ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ฉันไม่เคย แม้สักครั้ง จะพลั้งเอ่ย
หรือยอมเผย ความในใจ ให้ใครหนอ
คงเป็นเพราะ เธอคนนั้น ที่ฉันรอ
ปลายแสงทอ ยังไม่ส่อง ถึงห้องใจ

พบพานคน อยู่รอบกาย หลายมากหน้า
แต่ทว่า หาใช่ใคร ที่ใจฝัน
การตอบรับ จึงถูกปิด มิดทางตัน
รอคอยวัน คนมาเปิด เกิดรักจริง

จนมาเจอ เธอที่ฉัน เฝ้าฝันถึง
เสียงก้นบึ้ง มันตอบใช่ ให้ทุกสิ่ง
คนที่ใจ หวังอยากจบ ซบแอบอิง
เธอคือสิ่ง ที่ค้นหา มาแสนนาน

ไม่มีทาง ปล่อยเธอไป ให้ไกลจาก
มันลำบาก กับการรอ ท้อหักหาญ
หมดเวลา ไม่อยากขอ ทรมาณ
ยอมเปิดบาน ประตูใจ ให้เข้ามา

มีคำหนึ่ง อยู่ข้างใจ เก็บไว้ซ่อน
ปิดล๊อคกลอน บานรอบข้าง อย่างแน่นหนา
รอบอกเธอ แม้ต้องแห้ว นะแก้วตา
คำที่ว่า ฉันรักเธอ เพ้อสุดใจ

[สะเลเต]

เก็บสามคำนำซ่อน..ณ.ตอนนี้
พร้อมบอกกันทันทีเธอที่ใช่
มิรู้แหล่งแห่งหนตำบลใด
อีสาน,กลาง,เหนือใต้..เป็นใครกัน

เก็บรักษาสามคำนำซุกซ่อน
แอบใต้หมอนนอนซบ..พบในฝัน
ยามค่ำคืนขอเจอมอบเธอนั้น
สามคำฉันกลั่นกรองจากห้องใจ
"คิดถึงจัง"
---สะเลเต---

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ปากไม่บอกซอกฤทัยเจ้าไขขาน
เสียงดวงมานดาลดลจนหวามไหว
จากโลกผ่านม่านฟ้าสุราลัย
คะนึงในให้รู้สึกระทึกรัว

ความคิดถึงพึงทรวงจากดวงสมร
ประดุจศรจรผ่านม่านสลัว
เสียบใจกลางหว่างจิตไม่ผิดตัว
ตัดตรงขั้วหัวใจไม่ไกลเกิน...


--บูรพาฯ--



 

[D]

จิตส่งถึง บึ่งตรง ลงตุ๊บตั๊บ
มาช่วยรับ ไว้หน่อย อย่าปล่อยเขิน
แสนประหลาด พาดขึง ซึ้งเหลือเกิน
อยากกล่าวเกริ่น ดังดัง ติดยังอาย

มิเคยบอก กับใคร ใจระทึก
เต้นตั๊กตึก นึกไป น่าใจหาย
อยากจะบอก กับตัว กลัวพี่ชาย
เกรงจะหน่าย "น้องเป็นหนี้" กลัวพี่ชัง

"ดิน"

[yaguza]

จะเกรงไป ไยกัน เล่าขวัญพี่
แค่เป็นหนี้ นิดหน่อย ดอกร้อยชั่ง
บอกมาเลย คนดี สักกี่ตังค์
อย่ามัวนั่ง อมพะนำ ทำเขินอาย

เรื่องเงินทอง แค่นี้ ขี้ปะติ๋ว
เหมือนเป็นสิว แป๊ปเดียว เดี๋ยวก็หาย
ไมต้องห่วง บุญปลูก ลูกผู้ชาย
เดี๋ยวขายควาย ใช้หนี้ สักสี่ตัว




....ยากูซ่า.....

