือนขี้ไก่
ต้องขาดทุนยับเยินขาดเงินใช้
ทางบ้านไล่ทุกวัน อยากยันโครม

คนไม่มีเงินเดือนถูกเฉือนเชือด
เหมือนขูดเลือดกับปูของปู่โสม
จึงต้องเดินเซซังไปนั่งโทรม
อย่าประโคมข่าวไป ฉันอาย เน้อ

“ไพร พนาวัลย์”
ไปแอบแต่งอยู่ในป่า บ่สัมผัสผู้ได๋จ้อย
 

[panthong.kh]

เงินเดือนฉัน ห้าหมื่น แสนชื่นฉ่ำ
แบ่งไปทำ บุญบ้าง ไม่พรางเผลอ
ใช้ไม่ถึง วันละร้อย น้อยจังเออ
เช้าเย็นเจอ ไข่ต้ม สมดังใจ

บ้านไม่เช่า ข้าวไม่ชื้อ คือความสัตย์
กินแต่ผัด มาม่า จนหน้าใส
เงินที่เหลือ ทั้งสิ้น ฝังดินไว้
มีหลายไห รอบบ้าน สำราญจริง
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

(แต่งในสวน ขอต่อกระทู้ปู่รินครับ)

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจใครจะรู้
ชีวิตครูบำนาญดงดานเถื่อน
ความรู้น้อยด้อยฐานะถูกละเลือน
ยืนยิ้มเจื่อนเหมือนสากปากไม่มี

มิสามารถอาจฟ้องร้องนายได้
ผักพริกไข่เกลือแกงแปรงฟันสี
ครีมแชมพูสบู่ยาซักผ้าที
แป้งแว่นหวีลิปลื่นขึ้นราคา

เกษียณกาลนานเนิ่นเผชิญชีวิต
เศรษฐกิจถดถอยเงินน้อยค่า
เสียต้นดอกชอกช้ำน้ำประปา
บิลไฟฟ้าฌาปนสหกรณ์

ยามอาภัพอับจนคนเคียงข้าง
บ้านไร้นางเหลือยุงเกาะมุ้งหมอน
ห้องครัวหนูหมูไก่ใต้ถุนนอน
ชมอัมพรค่อนคืนชื่นแสงจันทร์

เป็นมนุษย์เงินเดือนขอเตือนหน่อย
จับใช้สอยประหยัดหัดขยัน
หาได้เสริมเติมต่อพอกินกัน
ไม่มีวันท้องกิ่วหิวอดตาย

 

รพีกาญจน์