[ปู่ริน]

จิตส่งถึง บึ่งตรง ลงตุ๊บตั๊บ
มาช่วยรับ ไว้หน่อย อย่าปล่อยเขิน
แสนประหลาด พาดขึง ซึ้งเหลือเกิน
อยากกล่าวเกริ่น ดังดัง ติดยังอาย

มิเคยบอก กับใคร ใจระทึก
เต้นตั๊กตึก นึกไป น่าใจหาย
อยากจะบอก กับตัว กลัวพี่ชาย
เกรงจะหน่าย "น้องเป็นหนี้" กลัวพี่ชัง

"ดิน"

ยังมิเคย บอกใคร ให้รับรู้
ตัวของ..ปู่ ยังสับสน บนความหวัง
กลัวคนอื่น ไม่เข้าใจ ได้ชิงชัง
จึงปิดบัง มิบอกใคร หลายสิบปี

แม้ที่จริง รักผู้หญิง เพียงน้อยนิด
จิตใจคิด ความเบี่ยงเบน เอนหน่ายหนี
ถูกบังคับ ให้แต่งงาน นานเต็มที
บางครั้งมี หลบหลีก ปลีกตนไป

เที่ยวคบหา ป่าเดียวกัน มันสนุก
ลืมความทุกข์ หมองหม่น มิทนไหว
เรื่องเหล่านี้ มิเคยกล่าว เล่าผู้ใด
เขียนบอกให้ เพื่อนบ้านกลอน ตอนวัยชรา

ในบางครั้ง อับอาย ไม่กล้าบอก
กลัวถูกหลอก หลบหลีกเลี่ยง เกี่ยงปัญหา
หากผู้ใด รับได้ ให้โทรมา
ปู่จะพา..ขึ้นสวรรค์ ..ชั้นดาวดึงสุ์.

                         ริน ดอนบูรพา
                               ๗ ก.ค.๕๖

[ไผ่เดียวดาย]

จิตส่งถึง บึ่งตรง ลงตุ๊บตั๊บ
มาช่วยรับ ไว้หน่อย อย่าปล่อยเขิน
แสนประหลาด พาดขึง ซึ้งเหลือเกิน
อยากกล่าวเกริ่น ดังดัง ติดยังอาย

มิเคยบอก กับใคร ใจระทึก
เต้นตั๊กตึก นึกไป น่าใจหาย
อยากจะบอก กับตัว กลัวพี่ชาย
เกรงจะหน่าย "น้องเป็นหนี้" กลัวพี่ชัง

"ดิน"

อยากไปรับ แต่กลัวโดน กระโจนใส่
เจ้าของใจ ของเธอเฝ้า เขาคงหวง
ปืนบวกมีด คงจะมุ่ง พุ่งทะลวง
ขาดแล้วดวง วันนี้หนอ ต้องขอตรอง

รักแล้วเจ็บ ฉันไม่กลัว หมองมัวดอก
แต่โดนตอก หน้าว่าชู้ รู้ต้องหมอง
หากที่พูด ถูกต้องกัน ตามครรลอง
ขอฉันมอง ส่องให้เห็น เป็นความจริง

[ใบไม้]

 
สักกะวา หน้าร้อน นอนคิดถึง
จิตรำพึง ถึงนวล หวลดำดิ่ง
ใจอยากบอก ออกมา ว่ารักจิง
ในทุกสิ่ง มิ่งขวัญ ฉันยินดี

คำคำนี้ มีอยู่ ฟูในหัว
แต่ใจกลัว หัวใจ เต้นกระสัน
ไม่กล้าบอก ออกไป หวั่นใจครัน
กลัวน้องนั้น หันใจ หนีไปเอย

......น้ำเย็น...มือใหม่ครับ...

 

[พลังบุปผา]

   เก็บมานานพาลคิดให้จิตตก
เก็บจนรกหัวใจไร้ที่เหลือ
ถ้าบอกไปหวั่นคนไกลจะไม่เชื่อ
ได้แต่เผื่อใจไว้ไม่ทักทาย
   เก็บจนเก่ามานานพาลคิดถึง
หวนคำนึงถึงบุคคลที่เลือนหาย
คำคำนั้นอยากบอกก่อนตัวตาย
คำสุดท้ายว่ารักเธอเสมอไป